Nagising ako kinabukasan feeling tired and still sleepy. Parang ang bigat ng pakiramdam at parang ang tigas-tigas ng bed ko.
As I opened my eyes, shocked expression filled me. Luca was sleeping soundly while half naked on my bed. We were hugging each other and I even made his chest a pillow. Kaya pala! Kaya pala ang tigas ng hinihigaan ko.
OMG! Wait! I checked my clothes. Well, I'm still wearing one. I tried remembering what had happened last night pero hindi ko talaga naalala. All I remembered is yung nandoon pa kami sa pool nag-uusap and I was already a bit tipsy then. Maliban doon wala na talaga.
I slowly reached his face for me to touch. Tinitigan ko lang ng maigi ang maamo niyang mukha. This man. My husband. Kahit ilang bisis pa akong nasaktan dahil sa kanya, hindi ko pa rin magawang lubusang magalit sa kanya. Pero secret ko lang yun dahil ayokong bumalik na naman ako sa dating Issa--ang madaling mauto na Issa. Pero one thing I'm sure of is that I love him despite everything that happened. Gusto ko pang makilala siya ng lubusan at makasiguro ako sa sarili ko bago ako magdesisyong sagutin siya at ibigay ang lahat ng tiwala ko sa kanya. I don't know yet if when I will be ready. Maybe time will come.
He slowly move kaya unti-unti kong kinuha ang mga braso niyang nakapulupot sa akin at binigyan ng espasyo ang pagitan namin. Nagkunwari akong tulog pa. Baka ano na namang pang-aasar ang gawin nito sa akin kapag nakita niya akong ganito.
Naramdaman kong mas lalo siyang lumapit sa akin. Mabuti nalang talaga I wasn't hugging him anymore. Naku! Nakakahiya kung ganoon. He caressed my face and hair and then I felt his lips on my forehead.
I love you, baby! I heard him whispered.
Wahh! Ang hirap palang magkunwaring tulog. Ang init na ng cheeks ko! Sana talaga hindi niya napansin at baka mabubuko ako.
I heard the opening and closing of the door so I opened my eyes. Baka umuwi na siya. Totoo ba talaga yung sinasabi niya? Nang sinabi niya sa akin yun noon, I'm not totally convinced dahil baka malay ko ba kong binubula niya lang ako. Pero ng sinabi niya yun ngayon...bakit pakiramdam ko totoo talaga siya? Well, except if he knew that I was just pretending to be asleep. But I doubt that. Magaling kaya akong actress nuh! Natawa lang ako ng maalala ang mga acting workshops namin noon way back high school years.
Nanatili lang akong nakahiga, pinoproseso ang lahat. After a few minutes, I decided to take a bath. Pero pagkabukas ko pa lang ng pinto ng bathroom, siya ring paglabas ni Luca.
"Omg Luca! Nagulat naman ako sayo! A-and please wear your clothes!" Saway ko sa kanya.
"Morning. Sorry Taz". At nilagpasan lang niya lang ako.
"Morning. I-i thought you already went home?" Liningon ko siya, trying hard not to be affected by his presence.
"Nope. Hihintayin sana kitang magising bago uuwi. Naiinitan lang so I decided to have a quick shower. You won't mind right? That I'm using your bathroom?"
"O-okay. Well, I don't mind at all. But can you please wear clothes?" Pakiusap ko.
"Sorry, baby but my clothes are still there inside the dryer, nilabhan ko lang muna dahil ayoko namang isusuot ko ulit yun na di nalalabhan. I just need to wait for them to dry." Katwiran niya.
"Any problem?" He asked.
"Wala naman. Pero--. Nevermind." Nagkuha ako ng extra bathrobe sa walk in closet at binigay sa kanya. Pinili ko yung makapal baka. Well, basta lang.
"Wear this instead at baka lamigin ka. Plus, I'm not comfortable seeing you wearing only a towel" I commanded.
"Yes, Ma'am! Thank you." Nakangisi niyang sabi sabay abot sa bathrobe na binigay ko.
"Ligo muna ako. You can wait outside." Dali-dali akong pumasok sa loob ng bathroom at nagshower.
