Սառցե Սիրտը

Մաս 14'հարաբերությունների սկիզբը

Առավոտը լույսն աչքերիս ընկավ ու ես բացեցի աչքերս։

- Ա, շոր հագի։ Չէ։ Չասես, որ...

- Անի, հանգիստ։
- Արամ! Ես, մենք, դու..
- Ես քեզ սիրում եմ։ Ու ամեն ինչ լավ ա։
- Արամ, ես ինչ ենք արել? Բան չենք արել չէ? Ասա, որ դու էն դիվանին ես քնել։ Ինչի ես լռում? Ինչի ես ժպտում? Դու էն դիվանին ես չէ քնել? Ինձնից շուտ էլ քնել ես։
- Չէ։ Քո կողքին եմ քնել։ Նույն մահճակալին։
- Ա!!!!!!
- Մի գոռա։ Սրանից հետո ամեն ինչ փոխվեց։ Վերջապես էս խավար կյանքիս մեջ գտա միակ լուսավոր կետը։ Ինչի չես նայում երեսիս? Նայի ինձ։
- Չէ։
- Լավ։ Արի հագնվի գնանք եղբորս մոտ։
- Դե ուրեմն գնա, որ ես հագնվեմ։
- Չեմ գնում!
- Վայ, կարող ա քո մոտ հագնվեմ։ Ավելի ճիշտ գնում եմ ցայվեմ։
- Պահ! Երեկ եկար առանց հարցնելու համբուրեցիր ու... լավ չես շարունակում, գնում եմ։

Թե ինչ մեծ սխալ էի արել, չէի էլ ուզում պատկերացնել, ամբողջ ճանապարհին չէի կարողանում Արամին նայել, գնացինք եղբոր մոտ։

- Անի, Արամ, դուք իրար ճանաչում եք?
- Հա ախպերս!
- Ավելի լավ ա չճանաչեի։
- Ինչի Անի? Նեղացրել ա քեզ?
- Մենք ամուսնացել ենք
- Հն?,- հավասար հարցրինք ես ու Արենը։
- Հա լավ դե, դեռ չենք ամուսնացել, բայց ամուսնացածի հաշիվ ա, չէ Անի?
- Այ տղա, լա էս աղջկան մի ամաչացրու, լա ոնց ա կարմրել։
- Չէ, ես լավ եմ, Արեն, արի նորից պատմի մանրամասներով։

Պատմեց Արենը ամեն ինչ։ Նույն կերպ։ Դուրս եկանք, Արամին ասացի.

- Արամ, մինչև բոլոր գործերը դու պետք ա մտնես պապայիդ տուն։
- Մտնեմ ինչ անեմ?
- Մտի ինձ համար քո մանկական նկարներից բեր։
- Ծիծաղի, ծիծաղի։ Լավ արի գնանք դասի։
- Հավես չկա։
- Արի մեկ ա ուշացել ենք, արի։

Գնացինք դասի, հոգնած, ես էլ հուզված։ Մտանք դասարան թե չէ, բոլորը մեզ էին նայում։

- Կարելի է։
- Նստեք։

Բայց դասի ընթացքում գլուխս ֆռռաց ու ես հասկացա, որ լավ չեմ։

- Արամ, ես տուն եմ գնում, կխոսենք։
- Ինչի?
- Ուղղակի։
- Քեզ լավ չես զգում?
- Հա մի քիչ։
- Բժշկի չեմ տանի, տենց պատահում ա էս դեպքերում, բայց արի ասենք դուրս գանք, գնանք մեր տեղը։
- Լավ։

Գնացինք, ամեն ինչ պլանավորեցինք։

- Անի!
- Հն?
- Դու ասում ես хакер ես?
- Հա։ Բայց մի խնդիր կա։ Չեմ կարողանում մարդկանց ջնջել տեսագրության մեջից։
- Ոչինչ։ Դե ուրեմն ես քեզ կասեմ տան հասցեներ, ու կմտնես կտենաս քանի թիկնապահ կա, ու որ տարածքն ա քո համար կասկածելի, ինձ կասես, ու ես էլ կփորձեմ էտ տարածքում գտնել էն վիդեոները, որ մեզ օգտակար կլինեն։
- Լավ, Արամ, զգույշ կլինես։
- Բայց դու ինձ չպատասխանեցիր։
- Գնա!
- Կթողնես քեզ գրկեմ!
- Ը! հա։

- Արամ, ես ասեցի գրկել։
- Հենց էս գործը բացահայտեցի, ամուսնանում ենք։
- Ահա։
- Անի, մի անգամ գոնե երեսիս նայի։ Հասկանում եմ դժվար ա քեզ համար, բայց նենց չի որ ես քեզ խաբում եմ, դու իրոք ինձ դուր ես գալիս, ու ես ուզում եմ կյանքս քեզ հետ կապել։
- Հավատում եմ։
- Հա լավ հասկացա, ամաչում ես։ Ոնց չէի ֆայմել։ Կյանքս, ամաչելու բան չկա։ Լավ գնում եմ, բայց մտածի ասածներիս մասին։ Հա ու մտածի մեր ապագա երեխեքի մասին։ Ես գնացի։