Igraine

Bölüm 11- "Psikopatlık + Takıntı = Dorian"

Igraine

Bölüm 11- Psikopatlık + Takıntı = Dorian

Akşam yemeğinde hiç konuşmadım.Bizimkiler bir gariplik olduğunu anlamıştı.Hele George ile göz göze gelmekten ödüm patlıyordu.Beni Oswald'ın yanından alıp eve getirdiğinden beri tek kelime söylememişti.Yapacaklarından korkuyordum.O hiçbir zaman beni üzecek bir şey yapmamıştı.Asla kuralcı olmamıştı.Ama şimdi ne yapacağını kestiremiyordum.

Ruh gibi halimle sofrada daha fazla rahatsızlık vermeden kalkıp odama geçtim.Üzerime geceliklerimi geçirip yatağıma yayıldım.Ama uyuyamayacağımı bal gibi biliyordum.

Yatağıma uzanmış,tavanı izlerken kapım çaldı.Düz bir sesle içeri gelmesini söyledim.Bu George'du.Hemen toplanıp düzgün bir şekilde oturdum.O da gelip yatağımın kenarına oturdu.Sakin görünüyordu.Zaten o hep sakindi.Onu çileden çıkarmanız için deli gibi uğraşmanız gerekirdi.

''Ömrünün sonuna kadar yüzüme bakmayacak mısın ? ''

''Yeterince utanıyorum,George.''

''Utanmalısın da.''

Kulaklarıma kadar kızardığımı hissedebiliyordum.Ses tonundan gerçekten kızdığını anlaşılıyordu.

''Bu adamla ne zamandır birliktesin ? ''

''Çok uzun zamandır.''

''Ne zaman ? ''

''12 yaşından beri sevgiliyiz.Şimdi oldu mu ? ''

Sinirle kafamı kaldırdım.George'un gözleri buz gibiydi.Benim başım beladan kurtulmayacak mıydı hiç ? Hep böyle olmak zorunda mıydı ?

''O...Hiç sana dokundu mu ? ''

''Tabi ki hayır ! ''

''Sana güvenebilir miyim Igraine ? ''

''George,şerefim üzerine yemin ederim,seni,ailemi utandıracak bir şey yapmadım.Biz Oswald ile birbirimizi seviyoruz.O babasıyla konuşmuş bile.İtalya'dan geldiğinde evleneceğiz.''

''Niyetiniz ciddi yani ? ''

''Evet.''

Derin bir nefes alıp bana sarıldı.Canım kardeşim...Benim için endişeleniyordu.Ben de ona sarıldım.

''Bu gün olanları görmedim sayıyorum.Ama sakın ha sakın ileriye gitmeye kalkmayın.O çıt kırıldım doktorun beynini öyle bir dağıtırım ki,kimse toplayamaz.''

''Biliyorum sert çocuk.Anladım.''

George alnıma bir öpücük koyup odadan çıktı.Ben de gönlüm ferahlamış bir şekilde uykuya daldım.Hayat zordu,ama güzeldi...

Ertesi gün ;

''Bu gün Agatha'ya gideceğim anne.''

''Onların evi çok ıssız bir yerde.Sakın yürüyeyim deme.''

''Kapıdan bir arabaya binerim.Bizimkini babam götürmüş.''

''Tamam.Geç kalmaman gerektiğini de biliyorsun.''

''Biliyorum anne.''

Kahvaltı masasında bir tek babam eksikti.Erkenden işe gitmiş.Sevgili abiciğim – artık ona bol bol yağ çekmeliyim- ise kahvaltıdan sonra babama katılacaktı.

George,kahvaltısı bitirince beni yanına çağırdı.

''Igraine,bir dakika gelir misin kardeşim,seninle konuşmak istiyorum.''