Τράβηξα την καρέκλα μου πιο κοντά στο τραπέζι καθώς ήπια μια γουλιά από την δροσιστική μου μπύρα. Η ώρα είχε πάει τέσσερις και εκείνος δεν είχε έρθει ακόμα. Είχα αρχίσει να πιστεύω πως δεν σκόπευε να εμφανιστεί. Έμεινα να παίζω με την άκρη του ποτηριού μου ενώ κοιτούσα το κόσμο γύρω μου. Ο Αντρέας ήταν σηκωμένος και έπαιζε σε μια γωνία του μαγαζιού βελάκια που είχαν.
«Αλέξη θα έρθεις να παίξουμε μαζί;» Μου φώναξε με ένα χαμόγελο
«Όχι ευχαριστώ» απάντησα κάπως απότομα
«Γιατί όχι ρε εσυ; Έλα θα έχει πλάκα»
«Είπα όχι»
«Καλά, όπως επιθυμείς»
Συνέχισε να παίζει αμέριμνος ενώ εγώ έγειρα καλύτερα στο κάθισμα μου θαυμάζοντας το χώρο. Το μαγαζί δεν το έβρισκες εύκολα καθώς ήταν καλά κρυμμένο μέσα στα στενά. Ήταν μικρό σαν χώρος και τα άτομα που έρχονταν ήταν κυρίως άντρες. Είχε ένα μεγάλο μπαρ με σκαμπό από μπροστά σε αποχρώσεις μαύρου και καφέ και τουλάχιστον έξι ράφια με ποτά. Σε μια γωνία ήταν στημένα τρία τραπέζια για μπιλιάρδο ενώ στους τοίχους υπήρχαν τέσσερις στόχοι για βελάκια. Τα τραπέζια γύρω ήταν και αυτά μαύρα ενώ οι καναπέδες και τα πολυθρονάκια είχαν αποχρώσεις σκούρου κόκκινου και μπλε. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε ο Αχιλλέας.
Φορούσε ένα μακό, άσπρο μπλουζάκι συνδυασμένο με τζιν βερμούδα και δερμάτινα παπούτσια. Τα μαλλιά του ήταν καλοφτιαγμένα με ζελέ και ήταν πιο ξανθά από ότι ήταν πριν, πιθανόν από τον ήλιο. Έβγαλε τα γυαλιά ηλίου που φορούσε και αμέσως το βλέμμα του ταξίδεψε στο μαγαζί. Δίχως να χάσω χρόνο σήκωσα το χέρι μου επάνω και του έκανα νεύμα να πλησιάσει. Όταν με είδε, χαμογέλασε στραβά και περπάτησε προς την κατεύθυνση μου με τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο χέρι.
«Καλησπέρα» είπε στεγνά
«Καλώς τον, έλα κάθισε» είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα, τραβώντας του την καρέκλα για να κάτσει
«Ευχαριστώ»
Την ώρα που κάθισε επέστρεψε και ο Αντρέας στο τραπέζι με ένα ύφος απορίας στο πρόσωπο του. Κοίταξε μια τον Αχιλλέα και μια εμένα και η έκφραση του άλλαξε σε ανήσυχη.
«Αχιλλέα πως και εσυ από εδώ;» Τον ρώτησε καθώς έκατσε κάτω πίνοντας μια γουλιά από το ρόφημα του
«Ο Αλέξης με κάλεσε μιας και η κοπέλα μου θα περάσει όλη την ημέρα της με την αρραβωνιαστικιά του»
VOUS LISEZ
Το κορίτσι που αγάπησα
Roman d'amourΔεύτερο βιβλιο. «Αλέξη;» Μια γνώριμη φωνή με σταμάτησε στην μέση του δρόμου. Μια φωνή που είχα χρόνια να ακούσω και δεν ήξερα αν ηταν αλήθεια ή απλά η ζωηρή φαντασία μου. Η καρδιά μου σφίχτηκε σαν άκουσα την γλυκιά μελωδία της χροιάς της. Δεν μπορ...
