Far From Perfect

14. Teraz mieliśmy siebie.

My happy little pill, take me away,

dry my eyes, bring colour to my skies,

my sweet little pill, tame my hunger,

lie within, numb my skin.

Troye Sivan - Happy Little Pill

***

Livia POV

- Na miłość boską, dlaczego to dziecko cały czas wrzeszczy? - warknęłam, ściskając w moich dłoniach papierowy kubek wypełniony kawą - dwa razy mocniej, co wywołało cichy śmiech Ettie.

- Najwyraźniej jest głodne - odparła, wzruszając ramionami.

- A jego matka najwyraźniej zbyt zajęta - fuknęłam, zwracając uwagę na kobietę około trzydziestki, wpatrzoną w swój smartfon, która siedziała dwa stoliki dalej i miała w poważaniu swą rozwydrzoną pociechę.

- Coś cię dziś ugryzło, Adams - stwierdziła moja przyjaciółka, stukając palcami o drewniany, okrągły stolik. Był drugi stycznia. Siedziałyśmy w kawiarni znajdującej się w centrum Derry, popijając nasze latte M i dzieląc się naszymi przeżyciami po Sylwestrze.

- Co takiego?

- Nazywają to mianem kaca - roześmiała się, po chwili upijając łyk cieczy z podpisanego jej imieniem kubka.

- Nigdy więcej nie dam wlać w siebie tej cholernej whisky - powiedziałam stanowczo, poprawiając swoje czarne okulary przeciwsłoneczne na nosie, które w moim mniemaniu miały zakrywać sińce pod moimi zmęczonymi oczami i magicznie zniwelować moje złe samopoczucie i tragiczny wygląd. Ettie za to stwierdziła, że wyglądam jak idiotka, która nie rozpoznaje pór roku.

- Zobaczymy następnym razem - parsknęła, doskonale znając mnie i moje "postanowienia".

- Twoja matka też zabroniła ci wychodzenia na imprezy przez następny miesiąc? - zapytałam, na co przewróciła bojaźliwie oczami.

- Chciałaś powiedzieć rok - poskarżyła się - Kompletnie nie rozumie, że to były tylko rutynowe czynności i musieli nas spisać, tak czy siak.

Kiedy na imprezę do Harriet przyjechała policja, było już za późno na ucieczkę, chociaż szczęśliwcom udało się uniknąć konfrontacji. Za to ja i moi przyjaciele musieliśmy świecić przed funkcjonariuszami oczami, aby ci nie odwieźli nas wszystkich na komisariat. Skończyło się na rutynowym wpisaniu w kartotekę, następnie kazano nam rozejść się do domów. Mimo tego impreza udała się, było naprawdę hucznie, więc chyba nie muszę mówić, jak trudna i kręta była ta droga powrotna w moim wykonaniu. Na szczęście jedyna trzeźwo, jeszcze, myśląca z nas osoba postanowiła zadzwonić po taksówkę. Tak oto wszyscy padliśmy jak muchy w moim pokoju. Ja na dywanie, Noah leżał zwinięty w kulkę, tuż przy drzwiach. Kylie i Alison zajęły miejsce w moim łóżku, a Ettie obok mnie, wtulona w moje nogi. W tym całym zamieszaniu dopiero nad ranem zorientowałam się, że nie mam pojęcia, gdzie jest Reece. Napisałam do niego smsa, lecz wszystko na ekranie telefonu wydawało się rozmazane, toteż wyszedł z tego nieskładny bełkot. Wrzuciłam telefon do szuflady z bielizną.

Reszty nie pamiętam.

Za to dokładnie pamiętam ostrą pobudkę, jaką sprawiła nam moja mama, kiedy weszła do pokoju w celu wzięcia ubrań do prania i zastała taką masakrę. I śmiech mojej siostry, która była tego świadkiem.

- Nawet nie wiesz jak bardzo przestraszyłam się twojej mamy, kiedy się tak wkurzyła - zaśmiała się Ettie, podpierając brodę na łokciu - Poważnie, a wydawała się taka potulna.