MAFYA VE MERAKLI | DEVAM ETMEYECEK

♠1.BÖLÜM♠

Aheyy aheyy ben nerelere gideyim ben nerelere gideyim.Sabahın köründe okula tabii neyse tamam ben iyiyim sabah sabah yine salaklığım tuttu benim.

Üzerimi giyinmeye başladım. Mutfaktan bir şeyler tıkınıp dışarı çıktım.Durağa gitmek için bizim mahalledeki Neriman ablanın evinin köşesinden geçiyordum ki yandaki boş köşkten sesler kulağıma geldi.

Tut kendini Mal,tut kendini dayanamayacağım vallahi giriyorum. Bahçe kapısını açıp içeri girdim. Burası böyle bayağı eski bir köşk 3 katlı bahçesi kocaman bir köşk nereden mi biliyorum? Ben her şeyi bilirim her neyse bu saatte böyle ne sesi geliyor acep ki. Bunun cevabını içeri girerek öğreneceğim ...

Yavaş yavaş çıkmaya başladım. İçeriden "Lütfen ben yapmadım malları ben çalmadım yemin ederim acıyın bana vallahi efendim ben yapmadım" diye ses geliyor galiba adam sesi bu. Kapı aralığından baktım sadece bir adam ağzı burnu dağılmış bir şekilde yerde yatıyordu.

"Siktir lan biz bilmiyoruz sanki seni burada değil başka bir yerde öldürmem lazım ama diğer yerlerde senin piçlerinin icabına bakıyorlar seni bizzat ben öldürmek istedim" diye içeriden sert ama genç bir adamın sesi geldi. Odadan şıt şıt diye sesler geldi ve adamın çığlığı kulağımı yırttı. İstemsiz olarak fazla sessiz olmayan bir çığlık çıktı elimi ağzıma götürdüm ve hızlıca odadan dışarı çıktım yavaş yavaş arkamı dönerken bir sandalyeye çarptım KAHRETSİN!.Koşarak hemen yanda bulunan odaya girdim. Oranın camını açmaya çalıştım giriş kat olduğu için direk bahçeye çıkabilirdim. Açmayı başardım inerken odanın kapısı açıldı. Bir anlığına karşımdakiyle göz göze geldim.Hemen atladım ve arkama bile bakmadan kaçmaya başladım durağa geldiğimde araba da geldi. Nefesimi düzene sokmaya çalıştım.Kartımı basıp boş bir yere oturdum kafamı cama yasladım. Hala kalbim güm güm atıyordu. Ne yapacağımı bilemiyordum ellerim titremeye başlamıştı. Gözümün önüne o anlar gelmeye başladı. Kafamı toparlamam gerekiyordu.Telefonumu cebimden çıkarıp şarkı açtım. Ve biraz olsun rahatlamaya çalıştım. Ama pek bir işe yaramıyordu, nefesimi düzene sokup müziğin ritmine uyup rahatlamaya çalıştım.

♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪

Okula yavaşça girdim beni gören Ceren ve yanında tanımadığım bir kız geldi.Ceren yanıma gelip "Naber, Melodi bugün bir şeyler içmeye okulun arkasında ki kafeye gideceğiz sende gelmek ister misin? " dedi gülümseyerek. "İyiyim davetin için teşekkürler ama bugün hiç iyi günümde değilim. Belki başka zaman "dedim.Kafasını sallayıp yanımdan uzaklaştı. İYİYİM demiştim. Yalan tabi yalan nasıl iyi olabilirim ki  inşallah adama bir şey olmamıştır diye içimden dua etmeye başladım. Aklıma geldikçe kanım çekiliyordu. Okula girdik, ben kızlar tuvaletine doğru yürümeye başladım. Aynanın önünde kendime baktım.Ve sapsarı olmuş bir benle karşılaştım. Sıradan bir kızdım. Sadece biraz fazla meraklıydım. Bu merakım yine başıma dert açmıştı. Suyu açtım, yüzümü suyla buluşturduktan sonra kuruladım ve yukarı sınıfıma doğru çıktım. Kapının önündekileri selamlayıp yerime geçtim.

