Igraine

Final

Igraine

Final

Masanın başına geçip,elime kağıt kalemi aldığımda yaptığım şeyin aslında ne kadar zor olduğunu fark ettim.Oswald'ı terk etmek...Bu sefer bilerek,isteyerek.Eskiden yokluğu zor gelirdi.Ama beni terk edip gittiğini düşündükçe biraz olsun avunurdum.Şimdi onu bırakırsam,nasıl avutacaktım kendimi ? Hiç kolay değildi.Oswald benim kalbimin içiydi.Ben onu sevmekten asla vazgeçmezdim,geçemezdim.Bu kadar zaman Dorian'ı sevdiğimi zannettim.Sevdim de.Ama Oswald'a duyduğum gözü kara sevginin yanında lafı bile olmuyordu.Onun için her şeyi yapardım.Her şeyi.Hala koşup kendimi Oswald'ın kollarına atmamın tek sebebi Dorian'dı.Bana olan sevgisini biliyordum.Benim için ne kadar değiştiğini biliyordum.Eğer Oswald ile buradan kaçıp gidersem onu düşündükçe kahrolacaktım.O gece kadar karanlık gözlerinden yaş gelmesine dayanamazdım.

Karar vermek zordu.Ne zaman zor durumda kalsam,ya da yanlış bir yola gidecek olsam,annemin sözleri yankılanırdı kulaklarımda.Şimdi de evlendiğim gün,evden çıkarken söyledikleri geldi aklıma. "Sen artık bu evdeki başına buyruk,hoyrat kız değilsin.Igraine Dormanth bu evde kaldı,yeni gideceğin evde Igraine Nelson olacaksın.Ona göre davranacaksın."Haklıydı.Ben artık Igraine Nelson'dım.Bu köşkün hanımı,Dorian Nelson'nın karısıydım.Doğacak çocuklarının annesi olacaktım.Dorian'nın hayatına böylesine girmişken,pat diye çıkıp her şeyi mahvedemezdim.Ben kendi kendime tartışırken,alt kattan bağırışma sesleri geldi.Dorian'nın neredeyse aslan gibi kükrediğini duyuyordum.

Hızla ayağa kalkıp,tırabzanlardan salona doğru baktığımda kahyalar ve hizmetçilerin Dorian'ı zor zaptettiklerini gördüm.Kendinden geçmiş gibi bağırıyordu.Biraz ileri bakında Oswald'ı fark ettim.Burada ne işi vardı ? Dorian'nın bu hale geleceğini bilmiyor muydu ? Bir süre şok içinde onlara baktım.Sonra Oswald başını kaldırdı.Beni gördü.Yüzünün nasıl aydınlandığını ömrüm boyu unutamayacaktım.Bağırarak konuştu.

''Igraine ! Öğrendim,bütün gerçekleri öğrendim.Ichabod arkamızdan oyun çevirmiş.Ben seni terk etmedim ! ''

Soğukkanlılığımı korumaya çalışarak aşağıya indim.Dorian'nın asabiliği beni görünce biraz olsun yatışmıştı.En azından kahyaların elinde çırpınmıyordu.Oswald'a doğru gittim.Aramızda mesafe bıraktım.Yüzü aydınlanmıştı,mutluydu.Beni eskisi kadar seviyordu.Bu parlayan gözlere konuşmak ne kadar zor olacaktı benim için...

''Igraine,sevgilim hepsi Ichabod'un oyunuymuş.Bana mektup bırakıp her şeyi anlatmış o soysuz.''

Bana sevgilim dediği an Dorian bir hamle daha yaptı ona doğru.Küfürler savuruyordu.Ve sonuna kadar haklıydı.Karısının eski sevgilisi evine kadar gelip ona aşkını tekrar ilan ediyordu.İçim kan ağlıyarak ciddiyetimi korudum.

''Biliyorum.Bana da yollamış.''

'Önümüzde artık hiçbir engel yok.Bu adamı değil beni sevdiğini biliyorum Igraine.Ömrümüzü boşuna heba etmeyelim.Gel benimle,buradan çok uzağa,İtalya'ya gidelim.''

''Sen ne dediğini sanıyorsun soysuz herif ! Beni bırakın,öldüreceğim onu ! ''

Dorian,artık tamamen kendinden geçmişti.Kafamı çevirip ona baktım ama şu an beni gördüğünü zannetmiyordum.Gözünü Oswald'dan ayırmadan tehditler,küfürler savuruyordu.Yapmam gerekeni yapma vaktim gelmişti.Gözlerimi onun parıltılı gözlerine diktim.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

''Ben seninle gelemem Oswald.Evliyim,ve kocamla mutluyum.Diğer şeylerin önemi yok.''

Yüzüne bir tokat yemişti sanki.Öyle kötü bakmıştı ki yüzüme,bir ömür boyu bunun için vicdan azabı duyacaktım.Gücümün son zerrelerini kullanarak geri geri gittim.Dorian'nın yanını buldum.Şaşırmış gibi bakıyordu bana.Kahyaları yanından uzaklaştırıp terden sırılsıklam olmuş yüzünü avucumun içine aldım.Yüzüne gelen saçlarını geriye doğru götürdüm.