"Hayatım simsiyahtı..."
15 yıl önce:Yağmur damlaları cama damlarken küçük ellerimle onlara dokunuyor ve onları seviyordum. Annemi hep bulutlara ve yağmurun yağışına benzetiyordum çünkü hergün ağlıyordu ve hüzünlüydü ama yinede gülümsüyordu. Bulutların daha sonra ağlamaması gibiydi. Hiçbir şey olmamış gibi gülümsüyorlardı tıpkı Annem gibi. Küçük ellerimi camdan çekmemin sebebi kapının sert bir şekilde çalışıydı. Annemin saçlarını okşayarak uyutmuştum lâkin bu kapının çalış şekli annemi uyandırmıştı büyük ihtimalle. Koşarak kapının kimin çaldığını bilerek korkuylada olsa tabureyi alarak üzerine çıktım ve kapıyı açtım. Karşımda babamı gördüm ve gözleri baygındı. Tabureden indim ve babamın çeketini asışını seyrettim. Annem daha inmemişti aşağıya. Şükrettim. Babam beni kenara ittirerek salondaki koltuğa oturdu daha doğrusu yığıldı. Babam baygın gözlerini bana çevirdi içkili ağzını açarak "Orospunun çocuğu annen nerede!" İrkildim.
"Uyuyor." Dediğimde ayağı kalktı. Kalktığı gibi "Dur baba!" Dediğimde bana döndü. Annem uyumalıydı uyuyordu. "Anneme birşey yapma ne yapacaksan bana yap." Dediğimde babam sarhoş halde güldü ve "Seve seve küçük orospu" yanıma geldi ve kollarımı sıkarak bana tokatlar atmaya başlarken bitmesi için dua etmiyordum çünkü yorulmuştum. 5 yaşında küçük bedenim darbelere dayanamıycak hâle gelerek bilinçaltım kapanmıştı.
Gözlerimi araladığımda yerde yatıyordum babamda koltukta sızmıştı. Bedenim acıdan kıvranıyordu ama yinede çıtım çıkmadı ve ellerimden destek alarak ayağa kalktım. Babamın geleceğini tahmin ederek annemin kapısını kitlediğimi sonradan hatırladım. Derin nefes aldım. Annem iyiydi. Lâkin geç kalmıştım annemi düşünürken babam uyanmıştı. Bedenim ikinci bir darbe alamazdı.
Babam yaklaştı ve saçlarımı ellerine geçirdi ve çekmeden bırakırken şaşırmıştım sonra sesini duydum. "Soyun." Dediği şeyle öylece kalan bedenim babamın bağırmasına sebep olmuştu. "Soyun lan!" Babamı dinlemezsem anneme saldıracaktı. Babamı dinledim bedenimdeki kıyafetleri çıkardım ve babamın iğrenç dokunuşlarına maruz kalmıştım. Bedenimse en sonundan acıdan kıvranırken canım yanmıyordu. Ruhum acıyordu. Birkaç saat sonra uyandığımda etraf karanlıktı ve bedenim üşüyordu. Babamsa yoktu. Üzerime kıyafetlerimi canım acıya acıya geçirirken babamın nasıl bu kadar kötü birisi olduğunu düşünüyordum. Annemin odasına geldim ve anahtarla kapıyı açtığımda annemi yatağında otururken buldum. Beni görünce koşarak sarıldı saçlarımı kokladı ve "Prensesim baban bir şey yaptımı güzel kızım." Derken beni kendinden uzaklaştırdı ve şok içinde baktı "Yüzün..." Derken beni kendinden iyice uzaklaştırarak kollarımdaki morluklara baktıktan sonra salona doğru koştu bende arkasından geldim. Benim diğer kıyafetlerime ve babamın birkaç parça kıyafetlerine ve koltuktaki kırmızı lekeye bakarak "Sana dokundu mu?" Gözleri dolmuştu. Cevap vermedim. Bağırdı ağlarken "Baban sana ne yaptı anlat!" Gözlerimden yaşlar akarken konuştum "Anne sana birşey yapmasın diye gitmemesini ne yapacaksa bana yapmasını söyledim. Beni dövdü. Ben uyumuşum sonra uyandım babamda uyuyordu seni düşünürken oda uyandı ve bana soyunmamı söyledi bende sana birşey olmaması için istediğini yaptım. Sonra oda çıkardı kıyafetlerini..." Devam edecektim ki hıçkırdı annem ellerini saçlarına koydu ve saçlarını çekecekken bağırdım yanına koşarak ellerini tuttum ve ona sarıldım. Annemin dediği şey ise "Seni koruyamadım." 562. kez derken ağlamıyordu artık. Geri çekildi yanaklarımı sildi ve gülümsedi "Hadi prensesim seni temizleyelim" bedenimi kucağında banyoya götürdü yaralarımı temizledi ve bana yemek hazırlayarak yedirdi. Daha sonrasında bana dışarıya çıkacağını söyledi ve geri geleceğini. Odasında bir kutu olduğunu söyledi pembeymiş onu 21 yaşına kadar açmamam gerektiğini ve beni çok sevdiğini söyledi. Ona ne zaman geleceğini sorduğumda çok yakında diyerek bana sarılmış ve kolyesini çıkararak boynuma takmıştı. Bunu çıkarmamamı söylediğinde tamam demiştim. Anneme son kez sarıldım ve gitti.Bir daha da gelmedi. Mezarı vardı ama içi bomboştu. Herkes trafik kazası olarak bilirken ben öyle olmadığını çok iyi biliyordum. Annem trafik kazasında ölmemişti...
Ben Öyküydüm. Annemin Prensesiydim. Annemi bulacaktım içim yana yana...
Babam ise yaşadığına pişman olacaktı.***********************************
Yeni hikayeme hoş geldiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökkuşağım #Wattys2019 (ASKIDA)
Literatura Kobieca"Gökkuşağında olan bütün renkler onda vardı. Ben ise Simsiyahtım." ●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●● (Kesit) "Siyah hiç bu kadar güzel olmamıştı." Yanağımdaki elini çekmedi ufak dokunuşlarla okşadı. Yüzüne baktığımda gözünden akan yaş canımı yaktı...