[book1]
«Το ξέρω πως με θες» μου λέει με αυτή την κολακευτική φωνή καθώς με πλησιάζει ακόμα περισσότερο , δεν ξέρει τι λέει ειναι μεθυσμένος , δεν του έχω δωσει κανένα δικαίωμα να το νομίζει αυτό
Εκτός ότι τον κοιτάς επίμονα κάθε φορά
Αυτός δεν με...
Καθώς ετοιμαζόμουν για το σχολείο βρήκα μετά από κανα μισάωρο το outfit της ημέρα.
Μην μου πείτε ότι είστε κάτι περίεργοι και το βρίσκετε με την πρώτη.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Yea I am this little shit
Ευτυχώς για εμένα ακούγονται ακόμα τα βογκητά της άλλης ώστε να αποδράσω από το σπίτι χωρίς ο Αλεξάκος να με πάρει χαμπάρι.
Και γουιντιτι τα καταφέραμε.
Πολύ ντόρα για σήμερα!
Αυτό που δεν έχω φίλους και ανέχομαι εσενα.
Μιλάς στον εαυτό σου.
Ο εαυτός μου είναι καλός και γλυκός και υπέροχος ενώ εσυ τίποτα από αυτά.
Είναι στάδια μοναξιάς - θα περάσει.
Καθώς πέρασα τα κάγκελα του σχολείου το βλέμμα μου έπεσε στην παρέα του Άρη και συγκεκριμένα στην κοπέλα που βρισκόταν πάνω του.
Πήγα να πλησιάσω αλλά μόλις της ψιθύρισε κάτι γύρισε το πρόσωπο της αντικρίζοντας με.
Είχα κάτσει να την κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Δεν έκανα ούτε ένα βήμα απλά συνέχισα να έχω το βλέμμα μου προς αυτήν. Το θέαμα δεν ήταν ευχάριστο.
Η παλιά μου κολλητή, πλέον ταλαιπωρημένη , φορώντας μίνι φούστα και ένα τοπ κρύβοντας μονάχα λίγο το στήθος της.
Είχε δίκιο ο Άρης. Έγινε μια σαν αυτές , η Εύα ; Καθώς παρατήρησα καλύτερα είδα στο μπράτσο της αρκετά τατουάζ όπως και διαφορά piecing στο πρόσωπο της.
ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ.
Τα πόδια μου με κατευθύναν προς αυτούς. Νευριασμένη σήκωσα την Εύα από πάνω του.
«Τι έπαθες ; Σε ανάγκασε να γίνεις έτσι ; Πες μου ! Γιατί είσαι έτσι γαμωω !»της φώναξα σαν μητέρα της αλλά πιο πολύ σαν κολλητή της κοιτώντας την με οίκτο.
