Alone Of Love [ON-GOING]

Kabanata 6 : Dulot

Isang linngo, na hindi pinapansin ni kenneth ang kaniyang ina na si Sheila My _ Lacsa. Hindi mapigilan ni kenneth ang kaniyang galit. Nagligo at nagbihis si kenneth ng mabilis upang hindi ito maabutan ng kaniyang ina sa pag-alala at hindi niya ito pinapansin.

Bumaba na siya at nadatnan niya ang kaniyang ina na nagluluto. Diretsong pumunta si kenneth sa labas para pumasok sa school. Maagang pumapasok si kenneth sa kaniyang school at may mga kailangan din siyang pag-isipan.

"Kenneth!" Tawag sa kaniya ng ina pero hindi niya ito pinansin. Patuloy lang siya sa paglakad habang pinipilit niyang hindi lumingon.

Tinitiis niya ang mga lungkot niya mula sa kaniyang ina. Pero hindi niya ito kayang tiisin lahat. Hindi niya makakalimutan kung paano siya umiiyak araw-gabi. At muntik pa ito mawalan ng hininga sa sobrang kakaiyak niya kagabi

"Kenneth! Mag-usap tayo. Bukas ang flight ko at susundan ako ng papa mo rito. May kailangan akong sabihin sayo!" Galit na tono ng kaniyang ina.

Napatigil rin si kenneth ng marinig niya na bukas ang flight ng kaniyang ina. Her hands form into fist. Lumingon siya sa kaniyang ina na puro luha ang bungad niya sa kaniya. Hindi rin inaasahan ni kenneth na

Hindi mapigilan ni kenneth ang nararamdaman niya.

"A-ano? Bukas? S-sasama ka ba m-mama?" Galit at lungkot na tanong ni kenneth sa kaniyang ina.

Hindi makakasagot ang kaniyang ina. Hinila siya ang kaniyang ina sa loob ng bahay nila. At doon sila nag-usap sa sala upang walang makakarinig sa kanila na kapit-bahay.

Hindi maibuka ni kenneth sa sobrang emosyon sa kaniyang puso. Parang mawawalan na siya ng hininga sa kakahikbi ng malala.

Hindi niya rin matataasan ng desisyon ng kaniyang ina at ama kundi anak lang siya.

"Oo, bukas na bukas ang flight ko . . . Sana pagbigyan mo ako, anak . . ." Sabi sa kaniya ng ina at napatingin rin si kenneth sa kaniya.

Ayaw ni kennth na sumama ang kaniyang ina sa papa niya. Matagal ng pinagtitiisan ni kenneth ang kaniyang papa. Wala rin naman pakealam si kenneth sa kaniyang ama at ganoon rin yata ang ramdam rin ng kaniyang ama.

"P-pagbibigyan kita mama pero . . . Ayokong makasama ang half-sister ko d-dito sa bahay n-natin." Pilit sabi ni kenneth 'yon sa kaniyang ina. Hindi ito makaka-pagsalita ng matino sa dala niyang emosyon na sobrang sakit.

Sa totoo, ay ayaw ni kenneth na makihati sa kaniyang half-sister. Hindi gusto ni kenneth na makita pa ang pagmumukha niya. For many years na din hindi tumawag ang papa niya sa kanilang mag-ina.

Minsan pinagtataka ng ina ni kenneth kung ano ang nangyari sa kaniya doon sa france. Sa araw na 'yon ay parang nakalimutan na ng papa ni kenneth sila. Kahit kumusta lang ay hindi niya 'yon nasabi sa kanila.

Ayaw ni kenneth ang kaniyang papa sa sobrang galit niya sa kaniya na magpakita dito kasama ang half-sister niya.

Hindi alam ni kenneth ano ang gagawin niya sa kaniyang papa at half-sister kung tatabuyan ito o hindi papansinin hangga't kelan.

"Kenneth . . . Hindi ko naman papabayaan na dito mananatili ang half-sister mo. At ang sasabihin ko sayo ay wag kayong mag-away habang wala kami dito ng papa mo at wag mo siyang patulan kahit ano pa 'yan. Promise?" Pag-alala ng kaniyang ina sa sobrang lungkot na iiwan niya si kenneth mag-isa.

Hindi rin ginusto ng kaniyang ina na sumama sa kaniyang papa. Pero may kailangan din siya doon puntahan kung ano ba talaga ang buhay ng papa ni kenneth roon. At kailangan rin niya pakinabangan ang mga kilos nito.

"Promise. H-hindi ko siya aawayin at papatulan h-habang nandoon k-kayo ni p-papa." Naiiyak na sabi ni kenneth na walang halong saya. Kundi lahat malungkot.

