«Μια ζέστη σοκολάτα παρακαλώ» είπα ευγενικά στην σερβιτόρα της καφετέριας καθώς μου ανταπόδωσε με ένα θερμό χαμόγελο.
Έβγαλα τα βιβλία μου και ξεκίνησα να διαβάζω για το αυριανό διαγώνισμα καθώς μου ήρθε η ανάμνηση να κάνουμε το ίδιο με την Εύα.
Μην ξεχνάς! πέθανε !
Υπενθύμισα αυστηρά στο εαυτό μου καθώς ήπια λίγο από την ζέστη σοκολάτα που μόλις έφερε η σερβιτόρα.
Ζεστό! Το απομάκρυνα από τα χείλη μου κάνοντας ένα ήχο πόνου.
Καθώς τράβηξα όλα τα βλέμματα της καφετέριας μάζεψα τα βιβλία μου και πήρα την ζέστη σοκολάτα στο χέρι.
(...)
«Αυτό το φορεμα θα σας πήγαινε πάρα πολύ» μου είπε ένα μικρό αγοράκι περίπου στα 8 κοιτώντας μαζί μου προς την βιτρίνα.
«Εμμανουηλ έλα εδώ» η φωνή της μητέρας τον έκανε να απομακρυνθεί από κοντά μου. Μόλις πλησίασε την μητέρα του, χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκα στο μαγαζί.
«wow όντως μου είναι τέλειο» είπα στον εαυτό μου έκπληκτη καθώς με χάζευα στο καθρέφτη του δοκιμαστήριου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ήταν ένα απλό μαύρο φορεμα αλλά έδειχνε τόσο ωραία το σώμα μου. Τις καμπύλες μου. Ακόμα και το στήθος μου.
Δεν συνήθιζα να ντύνομαι έτσι αλλά μιας και το Σάββατο είχαμε πάρτυ και έχει μπει η άνοιξη γιατί να μην δοκιμάσω κάτι παρόμοιο;
(...)
Ενώ κατευθύνθηκα προς το σπίτι στο δρόμο συνάντησα τον Πέτρο και τον Γιάννη.
Έστεψαν όλη την προσοχή τους στην τσάντα που κρατούσα «τι είναι αυτό;» ρώτησε ο Πέτρος καθώς πήρε την τσάντα που κρατούσα βγάζοντας το φόρεμα.
«wow» είναι το μόνο που είπε καθώς δάγκωσε το κάτω χείλος του.
«Ναι! Δώσε το μου» του πρόσταξα ,εκνευρισμένη με την στάση του , ενώ άρπαξα την τσάντα και το φορεμα από τα χέρια του.
YOU ARE READING
MutualFeelings.
Teen Fiction[book1] «Το ξέρω πως με θες» μου λέει με αυτή την κολακευτική φωνή καθώς με πλησιάζει ακόμα περισσότερο , δεν ξέρει τι λέει ειναι μεθυσμένος , δεν του έχω δωσει κανένα δικαίωμα να το νομίζει αυτό Εκτός ότι τον κοιτάς επίμονα κάθε φορά Αυτός δεν με...
