Alone Of Love [ON-GOING]

Kabanata 11 : Haltak

Nandito kami ni gago sa cafeteria. Kanina pa niya ako iniinis! Bwesit talaga. Hindi ko na lang siya pinapansin kasi mas sumosobra na. At siya pa ang nagyaya sa'kin pumunta dito sa cafeteria.

Wala pa man akong perang ibibili kasi kailangan kong magtipid baka may oras na hindi makakahulog si mama ng pera sa akin. Nakakahiya pa sa kaniya kung sasabihin ko na '
wala akong pera kasi nagtitipid ako. Baka pagka-akala niya ay kuripot ako.

"Hey, what is your order ken?"

Ayan na naman ang ken! Ba't ba kasi ganiyan ang mga kilos niya? Nakakagulo sa isipan! Argh. Hindi pa ako sanay tawagi ng ganiyan pero . . . Parang sarap pakinggan. Hindi ko talaga alam anong pumasok sa kokote ko.

"Ken iyang ulo mo! Ikaw na lang ang kumain kasi busog pa ako." Pagsisinungalin ko. Ang hirap kaya magsinungalin sa ibang tao . . . Alam ko na masama magsinungalin pero hindi ito maiiwasan.

"Libre ko? Sige na?" At kumindat pa sa akin?! Ang manyak nito! Di porket gwapo niya ay mamanyakin niya ako baka masapak ko pa. Psh! This generation ay mas lumalala ang mga manyak at malandi. Isa na ako doon? Parang hindi.

Tumango naman ako at umiwas ako ng tingin. Nakaramdam kasi ako ng hiya. Kanina hindi ko gusto kumain tapos ngayon naman ay parang patay-gutom ang tiyan ko. Hindi ko naiintindiha itong nararamdaman ko.

Nag-order na siya kaya ako lang ang nandito sa table namin. Tumingin ako sa labas na malapit lang dito sa pwesto namin ay nagbubulungan yung mga ibang estudyante. Hindi talaga maiiwasan ang pagiging tsismosa o tsismoso.

"Alam mo ba na may bago daw tayong campus queen! Hindi naman maganda . . . Tsk! Feeling ko may mas maganda pa sa kaniya! Hmp! Di porket isa siyang mayaman na anak ng CEO ay siya na ang patas! Anak naman 'yon sa - - -" Tsismosa #1. Hindi niya naituloy yung sasabihin niya ng pinigilan siya nung isang niyang kaibigan.

"Ang lakas naman ng boses mo! Alam ko naman 'yon pero pabayaan mo na . . . Sa huli din ang resulta. At anong pakealam mo doon? Eh, hindi nga siya ang pinakamaganda sa buong mundo kaya tumahimik ka na." Tsismosa #2. Pinipigilan niya ang kaniyang kaibigan sa malakas nitong boses.

"Yeah . . ." Tsismosa #3. And she flip her hair with rolling her eyes. Kailangan pa ba ng campus queen 'tong school? Psh. Kung maganda ka naman . . . Eh, paano naman yung utak mo? Mas importante yata sa kanila ang kagandahan dahil tingin ko lang ay nai-inggit sila.

Campus queen ay dapat perfect 'yon! But, nobody's perfet nga eh . . . So sad. Totoo naman 'yon, 'di ba? Walang perpektong tao . . . Kung sasabihin mo na perpekto ka . . . Ang hangin sa paningin ng iba.

Hindi naman sa masama ang pagiging mayabang. Kung proud ka sa sarili mo . . . Ipakita mo rin sa iba dahil sobrang saya mo kung mayroon ka. Walang tao na makakatigil sayo kung ikaw ay matapang.

Ako? Parang hindi ako proud sa sarili ko . . . Lahat ng tao na mahalaga sa buhay ko ay nawawala sila sa'kin. Hindi ko ba alam kung anong klaseng buhay 'to. Maybe . . . Luckless person.

I accept that I'm a luckless, boring, bum, loser or whatsoever. Atleast, ako yung tao na loyal. Kung mayroon pa man lalaking nagmamahal sa akin . . . Sana wag umasa sa'kin. I don't want to be hurt and to hurt somoene.

"Hey, are you out of world? Kanina ka pa kasi nakatingin sa labas." Biglang sabi ni gago (luke) sa'kin at tumabi sa'kin. Nilapag niya yung tray na dala-dala niya.

I smiled. Wala akong ibang masabi sa kaniya . . . Mas gusto ko pa mamatay kaysa nandito sa walang klaseng buhay . . . Pero, hindi ko naman iiwan ang mga taong mahal ko dahilan lang doon.

Hindi ko kaya iwanan si mama at . . .

Tristan?

Yeah. My mother and my bestfriend is my only treasure in my life. I don't know why I'm hurting like this . . . Pero ngayon ay ibang iba na . . .