BİRAZDA SEN AĞLA #wattys2019

29.BÖLÜM

MERHABA CANLARIM YENİ  YILINIZ HUZUR BEREKET VE SAĞLIK İLE GEÇMESİNİ DILIYORUM. YENI YILA YENI BÖLÜM ILE GİREYIM DEDIM KEYIFLI OKUMALAR...

Yazardan devam...

  İki genç de inat eder gibi ayakta duruyorlardı, yüzleri birbirine dönük değildi. Genç kız söylediği cümle  düşünmeden diline vurmuştu . Pişman mıydı; belki biraz ama bu gerçekti ona göre..

Genç adam bu gerçeğin farkındaydı elbette ama bunu sevdiği kızdan duymak istemezdi. Oysa bilseydi duvarda gördüğü adamın neler yaptığını yine de ona katil dermiydi..
Genç adam Asel ‘ in söylediği cümlenin etkisinden kurtulmak adına kafasını sağa sola salladı. Sonra aniden genç kıza döndü...
“ Evet ben bir katilim hemde en psikopatından.” Genç kız korkmuştu geriye doğru adımlayacaktı fakat buna izin vermedi  Ares kollarından tuttu kendisine yaklaştırdı.
“  Ama sadece katil anlıyor musun? “ Genç kız yüzüne vuran nefes ile yutkundu. Ares korkan gözlerle bakan Asel' e baktı ardından hemen ellerini üzerinden çekti. Asel aniden çekilen eller yüzünden bir iki adım geriye doğru gitmişti. 
“ Ne dediğini anlamadım ne demek sadece katil diyerek.” Dedi Asel kollarını ovalarken. Genç adam Asel'e baktı dalga mı geçiyordu yoksa ciddi miydi. Dikkatlice baktı yüzüne ama dalgadan eser yoktu.
“ Sadece katil  aşık olduğun falan değil.” Genç kız kaşlarını çatmıştı.
“ Sen açık konuşmayı bilmez misin “ genç adam daha ne kadar açık olabilirdi ki...
“ Yani ne demek istiyorum biliyor musun  sen bana aşık falan olmadın ben sana âşık oldum. İnsan bir iki kere gördüğü birine aşık olamaz sadece öyle  olduğunu zanneder..” Asel’ in kaşları bu sefer hayret ile havalanmıştı.
“ O zaman seninki de aşk değil..” genç adam alayla güldü.
“ Benim ki aşk değil mi?”
“ Değil tabi.” Bu sefer kahkaha attı.
“ Değil öyle mi..” genç kızın etrafında bir tur attı ardından önünde durdu.
“ Sende herhangi bir koku bağımlılık yaptı mı? “ sordu Asel başını hayır anlamında salladı. Genç adam ise elini saçlarına götürüp bir tutamını burnuna yaklaştırıp ardından derin bir nefes alıp aynı sakinlikle bıraktı.  Genç kız büyük bir dikkatle  karşısında ki adamı izliyordu.
“ Bende yaptı. Senin kokun bende bağımlılık yaptı güzelim, seni görmediğim her saniye bana nasıl bir eziyetti tahmin bile edemezsin. Kendimi kaç kere  durdurmaya çalıştıysam bile bir işe yaramamıştı. Evine geldim defalarca farkına varmadın. Çalıştıģın yere  sayısız defa gelmişimdir beni hiç fark ettin mi?” Genç kız hiç fark edememişti.
“ Hayır  gelseydin kesin hatırlardım.” Genç adam gözlerini kapattı. Bir kaç saniye sonra gözlerini açıp Asel' e iyice yaklaştı ardından genç kızı sarsıtan kelimeleri sıraladı.
“ Asel ben senin hayatına sessizce girdim. Etrafında olan tüm insanların benimle ilgisi var.  Ezgi, en yakın dostun aslında kim biliyor musun.” Soru sormamıştı genç kız merak ile dinliyordu.