It was only a quick shower. Hindi ko kasi maenjoy ng todo ang shower kung alam ko na may naghihintay sa akin sa baba. Pero nang kukuha na sana ako ng towel, nakita kong isa nalang ang natira doon at yung maliliit pa na siyang ginagamit ko sa buhok ko. I checked for my robe, pero wala rin doon. Argg. Ayoko namang lumabas na nakahubad kaya pinagtiyagaan ko nlang yung isang towel na natira kahit hanggang singit lang ang haba at halos makita na ang kalukuwa ko. I was sure that Luca was already downstairs so okay lang tong soot ko.
Kahit pa alam ko nasa labas siya naghintay, kumaripas pa rin ako ng tagbo palabas ng bathroom papunta sa closet ko. Pero bago pa ako makapasok may narinig akong nagsalita.
"Got a problem? Do you need help?"
"Omg! Please don't look at me! Close your eyes!" Galit kong utos ko sa kanya at dali-daling binuksan ang sliding door at pumasok.
Pagkatapos kong magbihis, lumabas na ako. Nahihiya man sa nangyari, ayoko namang ipahalata sa kanya kaya taas noo akong lumabas ng walk in closet. Nakita kong nakabihis na rin siya. Natutuyo na pala ang damit niya.
"Di ba I told you to wait for me outside?" Nagtatampo kong tanong.
"Why?" He curiously asked na para bang wala talaga siyang alam.
"Nagtanong ka pa! Alam mo naman ang tinutukoy ko."Umiling lang siya sabay ngiti.
"Seriously, Luca. Anong nakita mo? Di ba sabi ko sayo na huwag kang tumingin."
"May problema ba sa nakita ko? Parang wala naman ah." Nang aasar niyang sabi.
"Arrggg! I hate you!" Kinuha ko ang throw pillow at hinampas sa kanya at ang gago hindi man lang natitinag.
"Okay. Okay. Fine. I'll tell you. Stop it. Masasaktan ka niyan."
"Naisipan ko lang na dito kita hintayin dahil magbibihis pa na man rin ako. The bathroom door opened and saw you running palabas na parang may humahabol sayo. You look so funny so I asked you." Katwiran niya.
"Bakit ba kasi hindi mo pinapaalala sa akin na wala na palang laman ang lalagyan ng towel sana hindi na ako tumakbo pa." Giit ko.
"I thought the one left would be enough." Pangangatwiran pa rin niya.
"Kahit na! Arrg!" Narealized kong para na akong isang brat dito sa pakikipagtalo sa maliit lang na bagay kaya I shut my mouth.
"Anyways, wala ka namang ibang nakita bukod doon, di ba?" I asked again.
"Hmmm wala naman." He answered. Tiningnan ko lang siya ng masama at siya naman ay tumatawa lang.
"Whatever! Lets go downstairs na nga." He nodded . He opened the door for me and went downstairs.
Pagkababa namin nakita rin namin ang kasambahay na papunta sa amin upang sabihin na handa na ang agahan.
"Breakfast ka lang muna bago ka umuwi." Yaya ko sa kanya.
"Sure."
Nasa hapag na kami at nagsimula ng kumain when he suddenly asked.
"Do you have any plans for today?" He asked.
"Magsisimba lang mamaya tapos uuwi na. Other than that wala na."
"Do you want me to accompany you?" He asked.
"Magsisimba ka rin?"
"Yup. Kung yan ang lakad mo."
I just nodded. I remembered bukas pa nga pala magsisimula ang bagong driver kaya wala pa akong driver ngayong araw na to.
"Pero bago tayo magsimba, punta muna tayo sa bahay sandali. Ayoko namang ito lang ang susuotin ko doon."
"Of course. May ilang oras pa naman tayo." Sambit ko at nagpatuloy kaming kumain.
"Wait. Bakit ka nga pala dito natutulog? Ano bang nangyari kagabi at hindi ko maalala?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya.
"Hmmm". Kumunot ang noon niya at parang inaalala ang nangyari kagabi.
"Nothing much but I'm happy. You told me about your feelings, na tayo na ulit and you begged me to stay. Thats it." Mayabang niyang sabi.
"What? No way!"
