သူ႔ေခါင္းေပၚပန္ဖို႔ဆိုျပီးကြၽန္ေတာ္ ငုတစ္ခိုင္လံုးလွမ္းေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းေလးက ဒိုင္းခနဲက်လာတယ္။
"တစ္ခိုင္လံုးပန္ရမွာလား . . ."
"ေနျခည့္သေဘာေလ"
"အဲ႔လိုမဟုတ္ဘူးကြာ … နင္က တစ္ခိုင္လံုးပန္ဆို ငါ ပန္မွာပဲ … ခ်ိဳးဖဲ႔ျပီးမွပန္ဆိုလည္း နင့္သေဘာပဲ နင့္စိတ္ႀကိဳက္ကိုေျပာ"
ေႀသာ္ေဟာ္ . . ဒါဘယ္လိုေတာင္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ကေလးမပါလိမ့္။
"နွစ္ပြင့္သံုးပြင့္ေလာက္ပဲ ပန္ေပါ့အရူးမရဲ႕ ငါပန္ခိုင္းတိုင္း တစ္ခိုင္လံုးပန္စရာလား"
"ခ်စ္တာကိုးဟဲ႔ နင့္ကို အေသးအမႊားေလးကအစ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တာေပါ့"
အဲ႔သည္လိုပဲ သူမက စကားတတ္လြန္းလွသည္။
ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းအတူေလ်ွာက္ရင္း ေက်ာင္းမုခ္ဝဘက္အဓိပတိလမ္းရဲ႕ေန၀င္ခ်ိန္ေတြဆီ ဦးတည္မိသည္။ MTUမုခ္ဝက ျမင္ရတဲ႔ေနဝင္ခ်ိန္ဟာ လွလြန္းသည္။ မုခ္ဦးေပၚေမွးတင္ေနတဲ႔ ေနလံုးသည္ ေနျခည့္ေခါင္းေပၚရွိဆံႏြယ္မ်ားကို ပိုေတာက္ပေအာင္ ပံ့ပိုးေနသည္နွင့္တူ၏။
"ဟဲ႔ ငါ့ေခါင္းကို ဘာလို႔အဲ႔ေလာက္အၾကာႀကီးၾကည့္ေနတာလဲ . . ဘာလဲ ငါ့လို ဆံပင္ရွည္ခ်င္ေနတာလား"
"ႀကံႀကံဖန္ဖန္ နင္မို႔အဲ႔လိုေတြးတယ္ လွလို႕ၾကည့္ေနတာေပါ့ အရူးမရဲ႕"
"ဟီး .. ငါသိပါတယ္ ခ်စ္လို႔စတာကို စည္သူ ဟိုမွာၾကည့္စမ္း ဒီေနရာေနဝင္ခ်ိန္ႀကီးက တအားလွတာေနာ္"
နင္ကပိုလွတာေပါ့ ဆိုျပီးေျဖျပန္လ်ွင္လည္း ေအာ္ဂလီဆန္တဲ႔ရုပ္ေတြလုပ္ျပေတာ့မည္။ ခက္တာပါပဲ ဒီကေလးမဟာ သူကသာ လူကိုစကားနွင့္ခ်ဳပ္မည္ သူ႕ကိုေတာ့ျပန္အခ်ဳပ္မခံတဲ႔လူစားမ်ိဳး။ မုခ္ဦးမေရာက္ခင္ တမာေတာနားက ျမက္ခင္းေလးမွာ နွစ္ေယာက္သား အတူတူထိုင္ျပီးျပီးခ်င္း က်ြန္ေတာ့္ပုခးံုေပၚသူမေခါင္းေလးမွီလာသည္။ ေလရူးနဲ႕လြင့္လာတဲ႔ဖုန္မႈန္႕ေတြေတာင္ ဆံႏြယ္နက္နက္ေတြမွာ ကပ္ျငိေနပါေရာလား။
"စည္သူ..."
"ဟမ္"
"တကယ္လို႔ ရုပ္ရွင္ေတြ ဝတၳဳေတြထဲကလို ငါတို႔ေဝးသြားခဲ႔ၾကရင္ေရာ"
