Alone Of Love [ON-GOING]

Kabanata 19 : Himala

Naglalakad ako ngayon mag-isa sa mall. Hindi ko inimbitahan si luke kasi gusto kong mapag-isa. Kaya mas mabuti na rin na hindi muna ako sa kaniya magpapaalam.

Patingin-tingin lang ako kahit saan. Maliit pa kasi yung pera na dala ko. Nakalimutan ko yung pera ko sa ilalim ng unan ko. Hayst! Ang malas ko naman. Ang hirap mabuhay ng mag-isa. Sana . . . Nandito ngayon si mama sa tabi ko.

D*mn! I miss her.

Habang wala akong nagawa kun'di parang magtatanga-tanga dito sa mall ay biglang tumunog na naman yung phone. Simula no'ng hindi naituloy yung treat sa'kin ni luke ay may nagte-text sa'kin na hindi ko alam kung sino.

Creepy . . .

From: unknown

Hi! You're here alone, huh?

What? Hindi ko maiintindihan ba't ang bilis ng tibok ng puso ko. Natatakot ba ako? Imposible naman na natatakot ako! Psh. I'm brave! But, wait? Parang may sinabi siyang mali. Here? And alone?

What that's means?

It's make me feel creepy!

Habang nire-replayan ko ito ay may bumangga sa balikat ko at nagulog na rin sa sahig yung phone ko. Malas ko naman! At sino pa itong bumangga sa'kin.

"Hayst!" Mura ko. Kinuha ko yung phone ko at tiningnan ko yung bumangga sa'kin pero mas malas ito. I saw tristan with my bitch half-sister while they're f*cking holding hands! Ang sakit . . .

At ba't na naman ako nasasaktan?

"Look who's there?" Iritang sambit ng aking half-sister. Sarap talaga niyang suntukin kung sana nga! Argh. I can feel my head is geeting heat. Inamin ko na gusto ko ng ipakita ang galit ko pero hindi sa ganitong oras at panahon.

"Yeah, it's me. Well . . . Hi? Have a nice day! Bitch." I said. Tiningnan niya ako na para bang nagtataka sa huling sinabi ko. Kung marinig mo sana edi bawiin mo.

Psh!

Tanga-tanga pa . . . Malandi pa.

Aalis na sana ako ng may pumigil sa'kin gamit ang aking braso. Wow? Look who's there too. Ng tiningnan ko ang kamay na 'yon ay akala ko kamay ng aking half-sister pero hindi pala kun'di kamay ni tristan.

D*mn!

I'm so doomed.

"Why?"

Is he worried about me, now? Pero bakit nakaramdam ako ng saya ng hinawakan niya yung kamay ko? Tiningnan ko siya. With his eyes cold para bang gumuho naman ang mundo. I'm correct! He changed a lot. Hindi ko na yata kilala yung dating tristan. Pati pagtawag sa kaniyang pangalan ay naiba na rin.

"Are you alright?" Sabi niya na walang ekspresyon. Nag-aalala ba siya sa'kin? O sinabi lang niya 'yon? Hindi ko alam talaga saan diyan ang nararamdam niya. Sana nag-aalala siya sa'kin kahit ito lang, please lang.

"Y-yeah . . ."

I have no choice. Inalis ko yung kamay niya sa aking braso pero mas hinigpitan niya lang ito. I smiled at him. Not a sweeest smile, it's a fake smile. Bakit nga ba? Fake smile ang binigay ko sa kaniya kasi sino ba naman ang hindi masasaktan sa tuwing nakikita mo siya na may ibang kasama na babae at magkahawak pa ito ng kamay.

A-ang sakit na . . .

Alam naman niyang dapat niya ako kumustahin sa tagal na kami nagkita. Pero, hindi pala. Ang saya niya no'ng bumalik siya eh . . . Masisi ko ba? Siguro ako lang itong umasa na parang tanga. Tanga ako kasi hindi ko sa kaniya sinabi lahat ng nararamdaman ko. Gusto ko ng umiyak! Pero nakakahiya naman . . .