Έμεινα να κοιτάζω το μήνυμα ξανά και ξανά λες και είχε γραφτεί σε κάποια ξένη και άγνωστη προς τα εμένα γλώσσα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποιος να μου στείλει κάτι τέτοιο. Πάτησα πάνω στον αριθμό και τον κάλεσα μα πήγε κατευθείαν στον τηλεφωνητή. Ο Αντρέας απλά με κοίταζε με απορία στο βλέμμα του μη ξέροντας και αυτός τι να πει.
Τότε η πόρτα του σπιτιού άνοιξε και μέσα μπήκε ο Άρης με τον Χρήστο με δυο σακκούλες γεμάτες πράγματα στα χέρια τους. Μας κοίταξαν στιγμιαία και με αργές κινήσεις τις άφησαν πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Ο Άρης άρχιζε να τις αδειάζει ενώ ο Χρήστος περπάτησε προς τα εμάς για να χαιρετήσει. Κάναμε μια γρήγορα χειραψία και εκείνη την ώρα ήρθε και ο Άρης στο σαλόνι με ένα παγωτό πύραυλο στα χέρια του.
«Τι γίνεται παιδιά;» Ρώτησε ενώ έγλειψε λίγο από το παγωτό που έσταξε στο χέρι του
«Ας πούμε καλά, εσείς;» Απάντησα και ανασήκωσαν ταυτόχρονα τους ώμους τους
«Και εμείς καλά.»
«Ωραία» είπα και τότε το κινητό του Άρη δονήθηκε
Κοίταξα τον Αντρέα με ένα βλέμμα όλο νόημα και αυτός διακριτικά σηκώθηκε από την θέση του και στάθηκε δίπλα από τον αδερφό του κοιτάζοντας το κινητό που είχε βγάλει από την τσέπη. Τα μάτια του αμέσως άστραψαν και άρχισε να μου κάνει νοήματα με τα χέρια του.
«Τι;!» Φώναξα μόλις κατάλαβα τι προσπαθούσε να μου πει
Ο Άρης τρόμαξε από το απότομο επιφώνημα μου και η συσκευή γλίστρησε από τα χέρια του πέφτοντας στο χαλάκι του σαλονιού. Με μια κίνηση έσκυψα και το σήκωσα, ρίχνοντας μια ματιά σε αυτό που διάβαζε. Όταν είδα τις λέξεις ένιωσα ένα κόμπο στο στομάχι μου.
Από: τιγράκι
Φυσικά και θα έρθω! 💙Μου λείψατε πάρα πολύ! Φιλιά στην Εβελίνα
Σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα που με παρακολουθούσε με δαγκωμένο το κάτω του χείλος. Κοίταξα και τον Αντρέα ο οποίος είχε σφίξει τα χέρια του σε μπουνιές και κουνούσε το πόδι του νευρικά. Ένιωσα σαν να ήξεραν κάτι και να μου το έκρυβαν μόνο που αν ο φίλος μου ήξερε κάτι περισσότερο για αυτήν θα μου το έλεγε.
«Άρη θα έρθει η ελευθερία;» Ρώτησα και άρχισε να τρίβει το σβέρκο του νευρικά
«Ναι» είπε ξερά «Αλλά όχι μόνη» συνέχισε
«Αλλά με Ποιόν;»
«Τον φίλο της» απάντησε ο Χρήστος και όλα τα βλέμματα έπεσαν σε αυτόν
YOU ARE READING
Το κορίτσι που αγάπησα
RomanceΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