İpek yanıma geldi en iyi arkadaşım olur kendisi çok kafa dengi bir kızdır. Güvendiğim nadir kişilerden ve sırlarımı tutabilen bir insan. Yanımdaki boş sıraya çantasını koydu-fırlattı dersek daha iyi olur- ve yanıma oturdu. "Naber, iyi misin solgun görünüyorsun hasta mı oldun?" elini alnıma koyarak konuştuktan sonra bana cevap ister gibi baktı."Bir şeyim yok İpek ya, sadece otobüs biraz tuttu. Çok kalabalıktı. İyiyim merak etme"dedim aslında iyi değilim biliyorsunuz.Ona anlatabilirdim ama tam o sırada hoca geldi. Bende toplayabildiğim tüm konsantreyle dersi dinledim. Kafamı topladım ve öğle teneffüsünde ona anlatırken beni hayretle dinledi. Ben konuşurken ki sözleri "Seni görse  neler olurdu.Affedersin ama mal mısın? Yakalasa seni orada öldürse ne yapardık biz"diye söyleyince ona hak verdim.Ben konuşmayı bitirdiğimde "Melodi" bana ismimle seslendiğine göre ciddi bir konuşma yapacak belli.

"... bence polise felan gitmelisin böyle bir şey fazla ciddi adamı gördün değil mi" diye sorunca o anı hatırlamaya çalıstım. Evet yüzünü görmüştüm. O an fazla dikkat etmedim. Yakışıklı bir yüzü vardı, sert yüz hatları ama genç bir adamdı olsa olsa 23 22 İpeğe dönüp "Evet, hatırlıyorum" dedim. "Polise git bence, ama sen istersen bir düşün kabak senin başına patlamasın" deyince kararsız kaldım en iyisi bunu akşam evde düşünmek. 

Okuldan sonra eve gitmek için otobüse bindim. Cam kenarına oturdum. Kafamı yasladım ama tabii yollar bozuk olduğundan dolayı kafam iki de bir cama çarpıyordu bizim hayatımız film ya da kitaplardaki gibi değil. Maalesef..

Evimin oraya gelince durakta indim sokağa girdim. Buralar biraz boştur yani pek fazla ev olmaz. Issız yani evler genellikle ya gecekondu oluyor ya da 2 katlı müstakil evler. Neriman teyzenin evinin yanındaki boş köşkün etrafına olay yeri inceleme ekipleri ve polisler gelmiş. Bunu görünce biraz korktum "Ne birazı mel ne birazı altına yaptın ya kızım" diye içimden geçirdim.Neriman teyzeyi görünce yanına gittim. "Ne olmuş Neriman teyze polisler niye gelmiş" diye ağzından laf almak için sordum."Ah sorma kızım gencecik adamı vurmuş birileri boyu devrilesiceler" diye söyleyince içime bir rahatlama geldi.  Polisler herkesi uzaklaştırmaya çalışıyorlardı. Galiba baş komiser olan adam eline megafonu alıp "Herkes dağılsın burada görülecek bir şey yok" diye bağırdı. Arkadan bir adam sesi geldi "İçerideki adam yaşıyor mu bari onu söyleyin" deyince. "Yoğun bakıma kaldırıldı çok kötü yaralanmış kameraları inceleyeceğiz" deyince içim biraz olsun rahatlamıştı. Saatime bakıp hızlıca eve doğru yürümeye başladım. Ama içimde farklı bir his vardı. Yürürken arkamı dönüp baktım, kimsecikler yoktu. Bende önüme dönüp hızlı adımlarla yürümeye devam ettim.

DÜZENLENDİ... 

EVET TEKRAR SİZLERLEYİM MUTLUYUM. HİKAYEDE Kİ BEĞENMEDİĞİM YERLERİ TEKRAR YAZDIM UMARIM OKUNUR VE ESKİ GÜNLERE DÖNERİZ TÜM HIZIMLA DEVAM EDECEĞİME SÖZ VERİYORUM.. 

SİZLERİ SEVİYORUM.

XXX