Igraine

Bölüm 9-"Bir kabus gerçek oluyor !"

Igraine

Bölüm 9-Bir kabus gerçek oluyor !

Ay yine çok güzeldi.Bu sefer köşkün taraçasında,trabzanlara dayanmıştım.Rüzgar,o kadar tatlı esiyordu ki,salona gidip o karmaşaya katılmak istemiyordum.Sigaralar,şaraplar,birbirine karışmış kahkahalar...

Arkadan bir ses geldi,onun sesi...Pürüzsüz,yağ gibi akan...

''Yine salonda değilsin.''

''Bu sefer gerçekten sıkıldım.''

Ona dönmemiştim.Arkamdan belime sarıldı.Yüzü saçlarımın arasındaydı.Gülümseyip elimi geriye uzattım,yüzünü okşadım.Bebeğin yüzü ancak bu kadar yumuşak olabilirdi.Elimi tutup avucumun içini öptü.Bu kıkırdamama neden oldu,gıdıklanmıştım.Kendimi ona çevirdim.

''Bunu yapamayız,biliyorsun Dorian.''

''Zor değil,itiraf et yeter.''

Gözlerimin içine bakıyordu.O gözler...İnsanı içine hapsediyordu.Cevap veremiyordum.Gözlerine bakarken konuşamıyordum.Yüzünü benimkine yaklaştırıp alnını alnıma dayadı.Nefesini yüzümde hissediyordum,ikimizin nefesi birdi sanki.

''Beni sevdiğini itiraf et Igraine...Gerçeği sen de biliyorsun,sadece söyle...''

Bana işkence yapıyordu.Kollarının arasında hapsolmuştum.Sonunda yapacağını yaptı,beni öptü.Tepki verememiştim.Öylece,moron gibi duruyordum.Zaten o da karşılık beklemiyordu.Sedece öpüyordu.Hala alınlarımız birbirine dayalıydı.Kalbim sıkışıyordu.Sonunda konuşmayı becerdim.Kesik kesikte olsa...

''Hayır...Olmaz...Dorian...Ben...Oswald...Yapamam...''

Dudaklarını çekip,gözlerimin içine baktı.Küçük bir köpek yavrusu gibi bakıyordu.Bakışları kalbime batıyordu sanki...

''Ya ben...Ben ne olacağım ? Biz ne olacağız ? Beni seviyorsun Igraine,ikimize de daha fazla acı çektirme...''

Bunları söyledi,ve yine öptü.Bu sefer yüzümü kavramıştı.Az önceki gibi küçük ve kibar değildi.Düşünemiyordum.Şu an uzaklaşmam,kaçmam,kaybolmam gerekti.Ama burdaydım işte.

''Igraine ! ''

Sesin geldiği tarafa kafamı aniden çevirdim.Oswald'dı.Bizi görmüştü ! Bittim ben,şimdi bittim !

Dorian'nın kollarından kurtulup ona doğru koşmaya başladım.Çoktan taraçanın dışına çıkmıştı bile.Sonunda durdu.Uzun uzun,tiksinerek yüzüme baktı.

''Sonunda bunu da yaptın,sana inanamıyorum.''

Sesi sakindi,kelimeler dilini yakıyormuş gibi bir çırpıda konuşmuştu.Artık bana bakmıyordu bile.

''Oswald,açıklamama izin ver,sandığın-''

''Neyi açıklayacaksın ?! Adamı nasıl öptüğünü mü yoksa Beni nasıl aldattığını mı ?! ''

''Ben seni aldatmadım ! ''

Yavaşça bana yaklaştı,sakinliğini kaybetmiş gibi görünüyordu.Tek eliyle boynumu sıkmaya başladı.Beni boğmaya çalışıyordu.

''Shakespeare'in senin gibiler için de söylenecek şeyleri varmış;

Kokusunu duymasın diye gök burnunu tıkıyor,

Ay gözlerini kapıyor utançtan.

Önüne geleni öpen çapkın rüzgar bile,