ထပ္သည္းပါဦး မိုး . .
ဒီတစ္ခါသည္းျပီးတဲ႔ေနာက္ ထပ္မျမင္ခ်င္ေတာ့တာမို႔
------------
"ေမာင္ ဘာလို႔ေနာက္က်ေနတာလဲ"
ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူမရဲ႕အသံစာစာေလးက စူးခနဲထြက္လာသည္။ က်ြန္ေတာ္မႀကိဳက္ပါ . . ထိုင္မည့္ဝိုင္းကိုေရာက္မွေမးလည္းရေနပါရက္နဲ႔။
"ၾကည့္ပါဦး . . မိုးေတြလည္း ရႊဲေနျပီ ဒါေၾကာင့္ေစာေစာလာပါဆိုတာကို . . အစ္ကိုေရ Americanoတစ္ခြက္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနွင့္ ေကာ္ဖီလွမ္းမွာေနျပန္သည္။ က်ြန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚက မိုးေရစက္မ်ားေၾကာင့္ သူမအေတာ္စိုးရိမ္ေနဟန္ရွိသည္။ ဒီလိုပါပဲ သူမဟာ သူမကိုယ္သူမကလြဲျပီး တစ္ေလာကလံုးကိုပတ္စိတ္ပူေနတတ္တဲ႔သူ။
ေကာ္ဖီကိုေစာင့္ေနရင္း စာပြဲေပၚကို လက္ညိဳးနွင့္သာသာေလးေခါက္ေနမိေတာ့ သူမရဲ႕လက္ေတြက က်ြန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေႏြးေထြးစြာလႊမ္းျခံဳလာသည္။ တိုးတိုးေလးေရရြတ္ေနလိုက္ေသးသည္။ 'ေမာင္ခ်မ္းေနမွာေပါ့' တဲ႔ . . ဒါဟာသူမရဲ႕အက်င့္ပဲ။
"ေမာင္ စားစရာဘာမွာဦးမလဲ. ." ျပံဳးကာေမးေနျပန္သည္။ လာရင္းကိစၥကိုေမ့ေလ်ာ့ေနဟန္ရွိသည္။
"အစ္မ က်ြန္ေတာ္တို႔မေန႔ညကေျပာထားတာေလး ဆက္ေဆြးေႏြးၾကမလား"
က်ြန္ေတာ္အျမင္မမွားႏိုင္ပါ။ ျပံဳးေနေသာ သူမမ်က္နွာသည္ ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလိုညိဳးသြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပံဳးသြားျပန္သည္။ သူမဟာ အျမဲတမ္း အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ႔မ်က္နွာအေနအထားကိုပိုင္ဆိုင္ထားသည္။
"ေမာင္က ဘာလို႔ လမ္းခြဲခ်င္တာလဲ"
ၾကည္လင္ေနေသာမ်က္နွာေပးနွင့္သူမက လုပ္ခ်င္ရာတဇြတ္ထိုးလုပ္မည့္ကေလးငယ္ကို သူ႔မိခင္က ခြင့္လႊတ္ေမးေမးေနသည့္နွယ္။ က်ြန္ေတာ္ေနရခက္လွပါသည္။ ဒီေနရာမွာ သူမ မ်က္နွာထားတင္းတင္းျဖင့္ ျပန္ေမးခဲ႔လ်ွင္ က်ြန္ေတာ္ ျပန္ေျဖနိုင္ဦးမည္။ ခုလို ေမးေနပံုနွင့္ ဒီဝိုင္းမွာက်ြန္ေတာ္ဘယ္လိုၾကာၾကာထိုင္မလဲ။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ရင္းက်ြန္ေတာ္ခပ္ေလးေလးျပန္ေျဖျဖစ္သည္။
