AŞKIN İKİ YÜZÜ

Bölüm 1

Neredeyse iki saattir araba kullanıyordu Melanie, ama hiç bu kadar zevk aldığını da hatırlamıyordu. Yeni evleri seçkin bir muhitteydi ve oldukça genişti. Bir kamyon onlardan önce, bazı önemli eşyaları götürmek üzere yola çıkmıştı bile. Eksikleri de yeni almaya karar vermişlerdi.

''Ne düşünüyorsun Jason?'' dedi Melanie, düşünceli gözleri pencereye odaklanmış kardeşine. O hayattaki değer verdiği tek kişiydi. Birlikte olmayı çok uzun süredir bekliyordu Melanie. Ona kavuştuğu için mutluydu.

''Bilmiyorum. Sadece güzel olacağını düşünüyorum.'' diyerek fısıldadı Jason.

Çok konuşkan bir çocuktu aslında ve yaşına göre de zekiydi. Ama yaşadıkları onu sessizleştirmişti biraz. 

''Öyle olacak biliyorum bunu, çünkü sen yanımdasın.''  

Cümlesini ablasına olan sevgisiyle tamamlamak istemişti Jason. O korkunç evden ve baba dediği adamdan kaçtığı için sevinse de annesi öldükten sonra hiçbir zaman diğer aileler gibi olamadıkları için de üzülüyordu. 

''Evet hiç şüphen olmasın Jason, harika olacak.''  

Melanie, kardeşinin neler hissettiğini çok iyi bildiğinden üstüne fazla gitmedi. Gerçekten de güzel olacağını düşünüyordu, yalan değildi söylediği. Ama bir yanı da o adamın bir gün çıkıp her şeyi tekrar mahvedeceğinden korkmaya devam ediyordu.

''Seni seviyorum Mel, iyi ki benim ablamsın.''

''Ben de seni, iyi ki varsın kardeşim.''

Yol boyunca bir daha konuşmadılar, her şey çok tazeydi daha. Yarım saat sonra köprüyü geçmişlerdi. Evlerinin olduğu yere sürdü arabasını Melanie. Çok geçmeden de sokağı görmüştü. Sakin bir dönüş sonrasında yeni evlerinin önünde bekleyen yüklü kamyon görüş alanına girdi. 

İkisinin de yüzü ayrı bir gülüyordu. Mel, daha arabayı park edemeden Jason aşağı indi ve kamyona yöneldi. Tıpkı talimat verdiği gibi güçlü birkaç adam kamyonun yanında onları bekliyorlardı. Nazikçe selam verip cebinden anahtarı çıkardı ve kardeşine verdi.

''Hadi, yeni hayatımızın kilidini sen aç Jason.'' dedi gülümseyerek Melanie. Onun gözlerinde gördüğü mutluluk her şeye değerdi.

''Teşekkürler.''

Jason, neşeyle anahtarı aldığı gibi kapıya yöneldi ve açtı. İçeri ilk giren de o olmuştu. Ev tertemizdi, çünkü Melanie temizlemeleri için bir şirketi yönlendirmişti günler öncesinden. İşini ertelemeyi hiç sevmezdi. Bir şey istediği gibi olmuyorsa, olana kadar zorlardı.  İşlerinin istediği gibi gittiği için oldukça mutluydu şuan.

Evi baştan aşağı dolaşıp dışarı çıktı ve adamlara başlayabileceklerini söyledi. Arabasına yaslanarak parlayan güneşe döndü yüzünü, sırtından çok büyük bir yük kalktığını hissediyordu.

☯️☯️☯️

Ian, her zamanki gibi erken kalkmış ve yürüyüşe çıkmıştı. Kamyonu gördüğünde sevinmişti. Bu demek oluyordu ki, yeni komşulara sahip olacaktı. İnsanlarla iç içe olmayı seven, nazik ve kültürlü biriydi o.

Neredeyse bir buçuk saat sonra geri dönüyordu. Üstünde Adidas marka bir eşofman takımı vardı, gözlükleri yine gözündeydi ve saçları da biraz karışıktı. Kaliteli giyinmeyi, görünüşünün kusursuz olmasını seviyordu. Kendine güveniyordu da bu konuda. Oldukça zevkliydi.

Yan eve taşınan kişiler ile onu ayıran tek şey sadece beyaz çitlerdi. Dönerken, anlaşabileceği birileri olmasını dileyerek yürümeye devam etti. Evine yaklaştığında etraftaki koşuşturmacayı gördü. Evin girişine yakın bir yerde, gri Range Rover arabasına yaslanmış telefonda konuşan kızı hemen fark etti. Duruşuna bakılırsa oldukça otoriter biriydi, telefonda emirler yağdırıyordu resmen. İstemeden kulak misafiri oldu.