#BİTTİ# Karanlığın İçindeki Beyazlar

.Avada Kedavra.

  Sevdiğim adam tam karşımda duruyordu...

    İlk başta ikimizde durduk ama sonra birbirimize özlemle sarıldık. Tanrım, onu çok özlemiştim.

   "Sen gerçek misin?"

Sirius 'un acınası halde söylediği bu cümle benim kalbime bir sürü lanet atmıştı. Ondan ayrıldım ve gözlerimin içine bakmaya başladı.

   "Hayır, hayır değilim. Bir rüyayım sevgilim..."

İkimizin arasında da gerçekler vardı... Gerçekler...

    Bana her şeyi anlatıyordu, Sara'yı, ailesinin geldiğini, Regulus ve sevgilisini... O kadar mutlu görünüyordu ki ben ağlamaya başladım.

   O bana sarıldı tanrım burada kalmak istiyordum...

   Ama işler öyle gelişmemişti...

  Bir anda kendimi kendi yatağımda buldum. Nefes nefese kalmıştım. Etrafıma baktığımda babamı ve birçok ölüm yiyeni görmüştüm.

   Babam bileğimi kavradı ve işte o saniyelerde Harry için gideceğini gördüm. Evet ben, Lord Voldemort 'un düşüncelerini iki saniyeliğine okumuştum.

   Ölüm yiyenlere beni zindana kapatmalarını emretti, çırpınıyordum hiçbir şekilde kurtulamıyordum.

   "BANA SÖZ VERMİŞTİN! BİR ANLAŞMA YAPMIŞTIK! ONLARA DOKUNMAYACAKTIN! BABA!!!"

  Ama beni tınlamadı. Beni zindana kelepçelediler. Çırpınıyordum ama bi halt olmuyordu. Tam durulmuştum ki babam geldi.

   "Biz bir anlaşma yaptık! O-onları öldürmeye gideceksin!"

   "Sen uymadın buna Merope. O kanıbozuğu görmek için neler yaptığını biliyorum! Kırmızı büyünü kullanmaya sakın çalışma, büyülüsün! İşe yaramayacak!"

   Ve gidiyordu. Zincileri çekiştiriyordum.

   "Baba! Gitme! Yapma! Baba!"

  Ve gitmişti...

  Hala daha şansımı deniyordum ama aradan birkaç saat geçmişti... Onları öldürecekti, belki de öldürmüştü... Ve sonra kapı açıldı, cılız ışık aralık kısımdan giriyordu. Zindanın kapısı da açıldı.

    Gelen Bella'ydı. Hemen yanıma diz çöktü ve elindeki anahtar ile zincirleri bileğimden ayırdı. Üzerimdeki büyüyü kaldırdı ve bana asamı verdi.

   "Kılkuyruk, o-onlara ihanet etti. He-hemen, git ve kardeşimi kurtar."

   "Tamam."

Ve hemen ayaklandık. Bana James 'lerin evinin olduğu yeri söyledi. Son hız koşup cisimlenecek bir yer aradım. Onların saklandığı yere gittim. Kapı açıktı, son hız evin içine koştum. Merdivenlerde James 'in cansız bedenini gördüm ve yavaşladım sonra birkaç ışık gördüm ve kendime geldim.

   Tam odaya giriyordum ki Andromeda 'nın cansız bedeni ayaklarımın dibine düştü... Aklıma onlarla geçirdiğim anılar dolmuştu...

   Bir bebek ağlaması duydum.

  "Harry..."

  Odaya girdiğimde babamın lanet atmak üzere olduğunu gördüm.

   "BABA!"

Ve ani bir şaşkınlık ile bana baktı.

   Hemen kendisini toparladı ve şu uğursuz kelimeli söyledi...

   "AVADA KEDAVRA!"

   Hemen koştum, büyümü devreye soktum, bir büyü seli olmuştu. Her yer ışıl ışıldı.

   Sonra o bağ koptu ve ölüm laneti ikiye bölündü, birisi babama diğeri ise bana isabet etmişti...

   Babamın ölümünü izlemiştim ve Harry 7. Hortkuluk olmuştu, geri gelecekti. O ölmemişti.

   Tanrı bizden sonrakileri korusun...

  Ve cansız bedenim yer ile buluşmuştu...

    ...

"Efendi Riddle 'ın hikayesi buydu işte..."

   Dedi sadık ev cini. Zeki cadı araya atladı.

  "Peki ya sonra? Wanda Riddle ismini bu zamana kadar hiç duymamıştım?"

   "Bir çok kişi Efendu Riddle 'ı unutmayı tercih etmişti unutmayanlarda Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen ile birlikte Potter ailesini öldürmeye geldiğini ama yanlışlıkla lanetin ona da isabet ettiğini biliyor."

   "Peki ya Sirius?"

  "Efendi Riddle 'ın Bay Black 'e bıraktığı şişeyi buldu, Efendi Riddle 'ın mezarı olması için çok uğraştı, Bay Malfoy ve Bay Lestrange de uğraştı ama Bakanlık izin vermedi. Daha sonra da Bay Black Pettigrew'un peşine düştü, Bay Black Azkaban 'a atılınca mezar da kaldı..."

...

Evet, arkadaşlar... Hikayem burada son buldu..

Hepinize desteğiniz, yorumların için teşekkür ederim... Bu hikayeye final yazmak benim için cidden zordu, ama bu bir final değil, bir veda... Wanda Elizabeth Merope Riddle size bir veda ediyor...
Aşkı ile bir rüyada birleşti aylar sonra ve bunun için cezalandırıldı...

Hepizine iyi günler...