Δυο ώρες αργότερα δεν υπήρχε μαγαζί που να μην είχαμε μπει. Είχαμε επισκεφτεί σχεδόν όλα τα εμπορικά ενώ τα μικροκαταστήματα τα είχαμε κάνει φύλλο και φτερό στο ψάξιμο. Τώρα βρισκόμασταν στο δέκατο συνοικιακό κατάστημα ρούχων και εκείνος έψαχνε μια μια τις κρεμάστρες.
«Δεν μπορεί, κάτι ωραίο θα υπάρχει» μουρμούρισε καθώς κοιτούσε τις μπλούζες
«Και να μην υπάρχει δεν πειράζει, μπορούμε απλά να πάμε σπίτι» απάντησα με ένα χασμουρητό καθώς κάθισα στην αναπαυτική πολυθρόνα που υπήρχε σε μια γωνία του χώρου ακριβώς δίπλα από τα δοκιμαστήρια
«Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουμε μέχρι να βρω αυτό που θέλω»
Ξαφνικά σταμάτησε να περπατάει και κοντοστάθηκε μπροστά από μια καινούργια σειρά ρούχων, τελείως διαφορετική από το στυλ μου. Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του πριν αρχίσει να διαλέγει μερικά σύνολα. Λίγα λεπτά αργότερα τα χέρια του είχαν γεμίσει με μπλούζες διαφόρων χρωμάτων, καθώς και αέρινα πουκάμισα μαζί με σκισμένα τζιν.
«Δοκίμασε αυτά» είπε και με μια κίνηση τα άφησε να πέσουν επάνω μου
«Τι είναι όλα αυτά;!» Αναφώνησα
«Η καινούργια σου γκαρνταρόμπα, καιρός να αλλάξεις στυλ και να φορέσεις και κάτι διαφορετικό πέρα από λευκό και μαύρο»
«Μα δεν είναι του γούστου μου αυτά»
«Δεν πειράζει, δεν θα σε πειράξει και μια αλλαγή»
Με μια κίνηση με έσπρωξε μέσα στα δοκιμαστήρια και τράβηξε την κουρτίνα για να αλλάξω. Για μια στιγμή σκέφτηκα να αντιδράσω και να σηκωθώ να φύγω αλλά μετά σκέφτηκα πως για να με έφερε εδώ κάποιο λόγο θα είχε. Ίσως ήταν καιρός για μια ανανέωση. Δίχως να χάσω χρόνο γδύθηκα από αυτά που φορούσα και άλλαξα σε ένα από τα σύνολα που μου είχε ξεχωρίσει. Όταν έριξα από πάνω και το πουκάμισο δεν πίστευα στα μάτια μου. Φαινόμουν διαφορετικός.
«Πως σου φαίνεται αυτό;» Ρώτησα καθώς τράβηξα την κουρτίνα στη άκρη αφήνοντας τον να με δει
«Είναι τέλειο»
«Σίγουρα;; Είναι υπερβολικά χαλαρό»
«Και τι θες να βάλεις; Υφασμάτινο μαύρο παντελόνι και σκουρόχρωμα μπλουζάκια με γιακά ως συνήθως;»
«Ναι γιατί όχι; Τι κακό έχουν αυτά;»
«Τίποτα απλά μερικά από αυτά είναι υπερβολικά κλασικά για την ηλικία σου. Είσαι εικοσιέξι όχι τριανταέξι. Για μια φορά εμπιστεύσου με»
BẠN ĐANG ĐỌC
Το κορίτσι που αγάπησα
Lãng mạnΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
