Sweet But Lil Psycho | shujin [✓]

6'galaksi

Bölüm şarkısı | Selena Gomez - Kill Em With Kidness

medya: sevgilerle, Yeh Shuhua.

-------------
Soojin:

Şirketteydim. Dün yaşanan o küçük anı hatırladıkça karnıma ağrılar giriyor ve utanıyordum. Düşünsenize size şevhetle yaklaşıp kendime aşık edeceğim diyen biri var. Egolu, kendini beğenmiş ama ilk fırsatında sadece küçük bir öpücük ile geçiştiriyor. Cidden tam bir liseli gibi davranmıştım. Düşüncelerimi sürekli meşgul ediyor ve beni oyalıyordu. Oysa ki sadece menajerim olacaktı beni bu kadar etkisi altına alması sinir bozucu olmaya başlamıştı. Yaşamım boyunca ciddi anlamda bağlanma sorunları yaşayan ben onunlayken çok kolay uyum sağlıyordum. Dediği gibi karşısında küçük bir kediye dönüyordum. Hâlbuki benden küçük olan oydu. Onun uyum sağlamak için çaba göstermesi ve onun bu şekilde düşünmesi gerekirdi ben niye bu kadar dert ediyordum bilmiyorum.

Önümdeki şarkı sözünü on üçüncü kere daha okuduğumda bıkmışlıkla nefes verip sehpanın üzerine attım ve önüme gelen saçlarımı geriye doğru attım.

"Bir sorun mu var?"

Yeni söz yazarım ve şirketin en mükemmel prodüktörü karşısında böyle bir şey yapmış olmam cidden saygısızca gözükmüştü bir an onları unutmuştum. Yavaşça kafamı kaldırıp onlara baktım. Soyeon gerginlikle bana baktı, büyük ihtimalle beğenmediğimi düşünüyordu. Yoongi ise sorusuna cevap ararcasına bir kaşını havaya kaldırınca kendimi toparladım.

"Ah üzgünüm sizle alakası yok sadece iyi hissetmiyorum. Şarkı cidden çok güzel eminim Agust-D mükemmel bir beat oluşturursa efsane olacak."

Soyeon gerginliği gitmişcesine gülümseyince bende karşılık verdim.

"Eh o zaman ben çıkayım. Part-time çalışıyorum aynı zamanda."

"Kolay gelsin o zaman sana, hoşçakal."

Mutluluk ile bana gülümseyip çıkan yetenekli minik kızın arkasından ise tekrar eski moduma dönmüştüm.

"Söyle bakalım küçük sıçan, neyin var?"

Yüzümü buruşturup Yoongi'ye döndüm. Namjoon'dan sonra en sevdiğim abim olabilirdi ama bana bu şekilde seslenmesi cidden berbattı. Göz ardı ettim, yine.
Shuhua'nın ortamda bulunmaması işime geldiği için rahatça konuştum.

"Sorun yeni menajerim. Çok çabuk benimsemiş gibi hissediyorum ve bu beni korkutuyor. Hayatımla ilgili bir çok şeyi yönetiyor ve bunlar da bana iyi geliyor. Ayrıca onun uyum sağlamak için çaba göstermesine gerek bile kalmıyor sanki yıllardır benimleymiş gibi. Sorguluyorum ben de işte, fazlasıyla. Üstelik onun hakkında hiçbir şey de bilmiyorum."

Sanırım kafamdaki her şeyi bir çırpıda söylemiştim. İyi de gelmişti.

"Aslında bu söylediklerin iyi şeyler değil mi? Yani bir bakıma kolay adapte olmuşsunuz ikinizde. Seni rahatsız eden kısım aslında Shuhua değil..."

Tek kaşımı kaldırınca cümlesini tamamlamıştı.

"Miyeon'un yokluğunu hissettirmiyor oluşu seni geriyor. Değil mi?"

Afallamıştım. Bu tespit beni en derin yerimden yaralamıştı. Bir kaç saniye cevap veremedim.

"Sanırım..."