He Belongs to Someone Else

Chapter 8

Kumusta na po siya doc?" It's my tita Cas voice at bakas sa boses niya ang pag-aalala.

My eyes are still close but I never open it. Nakikinig lang ako sa mga taong nag uusap sa paligid. I know na nasa hospital ako ngayon, I can smell the medicines, and I even heard the beat of the apparatus. I can also feel the pain on my hand. I'm sure it came from the needle connected to the dextrose.

"She's okay now. Kailangan niya lang magpahinga. Medyo stress siya this past few days, at that was another reason kaya nahimatay siya. Hindi na ito kinaya Ng katawan niya. Kaya sa ngayon, she needs to have a peace of mind, I suggest na ilayo muna siya sa mga bagay-bagay na nagbibigay stress sa kanya. Maybe you could provide her something na malilimutan niya pansamantala ang mga problema." Mahabang paliwanag Ng doctor.

"She will be okay right, mommy?" It's  Ashleen at bakas sa boses nito ang pag aalala din.

"Don't worry iha, she will be okay. Stress lang talaga siya. So, paano maiwan ko muna kayo at may ibang pasyente pa akong aasikasuhin" Paalam Ng doctor.

"Yes, thank you so much Doc Villa" tita Cas.

"I'll go ahead, see you around" Sabi ulit Ng doctor.

"Did you call tita already, mommy?" Ashleen asked.

"Yes, nag aalala din sila, but you're tito is not in his right state right now, napapadalas ang pagsikip ng dibdib nito" Problemadong sagot ni tita Cas.

"Ma, I'm worried, bawal ma stress si Lian, how are we going to tell her about tito's Condition?" it's Ashleen.

Di sumagot si tita Cas. Kasabay ng pag bugtung-hininga ko ay ang pag bukas ng pintuan sa kwarto ng hospital na kinaro-roonan ko. Gusto kong ibuka Ang mga mata ko, para malaman kung sino Ang dumating, pero napagpasyahan kong ipinikit na muna ito ng  napagtanto ko kung sino ito.

That smell, is very familiar at isang tao lang ang kilala ko na ganito ang amoy. He's smell is very manly, Hindi ito masakit sa ilong at hindi rin nakakasawang amoyin.

"I'm sorry tita, Ash. I didn't know it would happen" nagu-guilty na sabi niya.

"It's okay iho, I understand" mahinahong sagot ni tita Cas.

"I'll go ahead ma, papasok na rin ako sa trabaho few minutes from now, please do call me if magising na si Lian." Ashleen.

"Ingat ka" tita Cas.

Tumunog Ang pintuan, hudyat na may nag bukas nito. I think its Ashleen.

"Pahinga ka muna tita, kagagaling niyo Lang po sa trabaho. Ako na lang po muna dito" it's Zane.

"Thank you iho, pwede bang umuwi muna ako saglit sa bahay. Babalik din naman ako. Can you look for Lian habang Wala pa kami ni Ash." Tita Cas

"Yes po tita, don't worry. Magpahinga na muna kayo" Zane

"Thank you iho, I owe you a lot. So, paano alis muna ako, call me if ever magising na siya ha"

"Yes po tita, ingat po"

Tumunog ulit ang pintuan, sa pagbukas at muling tumunog sa pag sara. Mahabang katahimikan, bumugtong hininga Ang taong kasama ko. He move closer and touch my head.

"I'm sorry Lian, I didn't know. Wake up and see the bright side of life. Wag mong hayaang kainin ka ng kalungkutan mo" I can feel him sitting the chair beside my hospital bed. He hold my hand at muling nagsalita.