Muli na rin gumanda ang pakiramdam ng kaniyang ina sa sinabi niya. Sawang sawa na si kenneth umiyak pero hindi niya ito kayang tiisin. Niyakap ng kaniyang ina upang bigay kaaliwan kay kenneth.

Halos hindi titigil si kenneth sa kakaiyak ng niyakap siya ng kaniyang ina. At hinihipo ang kaniyang ulo.

"Babalik rin ako agad-agad basta't tuparin mo yung promise." Sabi sa kaniya ng ina. Tumango na rin si kenneth habang pinupunasan niya ang luhang pumapatak sa kaniyang pisngi.

Napag-isipan rin ni kenneth na kailangan niyang tuparin 'yon bilang bigay respeto at pagmamahal sa kaniyang ina.

Alam ng kaniyang ina na selos si kenneth sa kaniyang half-sister pero walang magawa ang kaniyang ina kung ganoon ang nararamdaman ni kenneth.

Lagi na lang malungkot ang nararamdaman ni kenneth simula noong iniwan siya ni Tristan Harri _ Winston ang tinuturing niyang bestfriend na lalaki. Hindi alam ng kaniyang ina na may balak gawin si kenneth sa kaniyang half-sister.

Gusto niyang maghiganti pero pinagbawalan ito ng kaniyang ina. Kaya hindi niya maituloy ang kaniyang plano. Hindi masamang tao si kenneth. Talagang makasarili siya kapag sa pagmamahalan.

Mahal na mahal niya rin ang kaniyang papa pero may halong galit na nararamdaman niya sa kaniya.

Hindi mawawala sa alala ni kenneth ang pagseselos niya sa kaniyang half-sister no'ng bata pa sila. Lagi na lang nakatugon ang atensiyon ng kaniyang papa sa half-sister niya.

Minsan, halos nawawalan ng malay si kenneth noong bata sa sobrang nararamdaman niyang lungkot at selos. Gusto niyang sabihin lahat sa kaniyang papa pero mas nauuna ang kaniyang panghihina. Mahina at makasarili si kenneth sa pagmamahal.

May oras din na medyo gumagaan ang pakiramdam niya noong umalis ang kaniyang half-sister at papa niya upang mag-ibang bansa para magtrabaho.

CEO ang trabaho ang papa ni kenneth. Mula noong nagtrabaho ang papa niya doon ay walang siyag naiibigay na pera kahit isang piso lang naman.

Araw-araw na din nagtataka ang kaniyang ina kung bakit walang siyang dinadala na pera o gamit man lang. Kahit si kenneth ay nagagalit rin siya sa kaniyang papa noong oras na 'yon.

"Mama . . . Mag-ingat doon habang wala ako sa tabi mo para ipagtanggol ka." Malumay at malungkot na saad ni kenneth sa kaniyang ina. Kailangan rin ni kenneth pagsabihan ang kaniyang ina bilang paalala nito sa kaniya.

"S-syempre naman . . . Ako pa." Pilit tawa ng kaniyang ina. In deep side ay maiiyak na ito sa sobrang minahal niyang anak. At ang anak (kenneth) niya lang ang mahalaga sa buhay niya ngayon.

Binuhay niya ito halos pinaghirapan niya si kenneth alagaan. Nakasama rin ni kenneth ang kaniyang papa sa kalungkutan na buhay. Kaya hindi rin masisi ni kenneth ang kaniyang papa kung hindi ito binibigyan ng pansin at pagmamahal.

"Sige, magbihis ka muna kenneth. Wag ka munang papasok, ha? Tulungan mo ako mag-impake." Pag-iibang tema ng kaniyang ina.

"Oo, wait lang."

Tumayo si kenneth at tumakbo siya sa kaniyang kuwarto. Diretso siyang humiga at binuhos niya lahat ang kaniyang mga luha na walang tigil. Hindi muna siya bumaba para tulungan mag-impake ang kaniyang ina at kailangan niya rin magpahinga. Act like a normal dapat ang ibibihay niya sa kaniyang ina.

Ilang oras, ay nagtataka rin ang ina ni kenneth kung bakit ang tagal niyang magbihis at nakalipas ng isang oras hindi na ito sumipot.

Biglang nakaramdam ng lungkot ang kaniyang ina ng mahulaan niya na hindi pa dumating sa baba si kenneth.

Pinagkakatiwalaan ang kaniyang ina si kenneth. At binigyan muna niya si kenneth ng oras para magpahinga at para gumaan din ang pakiramdam niya.

Ito na ang huli niyang makasama ang kaniyang ina . . .

- Third Person's POV