Igraine

Bölüm 30 -''Kardeşimin Yanına.''

Igraine

Bölüm 30 –''Kardeşimin Yanına.''

Oswald (İlahi Bakış Açısı)

Gitmek mi zor olmuştu gelmek mi ? Yatağına uzanmış,boş gözlerle tavanı izleyen Oswald,karar veremiyordu.Giderkenbu olanların belki de Igraine'e zor kullanılanarak yaptırıldığını düşünmüştü.Evet,kızmıştı,sinirlenmişti.Gecelerce uykusuz kalmıştı.Ama giderken kesinlikle şu anki kadar hayal kırıklığı içinde değildi.

Igraine'e hep inanmıştı.İnanmak istemişti.Zamanında onu çok kıskanırdı.Gerçi hala kıskanıyordu.O adamın sevdiği kadına dokunduğunu düşündükçe karnına kramplar giriyordu.Eskiden onu başka erkeklere ümit verdiği için suçlardı.Ama asla buna kalbiyle inanmazdı,kadının onu sevdiğine inanırdı.

Şimdi ise acı gerçek bir tokat gibi inmişti yüzüne.Artık onu sevmediğini açık açık söylemişti.Aslında,belki de hiç sevmemişti ki onu.Eğer sevseydi,bu kadar kısa sürede nasıl başka birine teslim edebilirdi ki kendini ?

Daha fazla düşünmek istemedi Oswald.Sıkıntı ile yatağında dönmeye devam etti.Uyumak için gözlerini bir kez daha kapadığında,odasının kapısı açıldı.Babası telaşla içeriye girdi.

''Oswald ! Hemen aşağıya gelmen gerek ! ''

Adam hemen ayağa kalktı.Çeketini kaptığı gibi merdivenlere koşturdu.Şansına üzerine geceliklerini giymemişti.Salona geldiğinde bir adam gördü.Daha çok bir uşağa benziyordu.Ne kadar telaşlı olduğunu görebiliyordu.Oswald'ı gördüğü gibi yakasına yapıştı.

''Bay Wilde yetişin ! Doktor Kent'i bulamadım,size geldim.Lady Igraine düşük yaptı,köşke kanlar içinde ! Lütfen yardım edin ! ''

Oswald,cümleyi en başta algılayamadı.Igraine...Kanlar içinde...Düşük...Cümleyi kafansında en baştan kurdu.Ve kan beynine sıçradı.Hemen çantasını almalıydı.

''Bekle beni burda.''

Beyni uğuldadı sanki bir an.Ne olduğunu anlmadı.Nasıl odasına çıktığını...Nasıl çantasını aldığını...Bir an kabusta olduğunu düşündü.Tekrar aşağıya geldiğinde,uşağın ağlamaklı yüzü ile karşılaştığında,gerçeğin acı yüzü ile karşılaştı.Igraine düşük yapmıştı.Adamı önüne katarak bahçeye çıktı.

''Acele et,hemen gitmeliyiz.''

Arabaya bindiler.Uşak,korkuyla dizlerini kavrıyordu.Igraine için neden bu kadar endişe ettiğini anlamamıştı.Tamam,hanımıydı ama sonuçta o kadar derin bir bağ olmamalıydı.Oswald,şu durumda böyle saçma bir şeye takıldığı için kendini suçladı.Ama uşağın titrek sesi,onun durumu anlmasına yardımcı oldu.

''Eğer Lady Igraine'e bir şey olursa,Bay Nelson hepimizin canını okur.Bittik biz ! ''

''Sana neden kızsın ki ? Sonuçta bu senin elinde olan bir şey değil.''

''Giderken bana sıkı sıkı tembihlemişti.Onu tek bir an yalnız bırakmamalıydık.''

''Bu Kont karısı gerçekten seviyor galiba ? ''

''Uzun zamandır tanıyorum Bay Nelson'ı.Ona adeta tapıyor diyebilirim.Onlar mükemmel bir çiftler.''

Oswald daha fazla konuşmadı.Çünkü konuştukça,o bebeğin düşmesine içten içe seviniyordu.Bu kötü bir şeydi.Ama dayanamıyordu işte ! Igraine'nin o adamın çocuğunu doğuracağını düşündükçe asabı bozuluyordu.Keşke gelmeseydim diye geçirdi içinden.Gelmeseydim de görmeseydim bunları...