Alone Of Love [ON-GOING]

Kabanata 4 : Siya (Part Two)

Iyan, tahimik kaming nagmamaneho kasama 'tong lalaki na hindi ko kilala. It's kinda awkward . . .

"By the way, sorry for that." Paninimula niya. Halos mawalan akong hininga kanina kasi ang tahimik ng atmospera namin. At tiningnan ko siya habang naka-focus siya sa pagmamaneho.

Tumango naman ako. Pakiramdam ko kapag magsasalita ako ay may kung ano ang pumipigil sa'kin. At tumingin ako sa labas ng bintana habang pinagmasdang mabuti ang mga malalaking gusali at ang mga tao sa labas.

"Hey, are you nerd?" Tanong nito sa'kin. Kapal ng mukha na magiging nerd ako.

Sa ganda ko 'to? Masasabi na nerd? Wow. Bigla kong nakita ang mukha ko sa side mirror ng kotse na magulo ang buhok ko tapos mukhang matigas 'tong hawakan. Naligo naman ako ha . . .

Nakaramdam ako ng hiya. Sa totoo lang naman ay nagmukha akong nerd. Bwesit 'tong buhay! Saan 'to galing? Nagmukukha akong . . . Wait! Ba't hindi ko maipaliwanag?

"Hindi ako nerd." Habang inaayus ko ang buhok ko. Ang lagkit talaga . . . Ng may nahawak akong something mula sa buhok ko ay agad ko 'tong tiningnan. Watdepek!

Isang matigas na putik? Hindi lang pala sa damit ko tumama ang putik kundi sa buhok ko rin? Wetdepek! Hindi ko rin pala alam. Sure akong nandidiri yata siya sa'kin.

Embarrasing . . .

Tiningnan ko siya at nakangiti ng mapalad. Aba, pinagtatawanan yata ako nito dahil mukha ba akong palubi na nerd? Hell no! At isa pa! Ok lang rin maging nerd atleast hindi magmukha ng ganito yung buhok ko.

"Ba't ka diyan nakangiti? May nakakangiti ba?" Naiinis kong sabi habang pinupunasan ko yung mga putik rin sa aking damit. Kung hindi ito nangyari . . . Edi, hindi ko na 'to mukha at never ko siya makilala.

"Don't mind me. So, we're here." Pag-iiba niyang tema. Lumabas na siya at pinagbuksan niya ako, "Puwede ka ng makaalis." Pang-aasar niya sa'kin.

Tinapunan ko siya ng masamang tingin. At sa mukha niya lang ay gustong gusto niyang tumawa ng malakas. Iyan, pinagtitingnan naman ako ng mga tao. Wala bang comfort room dito? Halos mapahiya na ako sa kakatitig ng mga tao.

"Wala ka bang planong samahan ako? Gago!" Mas lalo akong naiinis sa kaniya. Siya ang may kasalanan nito!

Nagsimula na akong lumakad kaysa sinasayang ko ang dalawa kong oras. Hindi ko pa namalayan na nasa kalagitnaan na ako ng mall. Oo, isang malaking mall 'to pero . . . Saan yung comfort room nila? Napabuntong hininga ako. At saan pa si gago? Argh! Para akong nagiging tanga dito . . . Lalo na kapag patingin tingin ako sa paligid.

May biglang humatak sa akin. At kinabigla ko rin 'yon. Hindi ko pa nga alam kung sino 'to . . . But, he's familiar.

"Halika na dito. Hindi diyan ang comfort room." Nandito na pala siya. Akala ko ba kung sinong tao.

Sinundan pala niya ako . . .

Habang malapit na kami ay hawak pa din niya ang kamay ko. Ang init kasi ng kamay niya . . . Nakakakilig. Hindi ko namalayan na nandito na pala kami. Kung ano-ano pa ang pinagsasabi ko.

Pumasok na rin ako at diretso akong pumasok sa kabilang toilet na bakante. Pagpasok ko ay inamoy ko muna ang buhok at sarili bago ko pa ito hugasan. Nakakadiri rin yung amoy . . . Ang baho! Nakakahiya talaga 'yon kanina.

Pagkatapos ko mag-ayus ay lumabas na ako mula sa toilet. Kahit anong gawin ko ay mahirap burahin yung putik sa white blouse ko for short is uniform ko.

I sigh.

Hindi ko naman siya masisi kasi patayo tayo pala ako sa karsada ng mga kotse. Buti na lang hindi ako nagasaan. Kailangan kong magmamadali baka nainip pa 'yon sa kakahintay. And for the last time na inayus ko ito ng mabuti.