Սառցե Սիրտը

Մաս 6' նոր կապող օղակ

- Լավ, A-ի նվիրած ձեռնոցը հագնեմ, միգուցե հայտնվի այդ ժամանակ։ Բայց մինչև այդ, ստուգեմ, տեսնեմ վրան жучок չկա։ Չէ, չկա։ Ուրեմն այսօր կզարմացնենք բոլորին։

Հասա դպրոց, դասամիջոց էր, բոլորը դռանն էին։ Երբ ինձ տեսան, եկան, հավաքվեցին գլխիս, ես էլ փնտրում էի ուրիշին։ Նրան, ով որ անհամբեր սպասում էր ինձ սև հագնված։ Իջա մոտոցիկլետից ու գնացի դասարան։

Նստեցի դասարանում, Արամը չէր եկել, մեկել մտավ դասարան։ Մոտեցավ ինձ ու ժպտաց։

- Հն?
- Հեչ, վերցրու բանալիները։
- Լավ տեղ հասար։
- Հա մի մտածի իմ մասին։
- Քո մասին ինչի պետք է մտածեմ, մեքենայիս մասին եմ մտածում։
- Բա հիմա ինչպե՞ս ես տուն գնալու։
- Այսինքն?
- Մեքենայով, թե՞ մոտոցիկլետով։
- Էսա կզանգեմ կգան կտանեն։
Տիկին Աննա, որ խնդրեմ մարդ կուղարկեք գան մոտոցիկլետը տանեն։ Լավ։ Վերջ։
- Փաստորեն դու այդքան էլ սառնասիրտ չես։
- Իմ սառնասրտության վրա չկասկածես։

Ասեցի ես ու դուրս եկա դասարանից։ Պատուհանի մոտ կանգնած էի ,մեկ էլ Նեսին խառնված էկավ։

- Նեսի, ի՞նչ է եղել։
- Անի լա նայի։

- Արամին քո մեքենայի մեջ նկարել են ու գրել« Ինչ կապ կա Ա. Ա.-ի և Ա. Ա.-ի միջև։ Ընկերություն են անում, թե՞ ուրիշ բան կա...»
-Ի՞նչ։

Ջղայնացած գնացի դասարան։

- Դու լրի՞վ ես գժվել։
- Ինչի՞ ես գոռում։
- Ինչի՞ ես թողել քեզ նկարեն։
- Այսինքն? Ում ձեռքերը պետքէ բռնեի ասեի մի նկարեք։
- Ինչքան ուզում է նկարեն, բայց ոչ իմ մեքենայում, ու դա էլ քիչ չի աննորմալ բաներ գրեն։
- Ի՞նչ։ Արամ ինչի՞ ես Անիի մեքենան վարել։ Ձեր մեջ...,- կողքից խոսում էին։
- Ձեններդ կտրեք։ Մի բան էլ ասեցիք, հերթով այս պատուհանից դուրս եք թռչելու։ Ի՞նչ նկար, ես չգիտեմ։
- Հեսա , այս նկարը։

Հանեցի ու հեռախոսս տվեցի, որ նայի։ Նայեց ու շպրտեց։

- Լրիվ են գժվել, չմտածես, ես այս ամենը կհարթեմ։
- Լավ, մենակ արագացրած։

Դուրս եկավ դասարանից։

- Անի, հեռախոսդ ջարդվել է։
- Հա ինչ անեմ է։ Ջարդվել է նորը կգնեմ։

Մեջիս արյունը եռում էր, բայց մտածում էի Արամը կհարթի։
- Նես այդօր ես պարապունքի չեմ գալու։
- Ինչի՞։
- Գնում եմ մի քիչ քայլեմ, հանգստանամ։ Մենակ հեռախոսդ տուր զանգեմ տուն զգուշացնեմ։

- Մամ,իմ հեռախոսը ջարդվել է։ Ես էլ պարապունքի չեմ գնում այսօր, տուն մի քիչ ուշ կգամ։
- Ու՞ր ես գնալու
- Նեսիի հետ։
- 21:00 լինես տանը։
- Լավ։

Գնացի զբոսնում էի ու ինձ անընդհատ թվում էր, թե հետևւոմ են, բայց ես սխալվում էի։