Sweet Disaster✔️

6°

Alex's Pov:

~ Ο έρωτας έχει διαφορετικό χρώμα για κάθε άνθρωπο. Κόκκινο για πολλούς, μαύρο για τους ξεχωριστούς. Μαύρο, το άγνωστο, το απρόσμενο. Είναι η νύχτα που ο έρωτας τότε δυναμώνει, που τότε τον νιωθεις μέσα σου. Είναι η τρέλα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι οδηγείς, δίχως φρένα. Είναι τυφλός, γιατί δεν βλέπει καθαρά, παρά μόνο σκιές μέσα στο σκοτάδι, που όμως αρκούν να τον κρατήσουν ζωντανό. Γιατί οι σκιές δεν είναι αλήθεια. Έρωτας! Πόσο διαφορετικό και πόσο ίδιο συναίσθημα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά. Αλλά πιστεύω ότι υπάρχει έρωτας με το πρώτο άγγιγμα. Γιατί αυτός ο ηλεκτρισμός αρκεί να πάρει την πρώτη θέση. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που γνωρίζεις τι κάνεις, τι θες, τι όνειρα έχεις. Αλλά υπάρχουν και οι ανατροπές. Ανατροπές απ'την επιστροφή ενός απωθημενου, μέχρι την απογοήτευση μια σχέσεις. Αναθεωρεις, μετανιωνεις. Μας τις στέλνει η μοίρα, για να μας δείξει το γραφτό μας. Τίποτα δεν μπορούμε να το προγραμματίσουμε. Σε ένα δευτερόλεπτο μπορεί να χάσεις ή να κερδίσεις τα πάντα. Αλλά αξίζει να τολμήσεις. Αξίζει να τολμήσω. Δεν θα είναι ούτε η πρώτη αλλά ούτε η τελευταία φορά που θα πληγωθω. Αυτή την φορά όμως, θα είμαι προετοιμασμενος...

"Μπελα; Το μετανιωσες; Το φιλί εννοώ..." την ρώτησα καθώς περπατούσαμε.

~Δεν είπε τίποτα για το φιλί μας. Δεν αντέδρασε και αυτό με μπερδεύει. Δε ξέρω αν της άρεσε ή αν εκνευρίστηκε μαζί μου.

"Καθόλου. Αντιθέτως, μου άρεσε" την άκουσα να λέει και κάτι ξύπνησε μέσα μου. Όπως και στο παντελόνι μου.

"Χαίρομαι" της απάντησα χαμογελώντας.

Bella's Pov :

~Ένιωσα πολύ παράξενα μετά το φιλί μας. Σαν κάτι να ξύπνησε μέσα μου. Ξαφνικά φωτιστηκε η καρδιά μου. Πλέον είμαι σίγουρη, κάτι παραπάνω από σίγουρη. Είμαι ερωτευμένη μαζί του. Νιώθω υπέροχα κάθε φορά που είναι δίπλα μου. Από την πρώτη φορά λάτρεψα τον τρόπο που προσπάθησε να με προσεγγίσει, φωνάζοντας το όνομα μου στους διαδρόμους του σχολείου. Ακόμη και όταν με ενοχλεί κατά την διάρκεια της γυμναστικής μου αρέσει.

"Άλεξ; Έχεις κάπου να μείνεις;" τον ρώτησα κάπως διστακτικά. Δεν θέλω να με περάσει για καμιά κουτσομπολα.

"Θα πάω σε κάποιο ξενοδοχείο. Για 2 μέρες θα κάτσω έτσι και αλλιώς" μου απάντησε και συνεχίσαμε να περπατάμε.

"Θέλεις να μείνεις σπίτι μου; Ήδη ξοδέψεις αρκετά χρήματα για να έρθεις μέχρι εδώ, αποκλείεται να σε αφήσω να μείνεις σε ξενοδοχείο. Απλά σε ενηςμρω ότι στο σπίτι μένει και ο μεγάλος μου ο αδερφός. Αλλά μην φοβάσαι, δεν θα πει τιοιτ;, του έχω μιλήσει για εσένα "του είπα γρήγορα και σταμάτησε το βήμα του για να γυρισει να με κοιτάξει, έχοντας τυπωμένο στο πρόσωπο του ένα πονηρό χαμόγελο. Κλασικός Άλεξ...