Սառցե Սիրտը

Մաս 11'զգացմուքի ուժեղացում

- Արամ, Անի, լավ եք? Դուռը բացեք, դուք ինչի ես փակել։
- Արամ, լռի թող անհանգստանան։

Մի քիչ հետո դուռը Նիկը ջարդեց։

- Ինչ? Հիմար եք? Ինչի էիք լռել?
- Բա մեզ ինչի էիք փակել? Չէիք մտածում, որ իրար կսպանենք?
- Բա դուք էլ մեզ էիք ուզում փակել, ընկերուհիս։
- Նեսի, համ էլ նման բան անելու կարիք չկար։
- Բա պետք ա իրար հետ գոնե հանգիստ խոսեիք, թե չէ?
- Այ որ թողայիք մենք ձեզ կասեինք, որ էլ չենք վիճում, բայց հիմա չենք ասի ինչի։ Հա ու ոնց էիք իմացել, որ ձեզ փակելու ենք?
- Ձեր խոսակցությունները լսել էինք։
- Հաաա! Լավ դե Արամ գնացինք։
- Ուր?
- Վայ!
- Հա գնացինք։

Ճանապարհին քայլում էինք, Արամն ասաց.

- Ան, դու գնա հյուրանոց, ես մի քիչ հետո կգամ, բայց Ան, ուշադիր կեղնես։
- Ուր ես գնում? Շուտ կգամ, մի ժամից տանը կլինեմ։
- Լավ։

Գնացի հյուրանոց, մտա սենյակ, տեսնեմ ինչ-որ տղաներ են։

- Ով եք? Ինչ գործ ունեք այստեղ?
- Արամն ուր ա? Ստեղ չի ապրում?
- Այստեղ ա ապրում։ Ինչի եք իրեն ուզում?
- Սիրունիկ ընկերուհի ունի ու սենց բաներ ա անում, չի վախենում, քեզ կորցնի?
- Ինչ եք ուզում Արամից։ Հարցեր ունեք ինձ հետ լուծեք։
- Արի գնացինք։
- Ուր?
- Արի քեզ ասում եմ։
- Չեմ գալիս։ Թողեք, թողեք։

Ու ինչ-որ բանով քնեցրին։ Երբ աչքերս բացեցի ինչ-որ մեծ ու փակ տարածքում էի։ Շուրջ բոլորս տղաներ էին։

- Ինչ եք ուզում? Բաց թողեք ինձ։
- Մի գոռա, Արամին կանչել ենք, եթե գա, քեզ ողջ կթողենք, եթե չգա դու էլ ինքն էլ կմեռնեք։
- Թույլ կտաք խոսել Արամի հետ։
- Հա, խոսա։
- Դե , զանգեք։ Ալո, Արամ, հանկարծ չգաս, իմ մասին մի մտածի, չգաս։
- Ախ, դու, դե տես ոնց կմեռնես։

Ու մի քանի հոգով վրես եկան։

- Անի! Դիմացի եկա։
- Անի, հետևդ!

Մինչ ես կշրջվեի, Արամին արդեն դանակահարել էին։ Նա իմ կյանքը փրկեց։ Նիկ էլ խփեց նրան, ով որ Արամին խփեց։

Մենք նրան հիվանդանոց տարանք, նրա կյանքին վտանգ չէր սպառնում։ Մի քանի ժամ անց Արամը բացեց աչքերը։

- Մի շարժվի։
- Քեզ լավ ես զգում?
- Ինքնահավան, այդ հարցը ես քեզ պետք ա տամ։ Չէ լավ չեմ։ Ոնց կարող եմ լավ լինել, երբ դու այս վիճակում ես։
- Ես լավ եմ։
- Արամ, ինչի նման բան արեցիր?
- Ես ասել եմ չէ, որ քեզ համար ամեն ինչ կանեմ, մենակ դու լավ զգաս քեզ։
- Արամ!
- Անի, էս ինչ աղմուկ ա?
- Երկրպագուներիդ ու լրագրողների ձայներն ա։
- Բա ով ա իրենց պահում, որ ներս չգան։
- Պապայիդ թիկնապահները։
- Պապան ստեղ ա։
- Չէ մի քիչ առաջ են տուն գնացել։
- Լավ ա դե։
- Լավ Արամ հանգստացի։ Էսօր պետք ա մնաս հիվանդանոցում։
- Չէ, դուրս եմ գրվելու էսօր։
- Նման բան չկա։ Ես էլ քո կողքին կմնամ։
- Եթե դու կլինես կողքիս, ուրեմն կպառկեմ։