Sweet But Lil Psycho | shujin [✓]

12'anıların üzerine serilen örtü

(bölüm atlamayın)

Bölüm şarkısı | Sunmi - Black Pearl

medya; benim burada ne işim var neyse kalp.
-shuhua

-----------
Soojin:

Küçük anlar.
Bilir misiniz neler hissedildiğini? Mesela doğum günü hediyesini açmadan önceki o heyecan, uzun bir bekleyişin ardından gelen bir tanıdığı karşılama anı, yıllarını döktüğün bir işte terfi aldığın günün sabahı, geceden sabaha kadar ders çalışıp emeklerinin karşılığını aldığın o bilgisayar ekranı, yeni doğan bir bebeğin aileye kazandırdığı sevinç...
Hepsi o küçük anlarda saklı.

Gecenin küçük ânı ise birbirimize döktüğümüz acıların ardından onun kendine has kokusu ve çiçek aromalı parfümünde uyuya kaldığım andı. Pikenin bize sunduğu sıcak ortama bir de Shuhua'nın yumuşak teni eşlik etmişti. Boynunda onu soluyarak uyuyakalmıştım. O gece sabahlamıştık. Bana yalnızlığının ağırlığından bahsetmişti ben de annemin arkasında bıraktığı lanetinden. Açılmamış kapalı kutular elbette vardı ama büyük bir ilerleme kaydettiğimiz kesindi. Bunun en büyük tescilli kanıtı ise sabah kalktığımda geniş koltukta birbirimize sarılarak uyuduğumuzu fark ettiğim saatlerdi. Gece uykumu alamamış olsam bile kendiliğimden uyanmış olmam fazla tuhaftı ama uyanmamı üzerimize örtülü olan pikenin aşağı düşmesine bağladım. Yoğun bir programım vardı bir daha uyuya kalmayı göze alamazdım bu yüzden Shuhua'yı rahatsız etmeden kalkmaya yeltendim ama planladığım gibi olmamıştı. Uykusunun hafif olduğunu da öğrenmiş olmuştum bu sayede. Kollarından çıkıp oturur pozisyona geçtiğimde o da gerinerek uyandı.

"Günaydın..."

Yeni uyanmanın verdiği boğuk ses tonuyla seslenmişti arkamdan ben de tam günaydın diyecektim ki boynunu kütletirken çıkardığı o boğuk sesle inlemesi uzun zamandır unuttuğum o zevkle yanan sinir hücrelerimi uyarmıştı. Sabah sabah nereden geliyordu bu azgınlık. Tövbe Tanrım. Bozuntuya vermeden ben de boynumu hafifçe ovup günaydın dedim. İnlemekte haklıydı. Resmen boynum çok fena tutulmuş vaziyetteydi bir de dünün yorgunluğu ile birlikte iyice ağrı yapıyordu.

"Program saat kaçta başlıyor?"

Shuhua da oturur pozisyona geçti. Bir kez daha esneyip kendine gelmeye çalışırken hatırlamaya çalıştığını belli eden mırıltılar çıkarıyordu. Ev kedisi Shuhua geri döndü.

"Sanırım 10'da orada olmamız gerekiyor. Şuan saat ise..."

Gece düştüğüne emin olduğum telefonunu pikenin arasından buldu ve gözlerini kısarak ekrana baktı.

"...yedi! Üç saatimiz var. Bu da demek oluyor ki rahat rahat hazırlanıp üzerine bir de kahvaltı edebileceğiz. Mükemmel."

Uyku sersemliğini atamadığı baygın bakışları ile bana bakınca kollarıma alıp sımsıkı sarılasım gelmişti- dur bir saniye ne diyorumdum. Nereden geliyor bu samimiyet.

Bütün gece birbirinizi solurken bir de üstüne birlikte uyudunuz. Sence nerden geliyor?

Kendi kendine çelişen düşüncelerim arasında yüzümde kontrolsüz oluşan gülümsemem ile öylece kalmıştım. Shuhua kafasını çevirip koltuktan kalktığında ise anca yeni gelebilmiştim kendime. Arkasından ona bakarken çıplak ayaklarının soğuk halısız zeminde bıraktığı sesleri biraz dinleyip ben de kalktım.