Սառցե Սիրտը

Մաս 8' մի գիշեր մի սենյակում

Առավոտ արթնացա будельник-ի ձայնից։ Արամը կողքս նստած էր։

- Շատ եմ քնել?
- Չէ։ Մինչև 10-ը։
- 😱😱😱 ուշացա։
- Ինչից?
- Նեսին ինձ ա սպասում։
- Անի, մոռացել ես ինչի ես ստեղ։
- Վայ! Ճիշտ ա։
- Արի նախաճաշը բերել են։
- Լավ։ Արամ!
- Հա։
- Մերսի։
- Մյուս անգամ նման բան չասես։
- Արի նստիր։
- Լավ։

Արդեն ժամը 1-ի մոտ Արամը վազելով մտավ համար։

- Անի, մի տեղ թաքնվի։
- Ինչ ա եղել Արամ?
- Պապադ սաղ հյուրանոցով քեզ ա Ման գալիս։
- Ինչ?
- Հա, մի տեղ թաքնվի։
- Չէ։ Արի իրար հետ թաքնվենք։
- Գիժ ես?
- Հա դուռը թեկուզ, որ ջարդեն, կտենան մարդ չկա, գոնե կասեն, որ դու աշակերտ ես, կգնան։
- Վայ։ Արի է։

Դուռը թխկթխկաց։ Ես այնքան էի վախեցել, որ կպել էի Արամին։ Ու չէի նկատել թե ոնց եմ երկու ձեռքով գրկել նրան։ Եկան սենյակում Ման եկան, բայց լոգարան չմտան։
Երբ որ գնացին Արամն ասաց.

- Անի ջան գնացին կարաս բաց թողնես, բայց եթե չես ուզում կարաս չթողնես։
- Կներես, ուղղակի վախենում էի դրա համար։ Չէի նկատել, ոնց եմ...
- Անի, ճիշտն ասա, դու քո կյանքում էտքան կներես ասած կայիր, ինչքան ինձ ես ասել?
- Չէ։
- Դե ուրեմն էլ չասես։
- Լավ։

Արդեն երեկոյան 11-ի կողմերն էր։ Դաս էի անում։

- Ինչ ես նայում?
- Չի կարելի?
- Չէ։
- Ան, ես տնից մի քանի ժամով դուրս եմ գալիս։
- Գնում ես պարապելու?
- Չէ։
- Բա ես ժամին ուր ես գնում?
- Ինչի ես հարցնում պարապելու եմ գնում, թե չէ?
- Ուզում էի ես էլ գամ։ Բայց լավ գնա, ես ստեղ կպարապեմ։
- Պատրաստվի գաղտնի պետք ա ուրեմն դուրս գանք հյուրանոցից։
- Ուխ, ապրես։
- Կեպին կդնես, որ դեմքդ չտենան։
- Լավ։