Έδωσα το μικρόφωνο πίσω στον υπεύθυνο της μουσικής και στην συνέχεια κατέβηκα από την σκηνή πριν πλησιάσω το τραπέζι τους. Η Εβελίνα μόλις με είδε να πλησιάζω, σηκώθηκε επάνω μαζί με το ποτό της και φίλησε το μάγουλο της.
«Εγώ πάω να πω ένα γεια στον Αντρέα» είπε και έφυγε, περπατώντας προς το δικό μας τραπέζι
«Μπορώ να καθίσω;» Ρώτησα και εκείνη έδειξε να δειλιάζει
«Δεν νομίζω ότι είναι και τόσο καλή ιδέα» μουρμούρισε
«Για λίγο μόνο, δεν θα κάτσω για πολύ, έτσι και αλλιώς περαστικοί είμαστε»
«Εντάξει, κάθισε»
Έσυρα την καρέκλα προς τα πίσω πριν κάτσω και στην συνέχεια την τσούλησα πιο κοντά στην δική της. Αμέσως μάζεψε τα χέρια της που τα είχε απλωμένα πάνω στο τραπέζι και με κοίταξε απορημένη. Δάγκωσε ελαφρώς το κάτω χείλος της κρατώντας το ανάμεσα στα δόντια πριν το ελευθερώσει και μιλήσει ντροπαλά.
«Γιατί έγραψες τραγούδι για εμένα;» Ρώτησε και απλά ανασήκωσα τους ώμους μου τάχα αδιάφορα
«Γιατί το ήθελα και είχα έμπνευση. Σου άρεσε;»
«Ναι ήταν ωραίο, δεν ήξερα πως γράφεις τραγούδια»
«Μερικές φορές μόνο, όπως και ποιήματα, ξες έχω γράψει ένα ακόμη για εσένα, θα μπορούσα να στο παίξω αν και εσυ το επιθυμείς»
«Θα το ήθελα πολύ»
«Ωραία, τότε φύγαμε» είπα και σηκώθηκα όρθιος
«Για που;»
«Θα δεις, είναι έκπληξη»
Κοίταξε προς την Εβελίνα και εκείνη της χαμογέλασε ενθαρρυντικά. Έτσι σηκώθηκε και με ακολούθησε αφού πλήρωσα βέβαια για τα ποτά όλων μας. Πήρα μαζί μου και την φωτογραφική με την κιθάρα και ξεκίνησα να περπατάω προς το μυστικό μου μέρος. Ήταν ένα σπίτι του οποίου η κατασκευή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το είχαν αφήσει στα μισά αφού τελικά η εταιρία της οικογένειας που το έκτιζε, φαλίρισε από τα χρέη.
Μετά από μερικά λεπτά περπάτημα φτάσαμε έξω από την μισοτελειωμένη κατασκευή. Ήταν ένα μεγάλο κτίριο φτιαγμένο από υγρό μπετόν, τσιμέντο και άλλα διάφορα δομικά υλικά. Οι τοίχοι ήταν ήδη χτισμένοι όπως και οι σκάλες με την ταράτσα. Επάνω στην οροφή είχα ετοιμάσει κάτι ειδικά για αυτή την μέρα. Είχα διαμορφώσει την ταράτσα αναλόγως και ήλπιζα να της αρέσει.
«Έλα πάμε» είπα και σάστισε
«Που; Εκεί μέσα;; Είναι επικίνδυνα»
ESTÁS LEYENDO
Το κορίτσι που αγάπησα
RomanceΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
