Alone Of Love [ON-GOING]

Kabanata 16 : Half-sister

"Nurse, ok lang po ba siya?"

"Don't worry . . . She's okey." May naririnig akong usapan. Hindi ko alam ba't ang dilim ng paningin ko. But, naririnig ko ang mga tinig na 'yon mula sa malayo yata? Basta . . . I heard it.

Biglang may naramdaman akong humawak sa aking kamaya kaya nabigla rin ako pero pinilit kong imulat ang aking mata . . . Pero malabo ang pagtingin ko. Ang nakikita ko lang ay isang maputing kisame at may nakatayo rin na maitim sa gilid ko.

No, this can't be bad happening.

At muli kong tiningnan siya ng mabuti pero bigla  niyang inalis ang kamay niya sa kamay ko. At umalis na ito sa harapan ko. Narinig kong bumukas ang pinto. Wait?

Who's that? It's creepy . . .

"Ken! Are you okey?" Uupo sana ako ng mabuti ng may humawak sa aking balikat, "I'm alright, luke." I said. At hinayaan niya aking umupo ng matuwid. Wala naman akong nararamdaman na masakit pero . . .

Nasaan ako?

Ba't ba ako nandito?

Puro maputi ang paligid?

Don't tell me . . .

Ok. I recall everything . . . Pero ngayon ay natatandaan ko na yung nangyari kanina. Hindi ko alam ba't ang hina ko kapag sa kaniya. Matapang ako kaya wala akong kinahihinaan dapat. Bahala nga . . . Let's see.

"May masakit ba sayo? Nagugutom ka na ba?" Sunod-sunod na tanong sa'kin ni luke. Loko talaga 'tong lalaki eh . . . I'm thankful because I meet an over protective boy like luke and maybe tristan too.

"Don't worry, ok? I'm very alright, okey and fine." I give him a smile. Ngumiti na rin ito sa'kin. Hindi ko alam anong gagawin ko . . . Ayoko sanang isipan ni luke na may nagbago sa aking kilos mula ngayong araw. But, It's hard . . .

"You're so cute, ken." At ginulo pa niya ang aking buhok at kinurot ang aking pisngi. Psh! Hindi naman ako ang dyosa ng cute kaya marami pa riyan sa paligid. Free to choose.

Inayos ko ang aking damit at buhok. Kailangan namin magklase baka may importanteng quizes or assignment. Alam ko na zero agad ang resulta ang ibibigay sa absent kaya dapat papasok kami ngayon sa classroom kahit isang subject lang naman.

"Wait? Where are you going?", He asked. Hinatak niya aking kamay papunta sa kaniya, "Classroom. Halika na! Papasok na tayo." Sabi ko. And I removed him hands from my arm.

Ngayon ko lang pala napansin yung binigay ko sa kaniya na wristwatch noong birthday niya ay suot niya ngayon. I'm so proud . . . That he have-on it's hand.

"Why are you smiling like that? Something's wrong?"

Umiwas ako ng tingin at tumingin sa ibang direksiyon para lang maka-iwas sa tanong niya. Tumayo na ako at tiningnan ko siyang muli at hinatak ko palabas ng clinic. Psh! Dito niya pala ako dinala akala ko nasa langit.

"But - - -", Hindi ko na siya pinapatapos, "God, luke! Don't worry and thanks for worrying about me. So, let's go?" Tiningnan ko siya tumango na lang ito at inakbayan ako na nakangiti pa.

Habang papunta kami sa classroom ay naging kompotable ako kasi walang nakatingin o nagbubulungan. Lahat yata ng estudyanye ay pumasok . . . It's obvious kasi class hour ngayon.

"By the way, ba't ka kanina nahimatay?" Tunog palang ni luke ay nagtataka. At ano ba ang dapat kong isasagot? Sasabihin ko na nahimatay ako dahil nakita ko si tristan or let's say na ang dati kong bestfriend na iniwan at kinalimutan ako? Alangan naman na 'yon ang sasabihin ko sa kaniya.

"A-hh . . . Ano kasi eh . . . Nahihilo ako that time kaya sorry pala sa abala. Ikaw? Nakakain ka na ba?" Palusot ko. And I changed the topic because I don't want to talk about him. Baka mahalata pa niya kung anong itong mga kilos ko . . . Para akong tanga na walang alam kundi matakot na sabihin sa kaniya at hindi rin ako ready na sabihin sa kaniya.