Asel' den...

“ O benim kardeşim.” Ne demişti, kardeşim mI? Çok saçma olamazdı bu.
“ İnanmıyorum sana benim arkadaşımın abisi var ve gördüm onu..” güldü neden gülmüştü şimdi.
“ Emin misin gördüğüne.”
“ Evet eminim.” Emin miydim gerçekten  onu sadece bir kere o karanlık sokakta bir kaç kişiyi dövdükten sonra uzaktan beni tehdit ederken görmüştüm ama onda da yüzünü görmemiştim.
“ Seni tehdit eden bendim. ” Resmen aklımı okumuş gibi konuşmuştu. Gerçek miydi bu  olamazdı. Kafam şuan da almıyordu hiç bir şeyi...
“ Ben hayatında çoktan yer  aldım bir an bile şüphe duymadın. Karşında ki evde oturduğumu  biliyor muydun.” Ne! karşı evde mi oturuyordu.  Şimdi bana bakan kişi oydu demek pis sapık..
“ Sen nasıl bir insansın hayatıma bu şekilde girmeye nasıl cesaret edersin.” Şaşkınlığım daha üzerimdeyken bir şaşkınlık daha yaşatmıştı.
“ Cesaret mi! Bak güzelim ben seni senden bile iyi tanıyorum. Mahallen hatta çalıştığın yer bile bana aitken senden uzak duramazdım.” Ne diyordu bu adam, bana fark ettirmeden nasıl bu kadar yakınıma girmişti. Benim hemen buradan çıkmam gerekiyordu.
“ Sen nasıl bir insansın buradan çıkar beni çabuk..” sesim çok yüksek çıkmıştı. Ares gözlerini kapatıp derin bir  nefes  almıştı. 
“ Bana sakın  bir daha sesini  yükseltme.” Yok canım başka inadına  daha da sesimi yüksek tutarak konuştum..
“ Beni hemen buradan çıkar .” Bu  sefer ki tepkisi gözlerini irice açmak olmuştu. Ve gerçekten bu korkutucuydu.  Aramızdaki kısa mesafeyi iki adımla kapatıp kollarımdan tuttu.
“ Çıkmak mı istiyorsun.” Sesi görünüşüne göre  çok sakin çıkmıştı. Başımı evet anlamında sallamıştım.
“ Tamam o zaman gel bakalım.” Sağ kolumdan  tutup beni peşinden çekti. Ama kolumu hiç bir şekilde acıtmamıştı.
“ Nereye gidiyoruz.”  Beni geldiğimiz  yönün tersine götürüyordu. Soruma cevap alamamıştım bende sessiz kalmayı tercih ettim.
Sessiz bir şekilde peşinden yürüdüm yada koşmak diyelim hızına yetişemiyordum. Beni Ali' nin gittiği yöne doğru götürüyordu.
En sonunda kapalı alandan çıkmıştık. Durdu ardından kolumdaki elini çekerek derin bir nefes almıştı.
“ Aslında evinde güvende değilsin ama seni zorla yanımda  tutamam. Evinin  önünde bir kaç adam bırakacam işlerim bitince gelip sana her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlatacağım. Eğer o zamanda beni yanında istemezsen bir daha karşına çıkmayacağım.” Bişey söylememe fırsat vermeyerek tekrar konuşmuştu.
“ Sakın  soru sorma sadece bekle tamam mı" başımı sallamakla yetinmiştim.  Şuan düşünemiyordum bile ne söyleyebilirdim ki....


Kısa bir sürede beni eve bırakmıştı. Şuan  evde tektim kardeşim Uğur abinin yanındaydı birazdan gelirlerdi. Baş ağrımdan yerimde duramıyorum düşünceler kafamı meşgul ediyordu mantıklı hiç bir şey düşünemiyordum beni neyin içine sürüklemişlerdi böyle  sakin bir hayatım  vardı mutluydum yada öyle olmaya çalışıyordum. Şuan ise silahlı adamların içerisindeydim ama ne ben böyle yaşayabilirdim ne de kardeşimi böyle bir ortamda büyütebilirdim.

