╔❛❛BİR GARİP AŞK❀ ➥|KİM TAEHYUNG|❛

⚫◽▫3▫◽⚫

🍁Düzenlendi🍁

Oturduğum sandalyeden kalkarak gözlerimi silip burnumu çekmiştim babam ölüm kalım savaşı verirken ben burada oturuyormuydum?

Babanın kızı olmayı hak ediyormuydun?

Koskoca "Amaliyathane" Yazan koridora doğru ilerleyip anneme föz gezdirdim ama yoktu sandalyede elini yüzüne koymuş yüzünü kapatan wendy ablanın yanına giderek omuzuna dokunmuştum.

"Annem nerede" diyerek ifadesizce bakmıştım yüzüne gözlerini kaçırarak ayağa kalkan wendy abla saçlarını arkaya atmış ve dudaklarını aralayıp derin bir nefes almıştı.

Aldığı nefesi geri vererek "Az önce geçirdiği kriz ile bayıldı" diyen wendy abla yerine oturup tekrar aynı pozisyonu almıştı. Elerimi 'Ne' dermişcesine kaldırıp gülümsiyerek yere çöküp gözleri amaliyathaneye çevirdim.

Nasıl bir gündü Bu? Kabusmu Ne neresi ya burası Neden burdaydım ben Şu an annem ve babam ile yemek yiyor olmalıydım neden burdayımki ben Nasıl Bir hayatı bu?

"Kang Jack.. Yakınları sizmisiniz" arkamı dönerek kimin konuştuğuna bakmış ve hemen ayağa kalkmıştım 3 polis memuru elerinde kağıtlar ile önümde duruyordu.

Titreyen dudaklarımı aralayarak hafifçe saladığım başım ile
"E-evet" Demiştim.

"Kang Jack' in Kritik olan durumu yüzünden ifadeyi sizden dinlemeye geldik.. lütfen oturup bize ne olduğunu anlatırmısınız" Anlayışla söylediği sözün ardından kolumdan tutarak oturtmuş ve önüme geçerek sorular sormaya başlamıştı.

Hiç bir şey bilmiyorumki ne diyeceğim?

"B-Ben.. Babam.." diyebilmiştim sadece kısık çıkan sesim yüzünden konuşamıyorum kekeleyip kelimeleri bir araya getiremiyordum zordu boğazımda duran düğüm buna izin vermiyordu.

Zorla yutkunarak sesimi düzelterek gözlerimi polise çevirdim hiç bir şey demeden öylece konuşmamı bekliyordu.

"Babam ağzı yüzü dağılmış bir şekilde evin bahçesine kalbini tutarak gelmeye çalışıyordu bende balkonda olduğum için babamı öylece gördüm.. yanına gitiğim sırada ise bayıldı zaten B-bizde buraya g-getirdik-" Diyerek  nefes almaya çalıştım sadece çalıştım kalbimden sökilen parçalar nedeniyle nefes alamıyordum alma diyordu ruhum bir günde nefes alma.

"Peki verdiğiniz bilgi için teşekkürler babanızın üzerinde yapıcağımız test süreci size bilgi verilecektir" elindeki kağıtların bazılarını imzalatarak gitmişlerdi polisler bilgi vericekmiş, biliyorum bir iki gün yalandan oralara buralara bakarak üçüncü gün suçlu bulunamadı diye geçiştiriceksiniz ama izin vermem babam orada can çekişirken o insanın nefes almasına izin veremem.

Ayağa kalktığım sırada amaliyathane kapısı açılmış içinden bir doktor çıkmıştı wendy abla ile birbirimize bakmış ikimizde doktorun yanına gitmiştik.

"Babam.. Doktor amca babam iyimi ona bir şey olmıyacak değilmi yaşıyacak değilmi bir şey söyle doktor amca " diyerek heyecanla doktorun cevap vermesini bekledim kalbim o kadar hızlı atıyorduki her an bayılabilirdim.

Elini kaldırıp dur işareti yaparak sakin olmamı söyliyen doktora uyarak sakin kalmaya çalışmıştım çalışmıştım çünkü sakin kalamıyordum.

"Babanız şu anda kontrol altında nefes alıyor tam zamanında getirmişsiniz yoksa her an kalp krizinden ölebilirdi.. Ama.." Dediğinde nefesimi tutmuş öylece durmuştum beynimde yankılanan tek cümle .

Ama kelimesinden öncesi, Keşke kelimesinden sonrası hiç bir ifade etmez

Wendy abla doktoru dürtmüş ve konuşmasını tekrardan sağlamıştı dudaklarını aralayarak cevap vermeye hazırlanan doktor.

"Hastanın başına aldığı darbeler yüzünden beyin kan akımı bozulmasıyla birlikte kalp krizi geçirmiş.. Ve amaliyat yapılmadığı sürece beyindeki hücrelerin ölümüne sebeb olup hastanın felç kalma riskini %85 e bırakmış oluruz ve ya ölüm-"

"Yapın o zaman doktor amaliyat yapın neden durmuş öyle bakıyorsunuzki doktor olan siz değilmisiniz.. tamam  kurtarın işte babamı" diyerek titremeye başlamıştım.

"Bunun için bir miktar para yatırmanız gerekiyor hasta şu anlık yoğum bakıma alınıcaktır"

Gözümden son kez düşen damla ile bende tekrardan yere çökmüştüm omuzuma dokunan eleri umursamadan hıçkırıklara boğulmuş yanağımda hisetiğim eller ile başımı kaldırmıştım gördüğüm kişi ile daha çok ağlamaya başlamış sarılarak kokusunu içime çekmiştim.

Anne kokusu bir başkaydı

"Duydunmu her şeyi " kafasını olumlu anlamda sallayan annemin yanağına elerimi koymuş ve okşayarak "merak etme ben o parayı bulacağım merak etme anne wend abla ile burada bekle olurmu "

Ayağa kalkmış ve arkamdan bağıran annemi umursamadan koşarak çıkmıştım hastaneden yoldan geçen bir taksiyi elim ile durdurup binerek evi tarif etmiştim.

Babaannem ve dedemin hediye etiği altın olan takı setimi satıcaktım babaannem takı setini ne sevinçle hediye etmişti oysaki kim bilebilirdiki bir gün oğlunun ölmemesi uğruna satacağımı.

Eğer bir gün evlenirsem o zaman yanımda olamayacağını söylemiş elindeki seti avucuma sıkıştırıp son nefesini vermişti evlendiğim zaman takamayacaktım ama babam için değerdi anlıyorsun değilmi babaanne.

Sözünü tutamadım affet beni güzel kadın
**
Cebimden çıkan üç beş kuruşu taksiye vererek aşağıya inmiş evin merdivenlerinden koşarak eve doğru çıkmaya başlamışyım o kadar hızlı çıkıyordumki her an yere yapışabilirdim.

Acele ile kapıya yöneldiğim sırada birine çarparak durmuş ve çarptığım kişiye bakmıştım tanımadığım biri elini kapıya koymuş bacağını bacağının üstüne atıp