Elevator¹

Elevator - 22

"J?"

"Dairende bir gün kalmama izinin var mı Hyu Ji?"

"Cidden bunu istiyor musun?"

"Senin için sakıncası yoksa eğer..."

"Tabi kalabilirsin ama kalamayacağını söylüyordun."

"Min Jae için buna katlanabilirim."

"Pekâlâ, sen eminsen benim için sorun yok."

Dairesinin kapısına gidip kilidine geçirdiği anahtarla kapıyı açtı ve J'i çağırdı,
"Gelebilirsin J."

J son bir kez asansöre baktıktan sonra Hyu Ji'nin dairesine doğru yöneldi.

"Bir şeyler ister misin J? Kahve gibi...ya da yiyecek bir şeyler? Aç mısın?"

"Hayır, iyiyim böyle, teşekkürler."

"Peki kapının yanında dikilmeye devam mı edeceksin? İçeri geç."

"Ah... Tamam."

İstemsizce salona yöneldi ve koltuğa oturdu.

"Sürekli dalıp gidiyorsun J. Bu binada kötü bir anı geçirmiş olmalısın. Anlatmak ister misin?"

Biraz sessizlik takınan genç adam, bir müddet sonra konuştu,
"Hatırladıkça kendimi kaybediyorum Hyu Ji. Anlatmamam benim daha çok yararıma."

"Anlıyorum ama derdini söylemeyen derman bulamazmış derler. Böyle içine atarak sürekli dalmak da senin zararına. Yine de sen bilirsin."

Genç adam yine sessizliğini takınmıştı. Konuşmak istemiyordu.

"Pekâlâ, ben mutfağa gidiyorum. Bir şey istersen söylemen yeterli."

Sözünü bitirdikten sonra mutfağa yöneldi.
Genç adam ise söylendi,
"Umarım şu an sana bir kötülük yapmıyordur Min Jae."

• Min Jae •

Gözlerini yavaş yavaş açıyordu genç kız. Tamamiyle açtıktan sonra aydınlık bir odayla karşılaştı. Bu, kendi odasıydı.

Kendine gelerek oturur pozisyona geçti ve etrafa bakındı.

"Bu oda... Bıraktı mı beni yani? Peki neden? Bırakmayacağını söylüyordu."

Etrafına bakarak bir delil gezdi. Yine bir not bırakmış olabilirdi. Sonra telefonunu bulmak için bakındığında komidinin üzerinde gördü ve hemen alıp bildirim çubuğuna baktı ama hiçbir bildirim yoktu.

"Amacın ne?"

Sinirle yerinden kalkıp dairesinden çıktı ve asansörün karşısına geçip bağırarak konuştu,

"Seni nalet olası! Amacın ne senin ha? Bırakmayacağını söylüyordun, peki şimdi niye dışarıdayım? J'e bir şey mi yaptın yoksa, seni aptal!"

Bağırarak konuşmasına karşın kahvaltı yapan J ve Hyu Ji, Min Jae'nin sesini duymuş; şaşırarak birbirine bakmışlardı.

"Bu ses..."

"Min Jae!"

Hemen ayağa kalkıp kapıya yönelmişlerdi. Kapıyı açıp karşıya baktıklarında Min Jae'yi görmesi ile büyük bir mutluluk yaşayan J, Min Jae'ye seslenmişti,
"Min Jae!"