Main koşarak Aisel'in peşinden gitti. Aisel gözden kaybolmuştu, onu bulamadı. Aisel'in neden bu kadar aşırı tepki verdiğini anlamıyordu. Ne yapmış olabileceğini düşündü ama bir türlü yanlış bir şey bulamıyordu. Aisel ile konuşmadan asla da bulamayacaktı. Tekrar Aisel'i aramaya devam etti.
Main Aisel'i okulun hiçbir yerinde bulamayınca eve gitmiş olabileceğini düşündü. Ama bakmadığı son bir yer vardı, müzik odası. Daha önce bir çok kez prova yaptıkları müzik odası... Main son olarak oraya bakmaya karar verdi. Müzik odasına yaklaştığında içeriden piyano sesleri gelmeye başladı. Bu ses tanıdık geliyordu. Kapıya kadar geldi ve kapının ufak penceresinden içeriyi izlemeye başladı. Aisel Main'in projeleri için yazdığı şarkıyı çalıyordu. Bir yandan da mırıldanıyordu. Main daha fazla dayanamadı ve içeri girdi. Aisel kapının açılma sesiyle piyano çalmayı durdurdu ve kapıya doğru baktı. Derin bir sessizlik oldu. Main Aisel'e doğru bir kaç adım attı. "Ne güzel çalıyordun." Aisel ellerini piyanonun altına indirdi. "Neden geldin?"
"Seni arıyordum."
"Anladın mı ne yaptığını?"
"Hayır, ne kadar düşünsem de bir türlü bulamıyorum."
Aisel iç geçirdi. Piyano koltuğunda ters döndü ve ayağa kalktı. Koltuğun kenarına koyduğu sırt çantasını aldı ve yürümeye başladı. Main'in yanından geçerken durdu.
"Ne yaptığının farkında değilsen, konuşmamızın bir anlamı yok."
Aisel yürümeye devam etti. Main bedenini döndürdü ve seslendi; "Aisel."
Aisel durdu ama arkasına bakmadı.
"Seni kırmak benim isteyeceğim en son şey, sen benim için değerlisin. Ben gerçekten koca bir aptalım, ne yaptığımı bile bilmiyorum." Main Aisel'in yanına kadar yürüdü. Aisel'in kolunu tutarak onu narince kendine doğru çevirdi. Aisel'in ellerini kendi ellerinin içine aldı.
"Bana ne yaptığımı söylersen eğer, senin için telafi edebilirim. Çünkü benim için senden daha önemli bir şey yok. Hiçbir şey sana olan sevgimin önüne geçemez."
Aisel Main'in söylediklerine kulak veriyordu. Hoş sözlerdi bunlar. Onun öğrenmesine ve hatasını telafi etmesine izin vermek istedi.
"Son zamanlarda-"
"Main!!"
Aisel'in sözünü içeriye hışımla giren Marilyn kesmişti. Marilyn koşarak Main ve Aisel'in yanına geldi. "Main!! Neler olduğuna inanamayacaksın!"
Aisel Main'in elini bıraktı. "İşte bundan bahsediyordum" dedi kendi duyabileceği bir ses tonuyla. Main önce Marilyn'e sonra Aisel'e baktı.
Marilyn Main'in boynuna atladı ve ona sıkı sıkı sarıldı. Aisel ise hayretle onları izliyordu. Sinirden kıpkırmızı olmuştu. Marilyn Main'den ayrıldı; "Sevinçten ne yapacağımı şaşırdım inan bana çok mutluyum!"
"Neler oluyor Marilyn?" Main de şaşkındı.
Marilyn elindeki belgeyi Main'e gösterdi. "Bölümümü değiştirdim!"
Main belgeyi eline aldı ve inceledi. "Müzik? Müzik sınıfına mı geliyorsun?"
"Evet!"
"Baban? Buna onay verdi mi?"
"Evet, hepsi senin sayende..."
"Çok sevindim." Main gülümsüyordu.
Marilyn Main'in elini tuttu. "Ona seninle çalıştığımı söylediğimde gözleri parladı, belki de sen olmasan asla müzik okumama izin vermezdi... Teşekkür ederim Main, teşekkür ederim." Main sevinçten Aisel'in kızdığının farkına varmamıştı. Aisel'e baktığında hiç gülmediğini gördü. Doğru ya, hiçbir şeyden haberi yoktu, ona anlatmak istedi. "Marilyn'in ailesi müzik okumasına izin vermiyordu. Son zamanlarda birlikte çalıştığımızı öğrenince artık olumlu bakmaya başlamışlar. O da hayallerinin peşinden koşabilecek, müzik okuyabilecek. Çok güzel değil mi?"
