Sweet Disaster✔️

1 2 °

~ Πλευρά αφηγητή ~

Άλλες φορές η ζωή είναι εύκολη και ευχάριστη και άλλες, δύσκολες και δυσάρεστη και πάρα πολύ άδικη. Εκείνο το βράδυ, όντως το έκανε. Πήρε χάπια για να βάλει τέλος στην ζωή της. Ήταν αδύναμη και ανίκανη πλέον να αντιμετωπίσει κάτι ακόμη. Πρώτα ο θάνατος των γονιών της, ύστερα το στοίχημα του Αλεξ και το ρεζιλίκι μπροστά σε όλο το σχολείο. Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος; Πόσα επανοτα χτυπήματα; Λίγες ώρες αργότερα, αφότου η Bella είχε χάσει πλεον τις αισθήσεις της, επέστρεψε στο σπίτι ο Αχιλλέας. Αρχικά πίστευε πως η αδερφή του κοιμόταν και για αυτό δεν απαντούσε στις πολλαπλές κλήσεις του αλλά μόλις την βρήκε αναίσθητη στο δωμάτιο της, κάτι μέσα στο έσπασε. Μια δυνατή κραυγή ξέφυγε από το στόμα του, μόλις είδε την αδερφή του σε αυτή την κατάσταση.
Γιατί τα αδέρφια μας είναι το άλλο μας μισό. Οι καρδιές μας έμαθα να χτυπούν στην ίδια κοιλίτσα, σε εκείνο το σώμα που φιλοξένησε το θαύμα της ζωής. Ειμαστε κομμάτι του ιδιου έρωτα, της ίδιας αγάπης εκείνων των δύο ανθρώπων που ήθελαν από ζευγάρι να γίνουν οικογένεια. Τα αδέρφια είναι οι πρώτοι μας φίλοι και οι τελευταίοι. Μεγαλώνουμε μαζί τους, ανακαλυπτουμε τη ζωή μαζί τότε. Μεγαλώνοντας γινόμαστε ο ένας το άλλοθι του άλλου στα πρώτα μας φλερτ, όταν είπαμε πως θα βγούμε μαζί και χωριστηκαμε στην γωνία του δρόμου, είπαμε σοβαρότερα ψέματα, αλλά νοιαστηκαμε περισσότερο γιατί τότε αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει να έχουμε ο ένας τον άλλον. Γιατί τότε συνειδητοποιησαμε πόση ασφάλεια μας παρείχε απλά και μόνο η σκέψη ότι σε όλα είμαστε μαζί. Και κάπου εκεί, στις πρώτες σημαντικές ατυχίες, ξαγρυπνησαμε ακούγοντας τον άλλον να κλαίει ή να στριφογυρναει ανήσυχος στο κρεβάτι του, περάσαμε βραδια ολόκληρα να δίνουμε συμβουλές ο ένας στον άλλον και σε καμία περίπτωση δεν σκεφτήκαμε ποτέ πως γίνεται να τον αφήσουμε να υποφέρει. Το πρόβλημα του ενός έγινε αυτόματα πρόβλημα και του άλλου. Πέσαμε και σηκωθήκαμε μαζί. Τα αδέρφια προσπαθούν με νύχια και με δόντια να δείξουν το σωστό. Αλλά χαρη στον ερχομό τους γίναμε καλύτεροι άνθρωποι και χάρη στην ύπαρξη τους γίναμε πιο ευτυχισμένοι. Δεν συγκρίνεται η ευτυχία του να μιλάς πάντα με το <<εγω>>, με την ευτυχία εκείνου που αντιλαμβάνεται πως η μονάδα είναι μια κια για πάντα ηττημένη από το << εμείς >>.
Προσπάθησε με νύχια και με δόντια να την συνεφέρει, της μιλούσε συνεχώς, την παρακαλούσε να ξυπνήσει ή έστω να δώσει ένα σημάδι πως είναι πραγματικά καλά. Όταν όμως δεν είδε καμία ανταπόκριση, κάλεσε αμέσως το ασθενοφόρο όπου κατευθασε έξω από το σπίτι τους λίγα λεπτά αργότερα. Στο νοσοκομείο κατευθασαν λιγες ώρες αργότερα η γιαγιά τους, ο μικρός τους αδερφός ο Κώστας και η Έλλη. Ο Αχιλλέας είχε ήδη διαβάσει το γράμμα που είχε αφήσει η Bella και ορκίστηκε πως μόλις η αδερφή του γίνει καλά, θα την πάρει και θα φύγουν. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής της, της έκανε κάτι τέτοιο. Ο Αλεξ δεν είχε δώσει τέτοια δικαιωματα στον Αχιλλέα. Και σε κανέναν άλλον. Επεσε από τα σύννεφα και τον μίσησε. Τον μίσησε επειδή φέρθηκε σκάρτα στην αδερφούλα του, επειδή έπαιξε όχι μόνο με το κορμί της αλλά και με την ψυχολογία της. Ήξερε πως ήταν εύθραυστη, ήξερε την ιστορία της και γαμωτο την πλήγωσε. Την έκανε σκουπίδι, την ανάγκασε να βάλει τέλος στην ζωή της. Και αυτό δεν θα του το συγχωρουσε ακόμη και όταν θα ξυπνούσε η Bella. Γιατί ήταν σίγουρος, η αδερφή του θα γινόταν καλά, θα ξαναχαμογελουσε, ήταν πολύ νέα για να πεθάνει. Είχε όνειρα που έπρεπε να γίνουν πραγματικότητα κάποια στιγμή. Μπορούν να κάνουν ότι θέλουν στον ίδιο, μα όχι στα αδέρφια του...