Սառցե Սիրտը

Մաս 12' գաղտնիքի բացահայտում

Հաջորդ օրը Արամին դուրս գրեցին։ Մինչ այդ ես ամբողջ գիշեր նրա կողքին էի։ Ինձ հարցեր էի տալիս, թե ինչի ա Արամը նման բնավորությամբ, բայց ինչի ա վատը ձևանում։ Երբ դուրս գրեցին, Արամի հետ հյուրանոց էի գնում, տեսա պապային։

- Բարև ձեզ։
- Պապ, ինչ ես անում այստեղ?
- Ես իմ հյուրանոց գալու իրավունք չունեմ?
- Արամ, արի գնացինք։
- Անի, սպասի։ Արի տուն գնանք, ես քեզ խոստանում եմ, որ էլ նման բան չեմ անի։
- Չէ պապ։
- Անի, լսի Պապայիդ։
- Չէ, Արամ։
- Տղա ջան դու ով ես?
- Պապ, ինքն էն մարդն ա, ով դժվարին կացության մեջ առաջինն ինձ օգնության հասավ, երբ ես առանց գումարի ու առանց մեքենայի էի։
- Անի, եթե տուն չեկար, ես տղուն դուրս կանեմ ստեղից։
- Անի, եթե չես ուզում գնաս տուն, չգնաս, իրար հետ կգնանք նոր տեղ կապրենք, մինչև աշխատանք գտնես։
- Ինչ? Իմ աղջիկը պետք ա աշխատի կամ անծանոթի հետ ապրի?
- Պապ ջան ինքը անծանոթ չի իմ դասընկերն ա։ Ու ինքն էլ ա մեծահարուստի տղա, բայց ինչպես ես տանից հեռացել ա։
- Ես ասեցի, Անի։ Անունդ ինչ ա տղա?
- Լավ պապ գալիս եմ։
- Անի, պետք չի։
- Արամ, դու շատ բան ես արել ինձ համար։ Ես չեմ կարող նման ձև վարձահատույց լինեմ։
- Անի! Իմ մասին մի մտածի։
- Գնացինք պապ։ Արամ, առայժմ։
- Ան, եթե նեղվես, կզանգես։
- Լավ։

Գնացինք տուն։ Տանը մեծ սեղան էին գցել։ Մաման եկավ գրկեց, հարցեր տվեց։

- Արի առաջ, տանը հյուրեր կան։
- Ովքեր?
- Արի կտենաս։

Մտա հյուրասենյակ, ու ի՞նչ տեսնեմ։ Սեյրանը ու իր ընտանիքը։

- Իրանք են մեր հյուրերը?
- Հա, փոխվի ու արի ներքև, սիրուն կհագնվես։
- Ես ցայվելու էլ եմ, նենց որ մի երկու ժամից պատրաստ կեղնեմ։

Գնացի իմ հավեսով լողացա, հագնվեցի ու զանգեցի Արամին.

- Արամ!
- Հա Անի։
- Գիտես ովքեր են մեր տանը։
- Ովքեր?
- Էն որ ուզում էին ինձ իր հետ ամուսնացնեն։
- Հետո?
- Սենյակումս եմ։
- Քեզ հանգիստ պահի։ Իջի, ոչ էլ խոսա, հարց կտան, պատասխանի։
- Լավ։
- Եթե բան եղնի, տնից դուրս արի, իմ մասին մի մտածի։
- Լավ։

Իջա ներքև։ Անկապ խոսում էին։ Երկու ժամ անց, էտ տղեն վեր կացավ ու մի հատ մատանի հանեց.

- Կամուսնանաս ինձ հետ։
- Ինչ? Դու ինձ լավ չեք հասկանում? Ես չեմ ուզում ամուսնանամ։
- Ինչն ա պատճառը? Չլինի ուրիշը կա?
- Դա ինչ կապ ունի, չկա, բայց թեկուզ և լիներ մեկ ա ես չեմ ամուսնանալու էսքան շուտ։

Ասեցի ու բարձրացա վերև։ Արամին գրեցի ուզում են ամուսնացնեն։ Էտ ժամանակ ինչ-որ ձայն եկավ։ Սենյակումս ինչ-որ մեկն էր։

- Ով ես? Դուրս արի!

Պատուհանից փախավ։ Նայեցի պատուհանից. A-ն էր։ Վազքով դուրս եկա, վազեցի դուրս, վազում էի նրա հետևից, մեկել հասա նրան, ու ոտքով հարվածեցի կողքին։ Կողքից բռնեց, ու ասաց.