Sweet Disaster✔️

1 7 °

Bella's Pov :

§Πολλά είναι αυτά που ορίζουν ή καθορίζουν την ευτυχία μας. Πολλά περισσότερα απ' όσα νομίζουμε, φτάνει να στρέψουμε το βλέμμα προς αυτά και να τους δώσουμε σημασία. Οι άνθρωποι είμαστε, δυστυχώς, επιρρεπείς στη μιζέρια και την αυτοκαταστροφή κι αυτό την αδυναμία μας μπορούμε να την ελέγξουμε μόνο αν καταφέρουμε να βρούμε όλα αυτά τα μικρά και καθημερινά που κάνουν την καρδιά μας να πεταλουδίζει από χαρά.Οι άνθρωποι που αγαπάμε είναι το δικό μας κίνητρο για να παλεύουμε καθημερινά και να ξεπερνάμε τα προβλήματά μας. Είναι αυτοί για τους οποίους ανυπομονούμε να φύγουμε κάθε μέρα απ' τη δουλειά για να τους συναντήσουμε. Είναι αυτοί που περιμένουμε πώς και πώς να δούμε ένα μήνυμά τους στο κινητό μας κι αυτοί που μας άφησαν τις πιο όμορφες αναμνήσεις στο παρελθόν. Είναι αυτοί που όταν χαμογελούν, φωτίζεται ο δικός μας κόσμος.Ευτυχία είναι να βλέπεις τη βροχή απ' το τζάμι και να παίζει η αγαπημένη σου μουσική στο μπαγκράουντ. Είναι η αγκαλιά που τα γιατρεύει -σχεδόν- όλα. Είναι ένα κομμάτι κέικ. Είναι η μουσική από το δίπλα διαμέρισμα. Είναι το χαμόγελο του αγαπημένου σου προσώπου. Είναι όλα αυτά μαζί.
§Οι μερες και οι μήνες πέρασαν γρήγορα. Οι εξετάσεις τελείωσαν και στις ζωές μας επικρατεί η ηρεμία. Πλέον ζούμε μαζί με τον Αλεξ σε δικό μας διαμέρισμα στο κέντρο του Λονδίνου. Κάθε μέρα τον ερωτεύομαι από την αρχή. Ζούμε ένα παραμύθι, με το δικό μας χαρούμενο τέλος. Σαν χθες θυμάμαι που μου έκανε πρόταση γάμου. Αν και δέχτηκα, δεν έχουμε σχεδιάσει ακόμη τίποτα. Είμαστε καλά προς το παρόν. Πέρασαμε και οι δύο στις σχολές της επιλογής μας και κατα τύχη βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Κατά τύχη πάντα...

"Τι θα γίνει ρε Bella; Θα κάθεσαι πολύ ώρα κια θα με κοιτάς;Αντε βρε μωρό μου σήκω να με βοηθήσεις" γκρινιαξε ο Αλεξ και μου ξέφυγε ένα γελακι.

"Γκρίνια, γκρίνια όλη μέρα. Πω πω παιδί μου, περίοδο έχεις;" του απάντησα, τσιμπωντας του τα μάγουλα.

"Μην μου σπας τα νεύρα μωρο μου. Γιατί ξέρεις τι θα γίνει μετά "ψιθύρισε στο αφτί μου και έγλυψε τον λοβο.

"Ξέρω ξέρω,αλλά σήμερα είναι μέρα χαράς. Το πιστεύεις Αλεξ, περάσαμε. Είμαστε φοιτητές "φώναξα χαρούμενη και έπεσα πάνω στον καναπέ.

"Και σύντομα γονείς, μην το ξεχνάς μωρό μου "ανταποκριθηκε ο Αλεξ και χαιδεψε τρυφερά την κοιλιά μου.