"Hari..ka! Şimd...i ner...den bulaca...bulacağım ben çilingi...r?" Kendi kendime homurdandığımda Gözde bana bakmaya başlamıştı. Dersim saat 5'de bitmişti ve bizim grubun yoğun ısrarları üzerine kafeye gitmiştik. 15 dakika kalacağımı onlara ısrarla kabul ettirirken unutmuş ve saat 7 olmuştu.
"Bir problem mi var Dolunay?" Gözde sessizliğini bozduğunda onaylarcasına kafa salladım.
"Ev...in anahtar...ı ve ara...bamın anahta...rını içer...içerde unut...unuttum."
"Yarım akıllının aklı kim bilir neredeydi?" Deyip kafama vurmuştu Ali Sefa.
"Bilinmeyen'de dir." Bunu ima ile söyleyen Kürşat'a ölümcül bakışlar atarken diğerleri merakla bana bakmıştı.
"Bilinmeyen derken?"
"Şimdi şöyle Ramazan'cım, bizim Dolu-" Hızla Gözde'nin sözünü kestim.
"So...nra anlat...sak. Şim...di bir çilin...girci bul...bulmam lazı...m."
Onaylayan mırıltılar duyduğumda herkes düşünme pozisyonuna geçmişti. Tanıdık olursa bir ihtimal gelir diye düşünüyorduk. Birinin omzuma dokunması ile kafamı arkama çevirdiğimde polisi görmemle kaşlarımı çattım. Diğerleri de aynı şekil şaşkınlık ve ne olduğunu anlamaya çalışan ifadeleri ile bakıyorlardı.
"Dolunay Sağlam, değil mi?" Kafamı onaylarcasına salladım.
"Evet."
"Merhaba Dolunay hanım. Bizimkiler anca getirdiler kusura bakmayın. Buyrun evinizin anahtarı." Elinde ki anahtarı bana uzattığında şaşkınlıkla kaşlarım havalandı. O sıra da telefonuma da mesaj gelmişti.
"Teşek...kür eder...im"
"Rica ederim. İyi akşamlar."
"İyi ak...akşamlar."
Önüme şaşkınca döndüğümde hepsinin gözleri yuvalarından çıkacak derece büyümüştü.
"O nasıl oldu ya?" Nurgül şaşkınlıkla sorduğunda Büşra'da gecikmemişti.
"Başka bir şey isteseymişsin kızım. Bir de polis getirdi."
"Bi...r daki...dakika şimd...i anlar...ız."
Çantamdan telefonumu çıkartıp gelen mesaja tıkladım.
0558...: Kusura bakma Dolu.(19:06)
0558...: Anahtar bendeydi ama anca ulaştırabildim.(19:06)
0558...: Arkanda takipte polis olması çok işime yaradı ama dkdmsl (19:06)
0558...: En azından nerede olduğunu bilip yetiştirebildim.(19:07)
Dolunay: Sen mi açtırdın kapımı? (19:17)
0558...: Evet. (19:17)
0558...: Aslında sen derse girdiğinde ben açtırmış ve anahtarı almıştım.(19:17)
0558...: Ama polislere ulaştıramadım.(19:18)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AFAZİ💫
FanfictionBilinmeyen: Kendini boşuna üzüyorsun. Bilinmeyen: Boşu boşuna yıpratıp tedavini zorlaştırıyorsun. Bilinmeyen: Şunu unutma, Bilinmeyen: Sen engelli değilsin. Bilinmeyen: Tıpkı seni sevmem gibi, engel değil. Bilinmeyen: Afazi bir engel değil.
