BİRAZDA SEN AĞLA #wattys2019

11. BÖLÜM

Özlemek erken saatlere alınsın.
Sonra uykusuz kalıyor insan.

CEMAL SÜREYA

*******

    Genç adamın gidişi ile Zeynep kapıda  bir süre genç adamın arkasından baktı.  Genç adamın gözden kaybolmasından sonra içeriye geçip kapıyı örtü. Kapıya yaslanıp merdivenlere baktı uzun uzun.  Asel' in bu saatte dışarda ne işi vardı bir anlam veremiyordu......

  Zeynep Asel' in evine geleli iki hafta olmuştu ve Asel bu süre içerisinde bu saatte evin içerisinde bile gezindiğini görmemişti o yüzden ona tuhaf geliyordu. Ne oldu da  bugün çıkmıştı. ' herneyse çıkmışsa bir bildiği vardır ' dedi içinden....

Olduğu yerde daha fazla beklemeden salona geçti. Koltuğa oturarak bakışlarını duvara sabitledi, her gün bu saatlerde gördüğü kabuslardan dolayı  kalkıyordu sabaha kadar da bir türlü uykusu gelmiyordu, ağlayarak sabahlıyordu.

  Bugün ağlamayacaktı çünkü mutluydu ama buruk bir mutluluk yaşıyordu. Mutluluğunun nedeni iki aydır göremediği manevi abisini görmüştü ama çok kısa sürmüştü. Kesinlikle yarın gidip görmeyi aklının bir köşesine yazmıştı.....

  Ares abisini gördüğü ilk gün daha on sekiz yaşındaydı. O zamanlar çok zor durumdaydı, hala aklına geldikçe gözyaşlarını tutamıyordu. Hayat ona çok küçükken tekmeyi atmıştı, genç adam yardımına koşmuştu onu ellerinden tutup kaldırmıştı. O günleri sanki dünmüş gibi hiç aklından çıkaramıyordu .....

Geçmiş( Ares ve zeynep' in karşılaşması )...

" Yenge aç kapıyı lütfen çok korkuyorum lütfen aç kapıyı"  tüm gücü ile kapıya vuruyordu bir yandan da hiç durmayan göz yaşlarını akıttıyordu.  Yengesinin  kapıyı açma gibi bir niyeti yoktu. Zeynep' in amcası duysa karısını bir dakika bile nefes almasına izin vermezdi ama  ne olursa olsun  bir yolunu bulup bu olaydan sıyrılırdı. Tek sıkıntısı kapıdaki kızın bir an önce gitmesiydi....

   Zeynep son bir umut ile tekrar kapıyı çalamaya başladı ama yengesi kapıyı açmamakta ısrarcıydı. Zeynep çaresizlikle yere çöküp başını ellerinin arasına alıp ne yapacağını düşünmeye başladı. Ama bir çıkış yolu bulamadı bu şehre yabancıydı yanlız başına bir kere bile olsun dışarıya çıkmamıştı buna cesaret edememişti ......

Annesi   öldükten sonra  babası abisi ve kendisi bir şekilde hayata kaldıkları yerden devam ettiler ama dışardan öyle görünüyordu dört duvarın içerisinde bir enkazın olduğundan bir haberdiler......

Zeynep' in babası artık çocuklarının yanında daha fazla kalmak onlara katlanmak istemiyordu. Karısının ölümüne de o sebep olmuştu, karısını hiç sevmiyordu. Ondan olan çocukları da sevmiyordu, sevemiyordu. Bir gün kimseye haber vermeden ortadan kaybolmuştu.

  Zeynep ve abisi bir başına kalmıştı. Zeynep abisine sığınmıştı lakin abisinin madde bağımlısı olduğunu öğrendiğinde dünyası ikinci kez başına yıkılmıştı.  Abisini tedavi için her ikna etmeye çalıştığında bayılana kadar dayak yiyiyordu. Bir ay boyunca her gün  dayak yedi, abisi artık haftada bir gelmeye başladı ve her geldiğinde evde ne var ne yok alıp satıyordu.