"Only My" [Zakończone✔]

Rozdział IV

 Okej, postanowienie dnia, muszę spytać tego fagasa jak się zwie. 

Tylko... kiedy? Coś czuje, że to będzie jeszcze cięższe niż mogłem przypuszczać. Cóż...

 Nie mam pojęcia nawet, która godzina, a co dopiero planować moje poczynania. 

 I ten cholerny ból głowy, to się trzyma mnie już od kilku godzin, tylko trochę mi brakuje do odróżniania tabletek po smaku ughh. Jak ja nie lubię kiedy te wszystkie pielęgniarki z tym swoim uśmieszkiem patrzą na mnie jak na jakiegoś zmutowanego pająka z oczami na dupie.

- Widzę, że nasz fochmistrz wreszcie wstał ze swoich pościelowych okopów.- Z rozmyślań wyrwał mnie głos właśnie tego oto Fagasa. I kto teraz uratuje biednego dupiastego pająka? - Na muchy polujesz? Zamknij usta, to nie zadziała.- Gdy to powiedział od razu skarciłem się w myślach za moje czyny. Moja wewnętrzna natura pająka chyba się aktywowała.

 - Nie masz nic lepszego do roboty niż męczenie niewinnego chłopca? Czy mogę zmienić lekarza?- Po tych słowach ugryzłem się w język, to chyba nie było zbyt miłe z mojej strony... Ups?

 - Kto tu naprawdę kogo męczy? Jedynym męczonym jestem w tym pomieszczeniu ja.- Powiedział z wyraźną drwiną w słowach, na co ja jedynie przewróciłem oczami i fuknąłem.

  - Uhm...- Nagle zmieniłem swój styl mówienia. Poczułem się... gorszy? Może. Nie wiem co było przyczyną jednakże moje myśli spadły na niższy poziom. Moje ciało przeszły ciarki, które z każdą chwilą stawały się coraz większe.

 - Hej, hej, coś ty nagle tak pochmurniał hm? Nie odgryziesz się mi? Gdzie mój fochmistrz?- Bądź ciszej, nie można. To jest złe. -Odpowiesz mi? Alex?- Nie odpowiadaj. Nie można. Nie pogarszaj stanu rzeczy. - Co się dzieje? Alex spokojnie.- Mój oddech stał się płytki i nieunormowany. Wszystko robi się ciemniejsze, lecz nie całkiem. Czuje jak moje serce przyspiesza z każdą sekundą.

 Słyszę, ale nie mogę odpowiedzieć.On mi nie pozwala. To źle się skończy. A jeśli zrobię coś źle? Jeśli to zepsuje? Ja tak bardzo nie chce...

 - Ej, ej, dlaczego płaczesz? Alex spójrz na mnie, hej?- O czym on mówi? Przecież ja nie...

 - Płaczę?.... - Po słowach zielonookiego dotknąłem swojego policzka, na którym można było wyczuć kropelki cieczy.Dlaczego płaczę?...

  - Alex spokojnie, oddychaj. Uformuj oddech, zejdź z emocji. Patrz jestem tutaj, jesteśmy w pokoju nic się nie dzieje. Nikogo tu poza nami nie ma...- Po jego tych słowach wszystko straciło kolory oraz jasność. Straciłem przytomność. To tak boli...

__

Hejka...

Tu macie nowy rozdzialik.

Miłego wieczoru!