Bilinmeyen: Kendini boşuna üzüyorsun.
Bilinmeyen: Boşu boşuna yıpratıp tedavini zorlaştırıyorsun.
Bilinmeyen: Şunu unutma,
Bilinmeyen: Sen engelli değilsin.
Bilinmeyen: Tıpkı seni sevmem gibi, engel değil.
Bilinmeyen: Afazi bir engel değil.
"Bana bunu nasıl söylemezsin Dolunay!" Annemin bağırması ile telefonu kulağımdan uzaklaştırdım. Canlı yayın biter bitmez arayan Annem bana saydırmaya başlamıştı. Bilinmeyen'e ulaşır ulaşmaz kanalı arayıp yarın , yani bu gün çıkabileceğimi söylemiştim.
"Söy...leyecektim."
"Söyleyecektim demekle olmuyor Dolunay. Yarın ilk uçakla buraya geleceksin duyuyor musun beni?"
"Ann...e saçmala...ma!"
"Bana karşı çıkma! Beni de anla. Bir tane kızım var ve 3 sene önce başına bir bela yüzünden gelmeyen kalmadı. Konuşmakta şimdi zorluk çekiyor. Şimdi yine o bela tekrar geliyor. Bende kızımı yanımda tutmak istiyorum."
"Anne konuşmak...ta zorluk çeken ben...benim evet ama..." Durdum ve düşünmeye başladım ne diyecektim bilinmeyen beni koruyacak mı? "Doktor...umu bırak...amam burad...a."
"Biz burada ayarlayacağız sana doktor. Bundan sonra kalan eğitimine burdan devam edeceksin Dolunay ben itiraz falan istemiyorum."
"Anne ben ora...ya gel...gelince de belk...i güvende olmayaca...olmaycağım!" Sinirle konuştuğumda annem yine beni bastırmıştı.
"En azından Allah korusun gözümün önünde olacaksın. Daha fazla hayır lafını dinlemeyeceğim Dolunay. Dua et babanı telefona vermedim. Çünkü o benden daha sinirli şu an." Telefonu yüzüme kapatmıştı.
Sıkıntı ile nefes verip arabamın kapısını açtım ve bindim. Telefonum ile çantamı kenara koyup ellerimle yüzümü sıvazladım. Gitmek istemiyordum. En azından burada daha güvende olduğuma inanıyordum. Ne bileyim bilinmeyeni görmesemde , ya da adını bilmesemde arkamdaki polislerden de güven alıyordum.
Telefonumun mesaj sesi geldiğinde elime alıp gelen mesaja baktım.
+90534...: Kız fıstık aferin sana!
En azından sözümü sonunda dinledin ve bir arkadaşını kurtarmış oldun. Hoş keşke en baş beni dinleseydin de Omay'da boşuna uyumasaydı :)). Şimdi seni ödüllendirme zamanı o zaman.
Şu 3 sene önce takıntılı aşığın Levend vardı hatırladın mı? Gözde'ye hep "Keşke artık anlasa da peşimi bıraksa!" diyerek yakınırdın. Geçen karşına çıkmaya tekrar hazırlanıyordu. Ve bende seni ondan kurtardım.
+90534...:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
+90534...: 3 Senede bu hale gelmişti belki evet derdin ama yapacak bir şey yok.
Ben bence harika bir arkadaşım öyle değil mi güzelim?
Sevgilerimle.
Seri'n.
Telefondan bakışlarımı çekip okuduğumun şoku ile boş otoparka bakmaya başladım. Levend... Bana takıntılı olan platonik arkadaşımdı. Yani en azından ben öyle zannediyordum. O ise bana aşık olmuştu. Şoku anında atlatıp ağlamaya başladığımda telefonum çalmaya başlamıştı. Arayana baktığımda bilinmeyen olduğunu görünce hemen cevapla tuşuna bastım.
