Χτένιζα με μανία να στρώσω τα μαλλιά μου τα οποία είχαν χαλάσει από το μπάνιο ενώ η Κατερίνα πηγαινοερχόταν στο χώρο με μια σκούπα στα χέρια της, προσπαθώντας να χει το σπίτι όσο πιο καθαρό γινόταν. Σε μια ώρα θα ερχόταν η μικρή για φαγητό και ήθελε να είναι όλα άψογα.
Στο τραπέζι του σαλονιού είχε ήδη στρώσει ένα κεντητό βεραμάν τραπεζομάντηλο μιας και η τραπεζαρία μας δεν χωρούσε πάνω από δυο άτομα. Επάνω σε αυτό είχε βάλει τέσσερα καλά σερβίτσια από εκείνα που είχε δώσει η μητέρα μου πριν φύγω από το πατρικό. Δίπλα από αυτά είχε τοποθετήσει φρεσκοπλυμένες πετσέτες για να σκπουπιστούν μετά το φαγητό, μαζί με ένα σετ μαχαιροπήρουνα. Τέλος είχε ολοκληρώσει το ντεκόρ με ένα βάζο στη μέση του τραπεζιού γεμισμένο με υπέροχα και φρέσκα τριαντάφυλλα.
Την ώρα που έστρωνα και τη τελευταία τούφα που πετούσε με λίγο πηλό εισήλθε και αυτή στο μπάνιο κρατώντας δυο σύνολα στα χέρια της. Κοιτάχτηκε λίγο στο καθρέφτη και ξεφύσηξε δυνατά εμφανώς προβληματισμένη. Τα μαλλιά της έπεφταν ανάλαφρα στους αγκώνες της ενώ τα χείλη της είχαν ξεραθεί από την αφυδάτωση που είχε πάθει.
«Ποιο λες να βάλω;» Ρώτησε καθώς κούνησε τις δυο κρεμάστες
Κοίταξα και τα δυο σύνολα προσεχτικά και εξέτασα την καλύτερη επιλογή. Το ένα ήταν ένα χακί καλοκαιρινό φόρεμα ενώ το άλλο μια απλή, λευκή, μακρυά μπλούζα με μια ζώνη για να δένεις γύρω για να γίνεται σαν μεσάτο μπλουζοφόρεμα.
«Αυτό» είπα καθώς έδειξα την μπλούζα
«Είσαι σίγουρος; Δεν είναι πολύ πρόχειρο;»
«Αγάπη μου είναι απλώς ένα ντύσιμο. Έτσι και αλλιώς στο σπίτι μας θα γευματίσουμε και όχι σε κάποιο καλό εστιατόριο. Αυτό είναι το τέλειο σύνολο»
«Έχεις δίκιο, απλά θέλω να της αρέσω, μην νομίζει πως δεν ξέρω να ντύνομαι ή κάτι»
«Πίστεψε με θα σε λατρέψει, η Ελευθερία είναι πολύ απλή και λιτή κοπέλα, ποτέ δεν ήταν υπέρ του φανταχτερού. Θα σου αρέσει σίγουρα»
«Το ελπίζω. Αλήθεια πως γνωριστήκατε;»
Ήταν καλοκαίρι, ο ζεστός αέρας περιέβαλε το χώρο του μπαλκονιού που καθόμασταν. Περιμέναμε τον Θωμά να έρθει με κάποια καλή του φίλη. Είχα ακούσει πολλά για αυτήν αλλά ποτέ δεν θέλησα να την γνωρίσω. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα που από το πρωί δεν έβαζε γλώσσα μέσα για αυτήν μιλώντας μας για το πόσο καλά είχαν περάσει το προηγούμενο βράδυ.
YOU ARE READING
Το κορίτσι που αγάπησα
RomanceΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
