7.2K olmuşuuuz :) Çok teşekkürler :) Vote ve yorumlar da gayet güzeeel :) Keyfime diyecek yok :D Fazla diyecek bir şeyim de yok :D Sadece şunu söyleyeyim yeni bölümler gecikebilir malum okul dönemi ve benim derslerime ağırlık vermem gerekli :/ Ama vakit buldukça yazmaya ve yüklemeye çalışacağım :) Son olarak tanıtım filmine bakmayı ve fikirlerinizi paylaşmayı unutmayın :)
(Yazım yanlışlarım için de şimdiden özür dilerim :D)
İYİ OKUMALAR...
Elena'nın ağzından...
Şaşırma üstüne şaşırma yaşamam ne kadar normal bilmiyorum ama şu an tamda bunu yaşıyorum. Hayatım boyunca normal bir hayatım oldu. Beni bazı insanlardan farklı kılan tek şey popüler olmamdı. Ama şimdi sevgilim vampir, en yakın arkadaşım cadı ve görsel ikizim benden 500 yaş büyük. Herkesin bir ikizi olabilir. Ama aralarında yüzyıllar kadar yaş farkı olamaz. Ben kendime bunu kabullendirmeye çalışırken o da hafif sırıtarak beni izliyordu.
“Tamam. Bu fazla garip.” dedim sonunda sessizliği bozarak.
O sadece dudaklarını ‘Bilmem, pekte umurumda değil.’ der gibi büzdü. Aslında burada olmamam gerekiyor. Bana zarar verebilir. Ama… Hayır gitmeliyim.
Kapıya döndüm ve tam çıkarken “Ne oldu? Sıkıldın mı?” dedi Katherine kıkırdayarak.
“Sadece benim sefil halim nasıl görünürdü diye bakmaya gelmiştim. Gördüm ve gidiyorum.” dedim.
‘Yeahhhh!!! Elena 1 – 0 Katherine!!!’ diye seviniyordum kiii… “Sen hiç beni yeni beslenmişken gördün mü?” diye sordu ve mantığa boğuldum.
‘Pekala! Elena 1 – 1 Katherine! olsa pek bir şey kaybetmem sanırım.’ diye kendimi avutma çabalarına girişmeye başladım.
“Tabii… Zaten her zaman sefilsin demedim. Buna anı yakalamak derler.” dedim. Bu konuşmanın sonu gelmez. O konuşmasına başlayamadan “Vee. Şimdi gidiyorum.” dedim ve kapıyı kapadım. Son bir kez daha parmaklılardan ona baktım. Bana bakıyordu. Aynada kendime bakıyor gibiydim. Yüzünde hep sinsi bir gülümseme vardı. Bende bu sinsi gülümsemeye karşılık kapıyı kilitledim ve oradan uzaklaştım.
Stefan’ın ağzından…
“Damon! İntikam almak için doğru bir zaman mı?” dedim arabanın içindeki yüksek müzik sesine aldırmadan. Gerçekte müziği bu kadar sesli dinlemeye ne gerek vardı? Ama o tabiki de beni duymuş olacak ki çok geçmeden cevap verdi.
“Şimdi zamanı değilse ne zaman zamanı? Sence onu bir kere elimizden kaçırırsak bir daha yakalayabilir miyiz?” Haklıydı. Lanet olsun ki haklıydı. Ama… onu öldürecek miyiz? Bunu neden düşünüyorum ki ben? O bizi öldürdü. Vampir yaparak gerçek Stefan ve Damon’ı öldürdü. Bizi birer canavar yaptı. O bunu hakkediyor. Fazlasını bile hakkediyor.
“Peki nereden bulacağız benim zeki kardeşim? Eminim ki kesin bir fikrin vardır.”
“Ahh! Tabiki de var.” dedi kendinden emin bir şekilde.
Katherine’i öldürecek olmamız ya da tehdit edecek olmamız umurumda değildi. Sadece… Bilmiyorum… Bu işler artık bana göre değil. Geçmişte çok kötü şeyler yaptım. Çok kötü… Ama bunları geri de bırakmam gerekti ve Katherine gibi biri yüzünden anılarımı tekrar tekrar hatırlamak istemiyorum. Lanet olasıca merakım olmasaydı… Onun buraya neden geldiğini ve bizden ne istediğini merak etmeseydim hayatta böyle bir şeyle uğraşmazdım. Damon için bile yapmazdım. Gider Elena ile vakit geçirirdim. O bana iyi geliyor. Gerçek beni hatırlatıyor. Onu bu yüzden seviyorum. Katherine’e çok benziyor, ama bir o kadar da benzemiyor. Ahh! Ne kadar da salağım!!! Elena ile onu karşılaştırıyorum. Damon en sonunda beni bu aptal düşüncelerimden uzaklaştırabildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yasak Aşk - (Vampir Günlükleri)
Fanfiction"Sıradan biri gibi görünüyordu. Sıradan bir lise öğrencisi... Ama öyle değildi. Fazlası vardı. O Stefan Salvatore'du... Vampir olanından..." Sevdiğin çocuğun vampir olduğunu öğrenirsen ne yaparsın? Hikaye biraz sizden, biraz uzak... Okuyup kendiniz...