Buralardan bir an önce gitmeliydim uzağa çok uzağa gitmeliyim. Kapının çalmasıyla düşüncelerimden  sıyrılıp kapıyı açmak için kalktım yerden...

Kapı ısrarla çalınıyordu kim olduğuna bakmadan açtım, açmamla birlikte kardeşim Uğur abinin kucağında boynuma atladı. Afallamıştım bir iki adım geriye gittim ama hemen sonrasında kendimi toparladım.

“ Abla beni neden beklemedin.” Küçüğüm  ağlıyordu korktuğu her halinden belliydi, gözlerinde ki yaşı silip..
“ Ağlama bebeğim ben buradayım seni evimizde bekliyordum.” Hıçkırarak ağlıyordu. Dünyam altüst olmuştu ben onu hep kafede beklerdim şimdi ise düşüncesizlik yapıp onu orada bırakmıştım  nasıl bir ablaydım ben..
“ Söz bebeğim bir daha böyle bir şey yapmayacağım.”  Küçük  elleriyle boncuk gözlerini silip..

“ Söz mü? “ çok masumca sormuştu .
“ Söz mavişim söz" ellerini boynuma dolamıştı hiç bırakmayacak şekilde.
“ Abla uyuyalım mı.” Yorulmuştu bebişim..
“ Tamam canım ..” Uğur abi gülümseyerek bizi kapıda izliyordu. Acaba Uğur abi Ares' i önceden tanıyor muydu o da mı beni kandırmıştı.  Şimdilik aklımdaki soruyu bir kenara bırakıp kapının önünden çekildim.
“ Uğur abi sen içeriye geç ben Efe" yi uyutup geliyorum.”
“ Hayır Asel ben kızları alıp geleceğim sen uyut Efe' yi.” Başımı onaylar  gibi salladım. Uğur abi gülümseyip gitmişti kapıyı kapatıp kardeşimle beraber yukarıya çıkmıştık. Üstünü değiştirip yatağına yatırıp masal anlatarak uyutmuştum.
Şimdi ise aşağıya iniyordum son basamağa basıyordum ki kapı çalmıştı. Salon yerine kapıya yönümü döndüm kapıyı açınca Ezgi aniden bana sarılmıştı. Karşılık vermemiştim..

“ Yeşil beni çok korkuttun iyi misin “ susmayı tercih etmiştim..
“ niye susuyorsun cevap versene .”  sustum..
“ Asel ne oluyor konuşsana lütfen.” Geri çekildi.. Gözleri kocaman açılmıştı.
“ Neden ağlıyorsun  yoksa canını mı yaktım..” Ezgi söylemeden önce ağladığımı bile hissedemeyecek  kadar hissizleşmiştim. Bu kadar mı kırılmıştım ben bile farkında değildim. Ezgi’ ye baktım uzun uzun hep yanımdaydı ama sözdeymiş, abisi istediği için  bende gerçek dost sanıyordum meğerse yalanmış hepsi. Ezgi' yi kolundan tuttuğum gibi dışarıya fırlatmıştım.

“ Sakın bana bir daha dokunma cüretinde bulunma bir daha ki sefere bu kadar sakin olmam anladın mı.” Bu hareketim Ezgi’ yi dumura uğratmıştı.
“ Ne diyorsun Asel ne oluyor böyle.” Sanki bilmiyor her şeyin farkındaydı oysa, hala yalan söylemeye devam ediyordu.
“ Benim hayatıma izinsiz girdiniz utanmadan hala yalan söylüyorsun.” Ezgi kaşları havalanmıştı ne olduğunu anlamamazlıktan geliyordu ya da gerçekten anlamıyordu.

