Το κορίτσι που αγάπησα

Κεφάλαιο δεκαπέντε

«Τι είπες;!» Ήχησε σε όλο το ιερό η φωνή του πατέρα της Κατερίνας ενώ η μητέρα μου, έπιασε τον καρπό μου προστατευτικά

Κοίταξα κατάματα την Κατερίνα η οποία με κοιτούσε σοκαρισμένη μα και ταυτόχρονα μπερδεμένη. Το κορμί της έτρεμε από θυμό ενώ γύρω μας οι καλεσμένοι σιγοψιθύριζαν κακίες. Έστρεψα το βλέμμα μου προς τον Αντρέα και τον βρήκα να ψάχνει κάτι στο σακάκι του. Άγχος με κατέβαλε καθώς ο πατέρας της με πλησίασε απειλητικά,σηκώνοντας τα μανίκια του.

«Δεν ξέρω τι σου συμβαίνει αλλά την κόρη μου θα την παντρευτείς. Δεν θα μας ρεζιλέψεις έτσι απλά μπροστά σε όλους μας τους συγγενείς»

«Αν δεν θέλει να την παντρευτεί τότε δεν θα το κάνει. Η κόρη σας φταίει για αυτό, που όρισε ημερομηνία χωρίς καν να τον ρωτήσει» με υποστήριξε ο Αντρέας καθώς στάθηκε από μπροστά μου

«Αυτός όμως με ζήτησε σε γάμο! Είναι υποχρεωμένος να με παντρευτεί!» Φώναξε υστερικά η Κατερίνα

«Δεν είναι υποχρεωμένος για τίποτα μικρή τσαχπίνα» της απάντησε η μητέρα μου αυστηρά

Μέσα στο πανικό που επικρατούσε ένιωσα κάτι μεταλλικό να ακουμπάει το χέρι μου. Κοίταξα την παλάμη μου και βρήκα επάνω της ακουμπισμένα τα κλειδιά του αυτοκινήτου του Χρήστου. Έπειτα σήκωσα το βλέμμα μου και βρήκα τον Αντρέα να με έχει καρφώσει με το δικό του.

«Φύγε» μου ψιθύρισε

Τότε ελευθέρωσα το χέρι μου από τη σφιχτή λαβή του γονέα μου και στην συνέχεια οπισθοχώρησα προς την έξοδο. Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα προσπαθώντας να περάσω απαρατήρητος μέχρι που ξαφνικά ακούστηκε μια τσιρίδα. Έστρεψα το βλέμμα μου προς τα πίσω και είδα την Κατερίνα να έρχεται καταπάνω μου. Με βιαστικές κινήσεις, έγειρα το πόμολο προς τα κάτω και άνοιξα την πόρτα διάπλατα ξεκινώντας να τρέχω προς τα έξω. Εκείνη έτρεξε από πίσω μου με την ανθοδέσμη στα χέρια. Είχα φτάσει στα μισά της διαδρομής όταν ξαφνικά ένιωσα κάτι σκληρό να συγκρούεται με το κεφάλι μου.

Κοίταξα το πάτωμα και βρήκα πεσμένο ένα από τα τακούνια της. Με μια κίνηση το σήκωσα επάνω και της το πέταξα πίσω πριν ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου. Την ώρα που πήγαινα να την κλείσω ένα χέρι με σταμάτησε και κοιτώντας στα αριστερά μου την βρήκα να στέκεται. Το πρόσωπο της είχε γίνει κατακόκκινο από το ιδρώτα και το τρέξιμο που είχε ρίξει ενώ μάσκαρα έτρεχε από τα μάτια της μαζί με καυτά δάκρυα.