Tören bittiğinde hepimiz odalarımıza geçtik. Lavaboya gidip Steve'in bana yaptığı ağır makyajı temizlemeye başladım. İşim bittiğinde gardrobumu açtım ve herkese verdikleri eşofmanla tişörtü giydim. Birazdan yemeğe inecektik ama ben inmeden önce Aaron'la konuşmak istiyordum. Kapımı açtım ve onun odasına doğru yürümeye başladım,yolda sabah bize kendini tanıtan Drex'i gördüm. Drex beni görünce gülümsedi ve "Merhaba." dedi ben de aynı şekilde ona karşılık verdim. Belki de çocuğu yanlış yorumlamıştım, aslında kötü birine benzemiyordu. Drex: "Yemekte sizinle oturabilir miyim? Burada güvenilebilecek pek kişi yok gibi. Sonuçta bir kaç güne hepimiz birbirimizi öldürüyor olacağız." dedi ve tuhaf bir şekilde bunu söyledikten sonra gülümsedi. Başka biri olsa Drex'in bu konuşması hoşlarına gitmezdi ama Drex'in tam da aklımdan geçenleri dile getirdiğini düşünmeden edemedim. Ben de Drex'e gülümsedim ve "Tabi, yemekte görüşürüz o zaman."dedim ve Drex'e el sallayıp yürümeye devam ettim. Belki de müttefik olabilirdik. Savaş yetenekleri hakkında hiçbir fikrim olmasa da benim için önemli olan şey güvendi. Katniss'in Çeyrek Asır oyunlarında 70 yaşındaki Mags'i ve 2 çatlağı müttefik olarak seçmesini düşünüp gülümsedim. Doğru şeyi yapıyordum.
Aaron'ın odasına vardığımda kapıyı tıklattım ve bekledim. Bir kaç saniye sonra kapı açıldı. Aaron gülümseyerek bana baktı ama gözleri kırmızıydı. Gözlerimi kısarak ona baktım. "Sen ağladın mı?" Aaron: "Bir an sinirim bozuldu ya o kadar önemli bir şey değil, neyse sen hazırsan yemeğe inelim mi?" Bu cevaptan sonra ne diyeceğimi şaşırdım ve kafa sallamakla yetindim.
Yemek alanına vardığımızda herkes birbiriyle konuşuyordu. "Korkutucu." diye düşündüm. Bu insanlar bir kaç gün sonra arenada birbirlerini öldüreceklerdi. Peeta geldiğimizi görüp bize el salladı ve gelmemizi işaret etti. İşaret ettiği masaya gittik. Aaron Peeta'nın yanına oturunca ona sinir olmuş bir bakış attım çünkü Peeta'nın yanı dışında boş olan tek yer Steve'in yanıydı. Aaron bakışlarımı görüp anlamamazlıkla tek kaşını kaldırdı. Omuz silkip Steve'in yanına oturdum. Peeta: "Yarın eğitimler başlıyor. Ben oyunlardayken Haymitch'in bize önerisi hayatta kalma teknikleriyle daha çok uğraşmamız ve dövüş teknikleriyle daha az ilgilenmemizdi ve bu arenada kesinlikle işe yaradı o yüzden size de aynısını yapmanızı tavsiye ederim." dedi. "Başka bilmemiz gereken önemli bir şey var mı?" diye sordum. Peeta: "Oylamayla ilgili daha sonra konuşuruz şuan için yok." dedi. Herhalde yanımızda Drex olduğu için pek konuşmak istemiyordu. Aaron: "Drex bizden biri. Rahatlıkla konuşabilirsin." dedi. Peeta: "Size anlatacaklarımı anlattıktan sonra Drex'e söyleyip söylememek size kalmış ama en başta sadece ikinize söylemeyi tercih ederim. Hem onun eğitmeni Katniss, o da yeterince bilgi alacak zaten." dedi. Peeta'nın stratejisi mantıklıydı. Bize seçim şansı veriyordu. Eğer biz Drex'e Peeta'nın anlattıklarını söylersek ve sonu kötü biterse suç bizim olacaktı, Peeta sorumluluk almak istemiyordu. Bir süre sessizlik oldu ve herkes önündekileri yedi. Sessizliği bozan Drex: "Arenada sizinle müttefik olmak güzel olurdu. Böyle bir şansım var mı?" Tam sorusuna cevap vermek için ağzımı açmıştım ki Peeta araya girdi: "Önce bir eğitimler başlasın sonra düşünürüz." Peeta Drex'e güvenmiyordu, bu çok açıktı. Drex yanımızdan ayrıldığı anda bizimle konuşacağı hissine kapıldım. Aaron, Peeta'ya dönüp "Penelope'u gördün mü? Buraya geldiğimiz günden beri pek görüşemiyoruz." dedi. Peeta: "Penelope'un Akıl Hocası galiba onlara kimseyle konuşmamalarını söylemiş. Nedenini henüz ben de bilmiyorum ama zaten yarın eğitimler başlayınca konuşursunuz." Drex hemen araya girdi: "Penelope kim?" Sorusunu ben cevapladım: "Aaron'ın kardeşi." Drex şaşkınlıkla Aaron'a baktı. "Şanssızlığınız genetik herhalde." bunu dedikten sonra gülmesini bekledim ama gülmedi. Önündeki yemeklerle ilgilenmeye devam etti. Aaron ise tuhaf tuhaf Drex'e bakıyordu.
Katniss'in yanımıza gelmesiyle Peeta'nın yüzü biranda aydınlandı ve "1 dakikaya gelirim." diyerek Katniss'le beraber yemek salonunun köşesine gitti. Sarıldıklarını gördüğümde onlara bakarak kaba bir şey yapıyormuşum gibi hissettiğimden başımı çevirdim. İçten içe onları kıskanıyordum. Aaron'a baktım. Belki bir gün Peeta, Katniss için neyse Aaron da benim için aynısı olurdu.
Merhaba arkadaşlar bu biraz daha geçiş bölümüydü o yüzden çok da önemli bir olay olmadı ama aklımızda yapmak istediğimiz bir kaç şey var(özellikle arenada😏) o yüzden bizimle kalırsanız seviniriz ❣
ŞİMDİ OKUDUĞUN
76. Açlık Oyunları
FanficAnneme göre bu yaptıkları zalimlikti, ben ise bunu hakettiğimizi düşünüyordum. 75 yıl boyunca her yıl 23 haracı arenamızda katletmiştik. Ailelerinin gözleri önünde, tüm sevdikleri onları izlerken hem de. 76. Oyunlarda ise her şey değişecekti. Adalet...