«Τι έπαθες γλυκιά μου;» Ρώτησα με ένα μειδίαμα
Η έκφραση του προσώπου της παρέμεινε έκπληκτη και από το τρόπο που έτριζε τα δόντια της ήταν λες και βρισκόταν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού. Πέταξε με φόρα το νυφικό στο πάτωμα και τσίριξε υστερικά. Το χρώμα των ματιών της είχε σκουρίνει από το θυμό.
«Τι χάλια είναι αυτά;!! Εγώ δεν πλήρωσα για κάτι τέτοιο!» Φώναξε
«Όντως γλυκιά μου δεν πλήρωσες για κάτι τέτοιο» ειρωνεύτηκα
«Τι είπες τώρα; Διακρίνω μια ειρωνεία στον τόνο της φωνής σου;» Είπε αυστηρά καθώς έκανε ένα βήμα προς τα εμένα
«Όχι ζωή μου καμία ειρωνεία, απλά λέω τα γεγονότα. Δεν θυμάμαι να χρεώνω στην κάρτα μου ρούχο αξίας πέντε χιλιάρικα» είπα ψυχρά
«Ποιός σου είπε ότι κόστιζε τόσο;» Είπε ενώ ανοιγόκλεισε τις βλεφαρίδες της σαγηνευτικά
«Δεν μου το είπε κανείς, δεν είμαι κανένας ηλίθιος για να μην ελέγχω τι χρεώνεται στην κάρτα μου. Που παρεπιπτόντως δεν θυμάμαι να σου έδωσα το ελεύθερο να την χρησιμοποιείς» είπα ενώ ανέβασα ελαφρά την ένταση της φωνής μου
«Εσυ μωρό μου είχες πει πως αν θέλω κάποιο δωράκι να την χρησιμοποιώ.» Είπε ναζιάρικα
«Κατερίνα άσε τις γλύκες σε εμένα, δωράκι είπα όχι να πας να καλύψεις τα λούσα του γάμου σου με αυτή. Δεν είμαι κανένα κορόιδο να εκμεταλλεύεσαι. Αν θέλεις να κάνεις την μπέμπα και να παίρνεις δωράκια μεγάλης αξίας, αυτά τα νάζια να πας να τα κάνεις στο μπαμπάκα σου που είσαι και το κοριτσάκι του. Όχι που τον έχεις μόνο για παρέα και για να με γλυκοκοιτάζει σαν κάποιο πολύτιμο χαρτονόμισμα» φώναξα
«Πως μου μιλάς έτσι; Και μην λες του γάμου μου, δεν είναι μόνο δικός μου, είναι ο δικός μας» παραπονέθηκε
«Αχ σε πλήγωσα; Συγγνώμη. Δεν ήθελα να θίξω την ντελικάτη ψυχή σου. Συγγνώμη που στην αμαυρώνω με τον χαρακτήρα μου τον οποίο εσυ θέλησες στο παρελθόν να αλλάξεις» είπα παγερά και αμέσως μαγκώθηκε
«Δεν είναι έτσι γλυκέ μου, εγώ απλά ήθελα να σε κάνω πιο ήρεμο. Εικοσιέξι χρονών παλικάρι κρίμα είναι να είσαι ψυχρός και απόμακρος» υπερασπίστηκε ενώ έπαιζε με τα μαλλιά της
«Ω συγγνώμη πριγκιπέσσα που σου χάλασα το ροζ συννεφάκι στο οποίο ζεις. Ξέχασα πως πρέπει να φέρομαι όπως εσυ θες. Με συγχωρείς κιόλας δηλαδή που πίστευα πως η αγάπη είναι να αγαπάμε τον άλλον έτσι όπως είναι και όχι όπως τον θέλουμε. Σωστά. Μέγα λάθος.» Είπα δραματικά γεμάτος σαρκασμό
YOU ARE READING
Το κορίτσι που αγάπησα
RomanceΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
