MutualFeelings.

10

«Καμία δεν είναι διαφορετική» ήταν το μόνο που είπε. Χωρίς να προλάβω να απαντήσω εξαφανίστηκε από μπροστά μου σε κλάσματα δευτερολέπτων.

Θα σου αποδείξω ότι είμαι πολύ διαφορετική από αυτές που περνάνε καθημερινά από το κρεβάτι σου κύριε Αλεξ.

Και αυτό δεν είναι απειλή. Είναι προειδοποίηση!

(...)

Επιτέλους ήρθε το Σάββατο.

Η εβδομάδα πέρασε πολύ ήρεμα μιας και εγώ και ο Αλεξ δεν ξανά μιλήσαμε από την τελευταία μας -ο θεός να την κάνει - συζήτηση.

Όταν με έβλεπε, με προσπερνούσε και κάποιες φορές εγώ. Δεν βρίσκεται ποτέ στο σπίτι και γυρνάει αργά που κοιμάμαι ενώ εγώ φεύγω νωρίς όταν κοιμάται.

ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ.

Ενώ επιτέλους είχα φορέσει το μαύρο φορεμα που αγόρασα μαζί με ένα μπεζ ζευγάρι χαμηλά τακούνια -μιας και το μπαρ είναι κοντά στην θάλασσα - άρχισα να βάφομαι.

Θέλω κάτι έντονο, κάτι το wow, κάτι που θα κάνει εντύπωση.

Κάτι που δεν είσαι εσύ!

Είναι μια αλλαγή.

Μια τεράστια αλλαγή.

Ενώ έκανα τα μαλλιά μου μπούκλες και πήρα το τσαντάκι μου βγήκα έξω από το σπίτι περιμένοντας τον Γιάννη να με πάρει.

Αυτές τις μέρες καθόμαστε μαζί στην τάξη και έχουμε έρθει αρκετά κοντά μέχρι και που μου ζήτησε να πάμε μαζί στο πάρτυ.

Καθώς τον αντίκρισα μπήκα στο αμάξι. Ο Γιάννης απλά με κοίταξε κολακευμένος μένοντας με το στόμα ανοιχτό.

«wow» ήταν το μόνο που κατάφερε να πει κάνοντας με να κοκκινίσω.

Με το που μπήκαμε στο κλαμπ ο ήχος της μουσικής ηχούσε τόσο δυνατά στα αυτιά σου που δεν μπορούσες να αντισταθείς στο να χορέψεις.

Παντού είχε ιδρωμένα σώματα να κουνάνε το κορμί τους χωρίς σταματημό.

Η μυρωδιά αλκοόλ και καπνίσματος σε έκανε να ζαλίζεσαι και όλα αυτά μαζί σε παρασέρναν μέσα στο πλήθος .

Ενώ είχαμε προσπεράσει το πλήθος του μπαρ φτάσαμε στην έξοδο.

Οδηγούσαν στην πίσω μεριά του μπαρ. Μπορούσες να δεις άτομα να είναι στην θάλασσα.

Άλλα να χορεύουν και κάποιοι να κάθονται στην φωτιά.

Είχε πολύ περισσότερο κόσμο έξω.