A Night to Remember

Remember 14

Zelle POV

"I did everything we could to save your baby but I'm sorry to say...." hindi na natapos sabihin sa akin ng Doctor ang mga susunod pa dahil humagulgol na ako sa pag-iyak. Hindi si Zac ang Doctor ko kundi ang obygyne na kaibigan niya.

"Aaahhh no!!! You're lying right Doctora? Okay lang yung baby ko!!! Okay siya diba!!"

"Zelle we did everything we could but you lose too much blood..." I cut Zac on what he's trying to say.

"You promise me that you will save my baby Doc. Zac!! You promise me!!" Sumisigaw na sabi ko habang walang patid ang pag-iyak.

Lumapit si Eury at niyakap ako.

"We're Sorry Zelle, we're sorry" umiiyak din na sabi niya.

"No!! Hindi pwede! I can't lose my child!!" Pinagtatapon ko at pinagbabasag sa sahig lahat ng gamit na maabot ko.

Si Tyler at Eury ay pinipigilan na ako sa pagwawala.

"Hindi pwede!! Tell me that my baby is alright. Please tell me!" Nagmamakaawang sabi ko sa kanila.
They just look at me with a sad face na para bang nakikiramay din sila sa kalungkutan ko.

"I can't lose my child! I love my baby very much!! Please! My baby is still in my womb right?" I ask Tyler. He looks at me intently with a worried and sad face like the others. Tyler is like a brother to me for sure he will not lie to me. But my world collapsed when he said "We're sorry Zelle, you lose your baby"

Para akong nabingi sa pagkakasabi niyang yun and I wish sana bingi na lang ako. Walang patid ang pagluha ko! Hindi ko man lang siya nasilayan! My God, my baby!! Bakit kailangan mangyari to!! Hinang-hina na ako dahil sa pag-iyak at sa bigat ng nararamdaman ko. I feel like lifeless! I'm already a mess and the only thing that can save me from that is my baby at sa isang iglap lang nawala pa?

Why God let this happen to me? Why???!!!
Why???!!!
Why???!!!

Why me? Ganun na ba ako makasalanan at sobra sobra na ang pagpaparusa sa akin?
Walang tigil pa rin ang pagpatak ng luha ko na para bang walang balak tumigil yun.

No!!! Baby!!, napahawak ako sa impis kong tyan. No! Hindi pwedeng nawala yung baby ko!
-
-
-
-
-
-
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
"Zell wake up! Wake up!" Napabalikwas ako ng bangon dahil sa pagyugyog ni Eury sa balikat ko at dahil na din sa lakas ng boses niya.

Mahigpit akong yumakap sa kaniya at humagulgol ng pag-iyak.

"Sshhhh Zelle calm down its just a nightmare" pagcocomfort niya sa akin pero walang patid pa rin ang daloy ng luha ko.

Napahiwalay ako sa pagkakayakap sa kaniya at luhaang nagtanong.

"Yung baby ko Eury, yung baby ko diba okay lang siya?" Sumisinghot na tanong ko habang hawak ang tyan ko.

"Yes! Your baby is still intact, so please calm down already" napatigil ako sa paghikbi dahil sa sinabi niya.

"I have a bad dream, In my dreams my baby was gone. This is reality right? My baby is still with me and I didn't lose my child?" Paninigurado ko. I want to be sure that it just a dream and remains just a dream.

"You lose consciousness a while ago and  nagbleeding ka din but thanks God that you're okay. So as your baby" medyo awkward pa ang pagkakabanggit ni Eury sa huling sinabi niya.

I feel relieve nang masigurado kong walang masamang nangyari sa baby ko.
Pero nafeel ko rin na kailangan kong magpaliwanag sa pinsan ko.

"I'm almost two months pregnant. Kailan ko lang din nalaman. I met a stranger, something happened and then boom, this is the result. Maybe it happens to me to serve as my lesson in rebelling with my parents but  later on I accepted my mistake and think that it also a blessing in disguise. Maybe God found that I'm not happy with my life so He make a way wherein I could be happy with this gift. At first I'm so dumbfounded on my self but who would I blame. Hinayaan kong mangyari yun. Hinayaan kong magpatangay ako sa espiritu ng alak.
Siguro hindi ko naman inaasahan but good things happen when you least expected it right? This baby in my womb, it serves as my inspiration to go through life na hindi ko naman pala kailangan sumuko. Kahit hindi ko pa siya nakikita I love him/her already. And you know what  di ko kakayanin kapag nawala siya." Naiiyak na naman ako habang sinasabi kay Eury yun. Nakatingin lang siya sa akin at nakikinig.