ေန႕လည္က တေရးတေမာဆိုျပီး ခဏေလာက္အိပ္လိုက္တာ . . အိပ္ေနတုန္း အဘိုးကိုအိပ္မက္မက္တယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ အဘိုးက ကိုယ့္ကိုေျပာခ်င္တဲ႔စကားေတြကို စာရြက္ထဲမွာခ်ေရးထားျပီး အိမ္က ဓာတ္ပံုမွန္ကားေတြထဲကတစ္ခုမွာ ဓာတ္ပံုေတြရဲ႕အေနာက္မွာစာရြက္ေခါက္ျပီးထည့္ထားခဲ႔တယ္တဲ႔။ အိပ္မက္ထဲမွာတင္ပဲ ဓာတ္ပံုမွန္ေဘာင္ေတြအကုန္ဖြင့္ျပီး စာရြက္ေခါက္လိုက္ရွာတယ္။ ေတြ႔ေတာ့ေတြ႕ခဲ့တယ္ .. စာရြက္ဝါညစ္ညစ္ေပၚ ခဲတံနဲ႕ေရးထားတဲ႔စာေတြ . . အိပ္မက္ဆိုေတာ့ဘာေတြေရးထားမွန္းေတာ့မသိရဘူး။ ကိုယ္ကအိပ္မက္ေတြကိုမမွတ္မိေတာ့တာေၾကာင့္လည္းျဖစ္နိုင္တယ္။
ျပီးေတာ့အိပ္ရာက ကိုယ္နိုးလာေတာ့ ရင္ထဲမွာ ဟာတာႀကီး။ တကယ္ပဲအိမ္မွာျဖစ္ေနသလို ခုနတင္ပဲစာရြက္ေခါက္ကိုဖြင့္ဖတ္ခဲ႔သလိုနဲ႔ ဟာတာႀကီး။ အဘိုးကိုအိပ္မက္မမက္တာက ၾကာျပီေလ။ ေတာ္ရံုစိတ္စြဲရံုနဲ႕လည္းကိုယ္ကအိပ္မက္မမက္တဲ႔လူဆိုေတာ့ပိုဆိုးတယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုပဲသတိရရ အိပ္မက္ထဲထည့္မက္တာမ်ိဳးက ရွားတယ္။ အခုက် အဘိုးကို အိပ္မက္မက္ေတာ့ သတိရသြားျပန္ေရာ။ ညေရာက္ေတာ့ အဘိုးအေၾကာင္းေတြေခါင္းထဲျပန္ေရာက္လာတယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ကိုယ္အားအက်ဆံုးပုဂၢိဳလ္ကိုေျပာျပပါဆိုရင္ ကိုယ္ကေတာ့ အဘိုးကိုပဲ လက္ညိဳးညႊန္ျပရမွာပဲ။ အဲ႔လိုေျပာရင္ "မ်က္နွာေၾကာအရမ္းတင္းတဲ႔ အဘြားကိုရေအာင္ယူနိုင္ခဲ႔လို႔လား"ဆိုျပီး အစ္ကိုေတြအစ္မေတြၾကားရင္ စ,ရင္း ေနာက္ရင္း ရယ္ၾကဦးမယ္။ ခုေခတ္စကားအရေျပာရရင္ အဘိုးက ကိုယ့္ role model ကိုယ့္idolပဲ။
ကိုယ့္အဘိုးက တကယ့္လူေအး။ စကားနည္းတယ္။ ေဘာလံုးပြဲႀကိဳက္တယ္။ ေဆးလိပ္ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ ရြာကေန မနက္ဆို ေယာက္်ားစီးစက္ဘီးေလးတစ္စီးနဲ႕ တျခားရြာဘက္ကို တက္တက္သြားတယ္။ အဲ႔မွာ ကုန္တင္ကုန္ခ်ကားဂိတ္မွဴ းလုပ္တယ္။ ကိုယ္မနက္အိပ္ရာထတဲ႔အခ်ိန္ဆို အဘိုးကိုမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ သူ႕အလုပ္သူသြားျပီ။ ကိုယ္ကလည္းေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္ထိုးခါနီး အေမနဲ႔အဘြားေအာ္နိႈးမွထတာကိုး။ အဘြားက အိမ္ေရွ႕ကပန္းပင္ေတြေရေလာင္းေပါင္းသင္လုပ္ေနတဲ႔အခါမ်ိဳးဆို အေမကိုယ္တိုင္လာနိႈးတာ။ အဲ႔ဒါမ်ိဳးဆို အင္းေတြအဲေတြနဲ႔ပ်င္းေၾကာမဆြဲရဲဘူး။ အေမ့ေတာ့ပိုေၾကာက္တယ္။ လာနိႈးတာနဲ႕ခ်က္ခ်င္းထရျပီ။