Yazardan....

Ezgi ne olduğunu kesinlikle anlamamıştı. Asel' in gözlerine bakıyordu her şeyi anlamak için  oysa  Zeynep anlamıştı neler olduğunu başını eğmişti, bu Asel' in gözlerinden kaçmamıştı. Bişey demedi Asel bu sefer gözlerini Uğur' a çevirdi  ama  nasıl hissettiğini anlayamamıştı. İçten içe onun bu işin içinde olmasını istemiyordu.  Tekrar Ezgi' ye döndü.

“ Sen Ezgi ULUHAN benim hayatıma nasıl girdiyseniz o şekilde çıkın ne senin ne de abin Ares ULUHAN gibi insanları hayatımda istemiyorum. “ Ezgi neden böyle davrandığını şimdi anlamıştı. Ama nasıl olurdu ki nasıl anlamıştı.
“ Asel lütfen beni dinle “
“Dinleyecek bişey yok defol git hayatımdan..” Asel çok sert ve kırıcı davranıyordu ama Ezgi arkadaşına hak veriyordu. Keşke benden duysaydı diye içinden geçirdi ama artık çok geçti.
“ Peki sakinleşince konuşuruz..”
“ Git Ezgi konuşmak bir yana yüzünü bile görmek istemiyorum.” Ezgi tam bişey söyleyecekken vazgeçti, hakkı yoktu konuşmaya..
“ Neler oluyor biri bana da anlatabilir mi?.. “  Uğur neler olduğunu anlamıyordu. Zeynep Uğur' a yaklaşıp onun duyabileceği bir şekilde..
“ Ben sonra sana anlatırım sen Asel' de kal ben Ezgi' yi götüreyim..” fısıldamıştı. Ama Asel de duymuştu, güldü.
“ Zeynep bütün her şeyi bildiğin halde benden sakladın oysa ki bana güven vermiştin. Şimdi sende manevi abinin kardeşini alıp buradan gidin ve bir daha gelmeyin sakın.”  Zeynep karşısında duran genç kıza hak veriyordu. O yüzden ses etmemişti...

Asel kapıyı açık bir şekilde bırakıp içeriye geçmişti  Uğur kızların arasında kalmıştı. Karanlık çökmüştü onları yalnız başına yollarda bırakmak istemiyordu ama Asel' i de bu haliyle bırakamazdı. Ama Zeynep' in Ali diye seslenmesiyle  etrafına baktı ardından Ali' nin çıkıp gelmesiyle içeriye geçmişti.

Ezgi yıkılmış bir şekilde Asel' in evine bakıyordu. Her şey bir anda mahvolmuştu böyle olmasını beklemiyordu ama olan olmuştu. Kızların yanına gelen Ali ne olduğunu anlamak adına Zeynep ve Ezgi' ye bakmıştı. Ezgi' nin ağladığını  görünce kaşlarını çattı.

“ Ne oluyor  burada ..” Ezgi sustu onun yerine Zeynep cevap vermişti.
“ Asel her şeyi öğrendi.” Ali şaşırmıştı..
“ Nasıl kimden?.. “ bende bilmiyorum Ali ama Ezgi iyi değil onu buradan götürelim..
“ Tamam bekleyin arabayı alıp geliyorum.” Ali arabayı kısa bir sürede onların yanına getirmişti. Ardından arabaya binerek oradan uzaklaşmışlardı. 

Asel içeride ağlama krizi gibi bişey geçiriyordu göz yaşları hız kesmeden akıyordu. Uğur ne yapacağını bilmiyordu en son anne ve babasının mezarında böyle ağladığını görmüştü ama o zaman Ezgi yanındaydı. Şimdi ise yoktu ne yapacaktı.. 
Asel' e yaklaştı ardından kollarının arasına alıp sakinleşmesini bekledi. Ama kolay olmayacağı en başından beri farkındaydı.....